Σε σχολείο της Βόρειας Ελλάδας, δάσκαλος έδιωξε από την τάξη μαθήτρια, που έπασχε από σάκχαρο, επειδή έπρεπε να λάβει ενέσιμη ινσουλίνη.
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
«Ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός με εξαιρετικά δηκτικό τόνο εξανάγκασε τη μαθήτρια να αποχωρήσει από την σχολική αίθουσα προκειμένου να ελέγξει την τιμή του σακχάρου της και να λάβει την ενέσιμη ινσουλίνη» αναφέρει σε ανακοίνωση της Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων- Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη και συνεχίζει με τη δικαιολογία του δασκάλου πως «η μέτρηση του σακχάρου ή η χορήγηση ινσουλίνης σε κοινό χώρο αποσπά την προσοχή των παιδιών και τα ωθεί στα ναρκωτικά»! Ναι, είναι μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ας φανταστούμε πως ο άνθρωπος αυτός καθημερινά διδάσκει παιδιά!
Με τι μυαλά και τι τρόπους! Τα μαθαίνει για βοήθεια στον συνάνθρωπο, για αποδοχή, για τη δύναμη του χαρακτήρα ενός παιδιού που δεν πτοείται από εμπόδια αλλά εντάσσεται και λειτουργεί όπως όλοι οι άλλοι, υποτίθεται, ενημερώνοντας και για τα ναρκωτικά τους μαθητές του, ως οφείλει! Ντροπή για τους δασκάλους; Έχει και για τους γονείς! Έχει για όλους μας…
Τα σχολειά μας, πρόχειρα, ξε – πρόχειρα, οφείλουν και επιβάλλεται να δεχτούν τα παιδιά που πήραν το δρόμο προσφυγιάς. Που περπάτησαν με πληγωμένα πόδια από άγνωστες περιοχές και που είδαν να πνίγονται στο Αιγαίο οι άνθρωποι τους. Που σφύριξαν οι βόμβες δίπλα τους. Που είδαν νεκρούς στο δρόμο πιο πολύ απ ότι ζωντανούς. Που χάσανε δικούς τους, γονείς, παππούδες, αδέλφια σε έναν πόλεμο που δε λέει να τελειώσει και που πολλοί τον ξεκίνησαν, άνευ ευθύνης τώρας.
Τι; Έχει και Αφγανούς; Παιδιά σα τη Μαλάλα, που τα μαθαίνουμε για πρότυπα στα δικά μας; Που τα παντρεύουν στα 9; Που τα καίνε ζωντανά όταν είναι ατίθασα; Που τους φόραγαν εκείνες τις φριχτές μπουρκες, στο χρώμα της λερωμένης κιμωλίας, λες και ήταν το κακό σε πόδια; Αυτά τα παιδιά που μάθανε να ζουν ή με τα σαρίκια και τα μούσια του φανατισμού ή με τις μπότες και τις στρατιωτικές στολές του αμερικανικού στρατού της Pax Romana made in USA! Και αυτά τα παιδιά θα καθίσουν στα ίδια θρανία που κάθονται οι μοσχαναθρεμμένοι ποποί των δικών μας, θα ακουμπήσουν τα ίδια ντουβάρια, θα περπατήσουν στο ίδιο προαύλιο, αλλά δε θα συναντηθούν με τα δικά μας και όμως, ωρύονται οι γονείς πως δε τα θέλουν;
Υπάρχει φυσικά και διευθύντρια στο υπόλοιπο Αττικής, που επιμένει να κάνουνε σχολείο μέσα στο καταυλισμό, γιατί το δικό της σχολείο είναι άριστο και να μη το χαλάσουν! Βάζεις από δω τις ψυχούλες και από κεί τα ντουβάρια και τις γυψοσανίδες και ως εκπαιδευτικός το ντουβάρι σου μετράει παραπάνω από ένα παιδί; Και είσαι δασκάλα; Και δουλεύεις με παιδικές ψυχές κάθε μέρα, εμβολιάζοντας τα με ιούς κακίας, αμορφωσιάς και ανοησία; Και οι γονείς στα σχολεία όλης της Ελλάδας, ηλίθιοι, φοβικοί, απαίδευτοι! Δεν έχουν κάνει εμβόλια και κουβαλαν αρρώστιες τα παιδιά του πολέμου, προτάσσουν!
Βρε, ανόητε που έγινες και γονιός, τα παιδιά τα δικά σου άμα έχουν κάνει εμβόλια δε κινδυνεύουν από εκείνο που δεν έχει κάνει, παρά μόνο το ίδιο! Η κακία και η παλιανθρωπιά, μη φοβάσαι, δε κολλάει, αλλά κληρονομείται στα παιδιά από συμπεριφορές και όχι εθνικό DNA. Το αποτέλεσμα αυτής της εκπαίδευσης και της ευθύνης δασκάλων – ιερών πρόσωπων στην κάθε κοινωνία και γονιών – σεβαστών; Η εικόνα των κοριτσιών να βαρούν όλες μαζί μια συμμαθήτρια τους, ανηλεώς, βίαια, απάνθρωπα και γύρω γύρω κάτι μαμούχαλα να λένε βρομόλογα σα μαγκιά, ακούνητα, ανίκανα να αντιδράσουν με όποιον άλλο τρόπο, παρα σα χορτασμένα φίδια σε χειμερία νάρκη.
Και να τραβάνε τη βία με το κινητό. Και να το ανεβάζουν και στα social media, όλο καμάρι! Διότι αυτά είναι τα παιδιά που φτιάξαμε αξιοσέβαστοι δάσκαλοι και αγαπημένοι γονείς! Χαρείτε καμάρια και προστατεύεστε τα ντουβάρια απ τα παιδιά του πολέμου και απ’ τους ινσουλοεξαρτώμενους! Και η ντροπή δεν δανείζεται να σας τη τρίψουμε στις μούρες! Κακοί άνθρωποι, κακά παιδιά, μαύρο και αράχνο το μέλλον για όποιον εγκλωβιστεί, εδώ, στη χώρα της μεγάλης σκιάς…
