Έχουν μεγαλώσει στην Βούλα. Σπούδασαν στο Λονδίνο design. Υπέφεραν από τον καιρό και την μη φιλική για τα δεδομένα τους νοοτροπία. Μετοίκισαν στο Λος Αντζελες. Στον ήλιο, στην νεανικότητα, στην πυρετώδη δημιουργία. Ενσωματώθηκαν πλήρως. Κάνουν προσωπική εκγύμναση μαζί, πρωταθλητισμό στο body building, αναλαμβάνουν σχεδιασμό για υγιεινή διατροφή και αδυνάτισμα, κάνουν φωτογραφίσεις μόδας για αθλητικά είδη κυρίως, έχουν στα social media χιλιάδες followers! Στη γειτονιά του Calabasas με τα μεγάλα σπίτια και τους ευθείς καταπράσινους δρόμους, όπου φυτρώνουν κατακόκκινες, άγριες μπουκαμβίλιες, γιορτάζουν σε σπίτι φίλων τους, παραγωγών ταινιών, το Thanks Given, τη σπουδαιότερη, οικουμενική γιορτή των Αμερικανών. Τα Χριστούγεννα, το Χάνουκα, το Ραμαζάνι αφορούν σε θρησκευτικούς και εθνικούς πληθυσμούς που δε συναντιούνται αλλά η γιορτή των Ευχαριστιών είναι καθολική.
Γράφει από το Los Angeles η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Τεράστιες ουρές στις εθνικές οδούς. Θρίαμβος του καταναλωτισμού σε σχέση με τα εδέσματα της μέρας. Γαλοπούλες, οργανικές, διότι εδώ είναι LA και ασχολούνται όλοι με την υγιεινή διατροφή, κάστανα και γλυκοπατάτες και κρασιά Καλιφορνέζικα και γλυκές πίττες, εις το όνομα της παράδοσης των πρώτων εποίκων ενός νέου κόσμου. Σ αυτόν ακριβώς, το νέο κόσμο, που παλιώνει σαν ακριβό μπράντι, εκλεκτών συστατικών, οι δυο διδυμούλες απ την Βούλα, κυνηγούν ένα όνειρο που αγγίζεται σα χάδι, τόσο Αμερικάνικο, όσο και εντελώς προσωπικό. Δουλεύουν πυρετωδώς, με μια θετικότητα και ένα βόμβο σα να ανοιγοκλείνουν φτερά πεταλούδας. Μιλάμε. Πέφτουν απ τα σύννεφα που η Ελλάδα, έχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός είναι ο Αλέξης Τσίπρας! Μετά το σκέφτονται λίγο και με ρωτάνε: «Καλό δεν είναι που παύτηκε ο δικομματισμός».
Για κορίτσια που δεν ήξεραν καν, τι κυβέρνηση έχει η Ελλάδα, η επίγνωση του δικομματισμού των δεύτερων μισών του 20ου αιώνα, μας προκαλεί θαυμασμό! Λέμε για τα όνειρα τους. Είναι, ήδη, ικανοποιημένες με όσα έχουν κατακτήσει και μια ζωή, γεμάτη καλιφορνέζικη εξωστρέφεια και δημιουργία, ταξίδια, ρίσκα, ωραίους ανθρώπους, αισιοδοξία. Η Χρύσα θέλει να καθιερωθεί ως σημαντική στο φιτνες. Η Μαρία νοιάζεται για την επικοινωνιακή έκφραση στη τηλεόραση αλλά και στο κινηματογράφο. Αχώριστες απ την ώρα που γεννήθηκαν τρέχουν σε κάστινγκ, φωτογραφίσεις, γυρίσματα, ακούγοντας στο αυτοκίνητο τους, των πολλών κυβικών για ευθείς τεράστιους δρόμους… Οικονομόπουλο, Ρέμο και Βρεττό. Με κάνουν και γελάω και μεταδίδουν μια ξανθή αισιοδοξία σύμφυτη μάλλον μ αυτόν εδώ τον τόπο και την επίγνωση πως ναι, όλα είναι δυνατά, καινούργια και αστραφτερά.
Η κουρασμένη μου ελληνική ηττοπάθεια παίρνει μια γερή δόση νεανικού, ίσως αναίτια χαρούμενου οπτιμισμού με Λάιμπνιτς την ανάλαφρη παρουσία των δυο κοριτσιών, του Κάστορα και του Πολυδεύκη σε θηλυκή έκδοση. Μου δίνουν συμβουλές για να χάσω δέκα κιλά, με τα οποία είμαι δεμένη συναισθηματικά μπορώ να πω και δεν θέλω αποχωρισμούς. Πρώτα να γυμνάζομαι ελαφρά και μετά να τρώω. Να μη χρησιμοποιώ υποκατάστατα, να ανακαλύψω τις πρωτεΐνες και τα πρωτεϊνούχα ροφήματα, τα φρούτα και τα λαχανικά. Να αγαπήσω την υγεία. Να παραδεχτώ πως το κάπνισμα ανήκει στο πυρ το εξώτερο και στους δαίμονες της καταραμένης κόλασης. Όλα αυτά με χαμόγελα και πειθώ. Η Χρύσα και η Μαρία στο τέλος του μεσημεριανού γιορταστικού μας γεύματος, χάνονται μέσα στην χρυσοκόκκινη αυτή παράξενη δύση της Καλιφόρνιας, πάντα βομβίζοντας χαρά και νεανικότητα. Σαν πανδημική ίωση…
