Όμορφη είναι, με ζεστό, γήινο, φιλικό τρόπο. Και οικεία. Και καλλιεργημένη και ευγενής και πάντα διαβασμένη. Ο λόγος για την Πόπη Τσαπανίδου που ξεκίνησε και φέτος στο Star σε μια εκπομπή ενημέρωσης πρωινή, που καθιέρωσε η ίδια, από την εποχή της θητείας της στη δημόσια τηλεόραση, εναλλακτική, σε ώρα κυριαρχίας της σάχλας και όχι απλά της ελαφρότητας.
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Προσεγμένη η εκπομπή της, με σωστές δόσεις προβολής πολιτικών θέσεων -που δεν έχουμε χειρότερο απ τις γραββάτες που παπαγαλίζουν την κομματική γραμμή!- αλλά με ισορροπία και χωρίς σοβαροφάνεια! Παρ όλα αυτά στην επικοινωνία της πάντα θερμής και γελαστής δημοσιογράφου, παρατηρείται μια διάθεση ακκισμού, πολύ ναζιού, προβολή ομορφιάς και υπερβολικής κομψότητας.
Το μισό της προετοιμασίας της εκπομπής «Live U», πρέπει να αναλώνεται από την δημοσιογράφο στο συνδυασμό της υπερβολικά ψηλής γόβας, που δεν υπάρχει περίπτωση να μη κακοποιεί το κότσι, της φούστας – pencil συνήθως, της μπλούζας αλλά και στην προετοιμασία της μπούκλας και του μεικ απ. Αν ήταν η Καινούργιου θα λέγαμε πως ναρκισσεύεται όλοι μαζί και ασχολείται υπερβολικά με την εμφάνιση της πρωινιάτικα. Αλλά είναι η Τσαπανίδου, η όποια απλώς τις τελευταίες χρονιές περνά μια φάση ωραιοπάθειας και επειδή είναι ένας καταρτισμένος και συμπαθέστατος άνθρωπος, της το συγχωρούμε μεν, αλλά το κοινό μοιάζει να το φλερτάρει και το φωτοαντίγραφο Μπουσδούκου.
Η μιμητικότητα χωρίς καμία πρόσθεση στοιχείου νέου, ως ένδειξη κάποιου εμπλουτισμού και ευρηματικότητας, ήταν πάντα ασθένεια της ιδιωτικής ελληνικής τηλεόρασης, που δείχνει την έλλειψη φαντασίας και ταλέντου των στελεχών της. Αν ένα προϊόν πάει καλά, χάρη στην επικοινωνία του παρουσιαστή, την εμπειρία των συνεργατών, τις αρετές των δημοσιογράφων, αμέσως οι αντιγραφείς το κλέβουν και το βάζουν στην ίδια ώρα προβολής, ώστε να μην έχει άλλη επιλογή το κοινό, ή να φτάνει στο ευτελιστεί το είδος.
Έτσι, έχουμε μόνο πρωινά απ την εποχή της Ρούλας στην ΕΡΤ, με μαγειρική, ωροσκόπια, ανάγνωση περιοδικών, ελαφρύ κουτσομπολιό και με κάτι χαζοσυζητήσεις ανταλλαγής φιλοφρονήσεων. Ακλουθούν μεσημεριανά πιο κίτρινα, παλαιότερα, απογευματινά τάχα, νεανικά, ως εξέλιξη του 3,2,1 ΑΝΤ1, χαζοχαρούμενα. Τα Σαββατοκύριακα το πρωί, βρίθει η τηλεόραση με καναπέδες, αδιάφορες συζητήσεις, μεταξύ ανθρώπων που εκεί που κάθονται ρίχνουν και έναν χορό συνήθως με κρητικά ή με σκυλάδικα βαριά της νύχτας και του μπόμπα – αλκοόλ. Άλλοτε πάλι, κάνουν όλοι τηλεπαιχνίδια, τάλεντ σόου, ριάλιτι. Ώσπου το κοινό μπουχτίζει και νιώθει ψιλό – αναγούλα.
Από το πρώτο τουρκικό σίριαλ, για παράδειγμα, με τους μπακλαβάδες και τους ελληνοτουρκικούς έρωτες, μέχρι το Καρά Σεβντά βρεθήκαμε με τοξικολογική υπερδοσολογία σε σημείο αναισθησίας απ τους πολλούς μουσουλμανικούς έρωτες και τα μίση! Έτσι και εδώ, το επιτυχημένο δημιούργημα της Πόπης Τσαπανίδου, βασισμένο στην προσωπικότητα της και τη δημοσιογραφική εμπειρία, με μια κανονικότητα και όχι με τη σοβαροφάνεια των κυριών της ενημέρωσης, που μοιάζουν σιδερόφραχτες σε πανοπλίες, ειρωνικές, κυνικές και αποστασιοποιημένες σα να λέει ειδήσεις η Μαρία Θηρεσία με ανταγωνίστριες την Βικτωρία της Αγγλίας και την Μεγάλη Αικατερίνη, βρήκε μιμήτρια.
Η Μπουσδούκου βγήκε με ίδια δομή εκπομπής με αυτή της Τσπανίδου, με ίδιο dress code αλλά πιο κοντή τη στενή φούστα, ώστε να σηκώνεται και λίγο στο ψηλό σκαμπό και σκούρες, εγκεφαλικές και διανοουμενίστικες αποχρώσεις στη μπούκλα. Σα κοριτσάκι, όμως, που παίζει τη δημοσιογράφο και μιμείται στο οικογενειακό τραπέζι πως κάνει η Τσαπανίδου, ενώ όταν μεγαλώσει θα γίνει ρεπόρτερ. Παρ όλα αυτά με την ωραιοπάθεια που έπαθε η Πόπη, ίσα που ψύχραιμη παραμένει η Άννα.
Και όλο και τσιμπάει στα νουμερακια της τηλεθέασης. Και χωράει η ομορφιά και η κομψότητα στην τηλεόραση, που ούτως η άλλως εικόνα είναι, αλλά όχι να ανταγωνίζεται η δημοσιογράφος την Κλόντια Σίφερ και όχι τους συναδέλφους της, ή τον ίδιο, τον παλιό, καλό εαυτό της. Και μπορεί το καλό να νικήσει Πόπη μου, αλλά προς το παρόν έχει τινάξει τη μπάνκα το στάιλινγκ…
