Μπήκε η καινούργια σεζόν και το τηλεοπτικό θέατρο σκιών άνοιξε τις πύλες του, για να μας δείξει όλον αυτόν τον θίασο. Στους τηλεοπτικούς μας δέκτες φωστήρες της τέχνης και του κεφιού υπόσχονται να κάνουν ομορφότερες τις μέρες και τις νύχτες μας, παναθεμά τους! Διάσημοι που έχουν αλλάξει τρείς συγκοινωνίες, συνωστίζονται στο στούντιο, παριστάνοντας τους χαρούμενους και απεγνωσμένα προσπαθούν να μεταφέρουν με τσαχπινιά θετικά μηνύματα σ’ έναν απελπισμένο λαό. Ενα συναίσθημα μελαγχολίας έχω, κάθε φορά που βλέπω Αυτιά και Παπαδάκη, να τραβολογάνε το γέρο, για να μιλήσει για τις περικοπές στις συντάξεις.
Του Θάνου ΑλεξανδρήΑυτοί δεν έχουν παιδιά και εγγόνια για να περιμαζέψουν τον υπερήλικα; Να του πει ρε αδελφέ, «που τρέχεις παππού χαράματα με το πρώτο λεωφορείο και με την πίεση μαραθώνιο»; Αντε και λοιπόν βγήκες στο γυαλί, τι θα γίνει? Θα σου κάτσει γκόμενα η θα αρπάξεις κατάδική σου εκπομπή? Από μια εικονική εξουσία που τους παρέχει προσωρινά το τηλεοπτικό μέσο, υποδύονται τους Γκωτιέ και Κοκό Σανέλ, άνθρωποι χωρίς αισθητική. Κανιβαλίζουν τα ρούχα επωνύμων, που ξέρεις, αν εκδιωχθούν, την άλλη μέρα τους περιμένει η ουρά στο ταμείο ανεργίας. Ποια είσαι εσυ μωρή που θα πεις στην Πολίτη, αν ταιριάζει η ζέμπρα με το τζιν; Η Χριστίνα κάνει παρέα με την Σταματέρη και πηγαινοέρχεται για πλάκα- Ελλάδα-Ιταλία, όταν εσύ δεν έχεις δεύτερο βρακί! Αφου βλέπεις δεν τόχεις, άστο καλυτερα στην Νενίση μαζί με την Πολίτη, που το βλέπεις ξεκάθαρα στο μάτι τους! Αυτές οι συγκεκριμένες είναι καλοταϊσμένες και δεν θα αγόραζαν ποτέ γούνες Χουντάλα και μάλιστα σε 36 άτοκες μηνιαίες δόσεις χωρίς προκαταβολή
Αρχές Οκτώβρη αμαρτωλό μου κοινό και με την έναρξη της χειμερινής περιόδου τα κουτσουρεμένα κανάλια μας καλωσορίζουν στο καινούργιο τους πρόγραμμα με μένα και τους φίλους μου στην απέξω. Γιατί όταν βγάζαμε τα μάτια μας στα είμί, ει, εστιν, εσμεν, ε στε, εισιν, κάποιοι άλλοι δεν είχαν ακουστά τριτόκλιτα, παρενθετικές και ουτε καν επιρρηματικούς προσδιορισμούς. Όλοι αυτοί οι Αναδιώτηδες και Φραγκολιάδες τότε έκαναν μονόζυγα, για να σφίξει ο κώλος και μόλις έσφιξε ο κώλος τωρα πια στα πόδια τους τρέχουν Aντέννες παρέα με τους υπόλοιπους. Η τηλεόραση φοράει τα καλά της και μας βομβαρδίζει με παλιά και πρωτοεμφανιζόμενα.
Πρόσωπα αλλόκοτα, τρελές position, αγράμματοι παρατρεχάμενοι και γενικά ένα συνοθύλευμα ανθρώπων, που θα ντρεπόσουνα να τους συστήσεις στην δική σου οικογένεια. Βλέπουμε παρουσιάστριες να μιλάνε σαν νταλικιέρηδες και συμπαρουσιαστές να συναγωνίζονται τον Φίφη, σ’έναν θίασο μπουλουκτσήδων, όπου επενδύονται ακόμη χρήματα σε μια απέλπιδα προσπάθεια των καναλιών, να υπερβούν το τίποτα. Αυτό σήμερα είναι τηλεόραση. Γιατί για να συμμετέχεις στο πανηγύρι, πρέπει να είσαι ικανός μόνο γι’αυτό που μπορεί να κάνει και ο γείτονας. Οτιδήποτε ξεπερνά τον μέσο όρο ακυρώνεται πάραυτα απο τους τεχνοκράτες Managers των καναλιών, που στα ντουζένια τους ερωτεύτηκαν με το «Να’χε χρώμα η μοναξιά στο χαρτί να ζωγραφίσω» και αναπολούν την χαμένη τους νιότη, όταν η κιθαρίτσα έπαιζε «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε» που κάνει και «πιότητα».
Τρέιλερ passe, λεξιλόγιο Μικρή Λουλού και χιούμορ παρουσιαστών στο καρναβάλι Μοσχάτου, που κάνει τον Μάρκο Σεφερλή να φαίνεται Γούντυ Άλεν. Πως λοιπόν εγώ ο άμοιρος να μην αναπολώ την εποχή των πεφωτισμένων προσώπων; Την εποχή της Μαλβίνας, που για να καταλάβεις το τρέιλερ της εκπομπής, έπρεπε να εντρυφήσεις σ’ ολόκληρο τον Κισλόφσκυ; Όταν ξάφνιαζε το κοινό και το έκανε να διερωτάται -Πως το σκέφτηκε η άτιμη; Τώρα πια εκπομπές παίρνουν όσοι κράτησαν για λίγο το σκυλάκι του Ψινάκη και ανάκατα με χρυσόψαρα, κροκόδειλους και νεκρά φύση , υπόσχονται καλή τηλεόραση…
