Και χειλάκια! Και πιο σοβαρός! Και γελαστός ανέμελα! Και βλοσυρός λες και είδε ξαφνικά με το room servis στην σουίτα στη Νέα Υόρκη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.Κάτι ήρθε στον αγαπημένο μας πρωθυπουργό και έκανε μια φωτογράφιση στο Reuters, ευειδής και νέος, άνευ γραββάτας και με το μόνιμο μπλε σακάκι, σε σουίτα που είχε ετοιμάσει το μεγάλο ειδησεογραφικό πρακτορείο και που όταν την αντίκρισε έκανε χιούμορ λέγοντας πως «Το δικό μου δωμάτιο δεν είναι έτσι και δεν έχει καν θέα»!
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Κοινώς αν ήταν εδώ το Reuters όχι άδεια δε θα έβλεπε αν ήθελε κανάλι αλλά ούτε για επαρχιακό δεν θα το αφήναν να εκπέμψει για να μάθει, που θέλει και χλιδές. Και ενώ όλοι ξαφνιαστήκαν βλέποντας τις πόζες του αγαπημένου πρωθυπουργού, που άλλαζε ύφος στο φακό και θα μπορούσε να θυμίζει Ουγγαρέζο, αλλά μας έκανε πιο πολύ Bαγγέλης Βουλγαρίδης στο «Νόμος 4000» ως καλό παιδί Γιώργο Αναγνώστου, αν ενθυμήστε!
Την ίδια ώρα στη χώρα: το ΙΚΑ δεν έχει να πληρώσει τις συντάξεις, η Αμυγδαλέζα, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην ουσία, που είχε κλείσει πανηγυρικά, λειτούργει ξανά, με κάτι κούνιες και κάτι γλαστρούλες, ότι τώρα είναι κέντρο διαμονής πεντάστερο, η Attica Bank μπήκε στις ζωές μας, μαθαίνουμε για βοσκοτόπια χάρισμα στην Ιθάκη, την οικονομική κατάσταση των κυρίων Καλογρίτσα, που τα οικονομικά τους προβλήματα τα έχουν μάλλον, ενώ καταιγίδες και υδροστρόβιλοι και χαλάζι πνίγουν λεωφόρους και σπίτια σε λασπόνερα.
«Εσείς μιλάτε; Που τα κάνατε χειρότερα;» απαντάνε οι της κυβέρνησης σε όλους όσοι ανήκουν στην αντιπολίτευση. Και σωστά! Τα έκαναν! Αλλά εμείς σας εκλέξαμε να μη τα κάνατε καθόλου, όχι να συγκρίνεστε με τα αλλά παιδάκια ποιο κερδίζει στο «κλέφτες και αστυνόμοι» και ποιο στο «αγαλματάκια, ακούνητα, αμίλητα αγέλαστα»!
Και ήταν κατάλληλη η στιγμή ώστε να καθίσετε, κύριε πρωθυπουργέ και για παλιομοδίτικη φωτογράφιση, που να το πούμε και αυτό, αν καθόταν σε εμάς εδώ, στην Ελλάδα, στα life style περιοδικά, καλύτερο θα σας βγάζαμε!
Και θα βάζαμε και μουσική υπόκρουση απ το «Δόλωμα», το «ασ’ το, το χεράκι σου, το μικρό σου χέρι, άσ’ το το χεράκι σου να σου το κρατώ. Τώρα που νυχτώσαμε, σφίξε μου το χέρι τώρα ακόμα πιο πολύ το αναζητώ», με σοσιαλιστικό υπονοούμενο πάντα…
