Μια «ιδιαίτερη», ως προς το ύφος τουλάχιστον, συνέντευξη παραχώρησε η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού Μαρινέλλα στην εφημερίδα Real Life», χρησιμοποιόντας βαριές εκφράσεις για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον χώρο του τραγουδιού-πίστας. Όλα ξεκίνησαν από την ερώτηση του δημοσιογράφου που είχε να κάνει με τις φετινές συνεργασίες της Μαρινέλλας με τον Αντώνη Ρέμο και τον Χρήστο Νικολόπουλο και λίγο πριν από αυτό, με τη Γλυκερία και την Ελένη Βιτάλη.
«Υπέροχες συνεργασίες. Είναι μεγάλο δώρο να συναντάς στη σκηνή σπουδαίες φωνές και μεγάλους δημιουργούς που εκτιμάς και θαυμάζεις. Απόλαυσα ιδιαίτερα τις συναυλίες που κάναμε με τον αγαπημένο μου Αντώνη Ρέμο και τον εξαίρετο Χρήστο Νικολόπουλο και ξεκινήσαμε πρόβες με την μοναδική Ελένη Βιτάλη και την εξαιρετική Γλυκερία. Φωνάρες! Πόσο δοσμένες στην τέχνη τους είναι και πόσο λατρεύουν το αντικείμενο τους. Μένουμε για ώρες μαζί και λατρεύουμε να τραγουδάμε. Με οίστρο. Με ψυχή.
Νιώθω να είμαστε οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Δεν λέω, υπάρχουν καλές φωνές σήμερα, υπάρχουν ταλέντα. Αλλά δυστυχώς “σπρώχνονται” άφωνες κυρίως. Οι άφωνες που κάνουν καριέρα με στριγνκ και playback. Μη γελάς! Είχαμε πάει με τον Αντώνη Ρέμο σε ένα νυχτερινό κέντρο, σκύβει λίγο η αοιδός, να το, πρώτη μούρη το στρινγκ! Και στο χρώμα του δέρματος, μήπως και τσιμπήσουν οι “πεινασμένοι”. Μανούλα μου, που πας έτσι; Με το στρινγκ; Και θα κάνεις έτσι καριέρα; Αυτά σου λένε οι μάνατζερ – ο Θεός να τους κάνει – και γδύνεσαι με χαρά; Είναι τρομερό. Άγονται και φέρονται από αυτή η νέα μάστιγα, τους τύπου μάνατζερ (γιατί οι καλοί, οι original είναι δυο – τρεις και δεν είναι νούμερα) και θα φάνε τα μούτρα τους. Όταν το καταλάβουν όμως, θα είναι αργά…»
Δεν έχουν κάποιον να τις συμβουλεύσει;
«Γιατί ακούνε; Ξιπάζονται και όποιος πάει να τις ξυπνήσει τον αποπαίρνουν. φτιάχνουν τις «αυλές» τους – δεν υπάρχει πιο μεγάλη παγίδα – που τις ενημερώνουν τι κάνουν οι άλλες και γίνονται καρμπόν η μία της άλλης, σε σημείο που δεν τις ξεχωρίζεις. Εξτένσιον η μία, εξτένσιον όλες! Πας να τη χαϊδέψεις και σου μένει το εξτένσιον στο χέρι. Μαλλιά – μαλλιά – μαλλιά, μπούκλες – μπούκλες – μπούκλες. Μη γελάς! Γεμίσαμε με μπούκλες παντού… Ξεβρακωμένες γκόμενες με εξτένσιον, όπου και να κοιτάξεις. Άσε τους κοιλιακούς. Όλες έξω τους κοιλιακούς. Δείχνει η μια, δείχνει και η άλλη. Πετάει κ..ο η μία, πετάει και η άλλη. Δεν είμαι οπισθοδρομική, ούτε “παλιακιά”, παλιά ναι. Ζω, όμως στο σήμερα και θλίβομαι με όλο αυτό που γίνεται.
Δειξ’ το στρινγκ στον γκόμενο σου στο κρεβάτι, στην παραλία, όχι στην πίστα! Γιατί το φάλτσο, όσο στρινγκ και να δείξεις, το ακούει ο θεατής, δεν ξεχνιέται… Αλλά ακόμα κι αυτό πια το σώζουν τα περίφημα playback. Πας σε ένα κέντρο και βλέπεις να προχωρά, να χαριεντίζεται και να μην κρύβει καν πως τραγουδάει «κονσέρβα». Και σου λέω και για «φίρμα», όχι μόνο για τα νέα κορίτσια. Και σκέφτομαι: “Μα δεν ντρέπεται να πάει να κοροϊδέψει το κοινό;”. Εγώ έχω άγχος μην κλείσει καμιά φορά η φωνή μου και βγω στο κοινό λιγότερο καλή και μου σφίγγεται το στομάχι κι αυτές βγαίνουν και κοροϊδεύουν».
