|
|
|||
Η Πάολα είναι ένα κεφάλαιο στη νύχτα διόλου ευκαταφρόνητο και εξωτικά γοητευτικό αν αφηνόμαστε σε προσωπικές ειλικρίνειες. Λαϊκιά τραγουδίστρια, κουβαλάει το πανηγύρι και το λιώσιμο από ντέρτια της ελληνικής υπαίθρου, περισσότερο από ότι «γουστάρει» τα τουριστικά περιφερόμενα στη wild side της νύχτας σοκολατόπαιδα της πόλης. Σα θηριώδης Μπάρμπι γίνεται προέκταση οικοδομική, θαρρείς του πάλκου, όταν ανοίγει το στόμα της και βγαίνει μια φωνή που χορεύει μόνη της ζεϊμπέκικο σε ευριπίδειο, αιώνιο ρυθμό 9/8 και που ταλαντεύεται, παραπατάει, πέφτει στα γόνατα, τινάζεται και απλώνει χέρια, ώσπου να την μαζέψει το δίχτυ απ το ξημέρωμα και τις αναθυμιάσεις από ξινισμένο αλκοόλ.
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Αυτή η φωνή μαζί με την αθυροστομία της και την αδιαφορία για κοινωνικώς ορθές συμπεριφορές την φέρνουν πιο κοντά στις μεγάλες κυρές του δημοτικού τραγουδιού και του ρεμπέτικου, παρά στις σύγχρονες δόξες των άφωνων πορνικών επιδείξεων ημίγυμνων, πληκτικών τίποτα.
Μοιάζοντας διχασμένη ανάμεσα σε παραδόσεις πολιτισμικές και υπακούοντας στο ταλέντο της ή στα κελεύσματα των δημοσίων σχέσεων μιας ατάλαντης εποχής, συνεργάζεται φέτος με τον Σάκη Ρουβά, τον καλλιτέχνη- Ελβετικό σουγιά.
Έναρξη και μεγάλο άνοιγμα για το «μαγαζί» της νύχτας, που κάνει εγκαίνια με φώτα και προβολείς, στις ίδιες γειτονιές της Αθήνας, που την πέφτουν για ύπνο άστεγοι και ψάχνουν απάγκιο οι καταφρονεμένοι. Εκεί σκάνε τώρα και οι υπερπολυτελείς, γυαλιστερές «κούρσες» των φανατικών κυριών του Σάκη, αλλά και τα παιδιά απ την Πολιτεία και την Γλυφάδα με τα λεφτά του πτωχευμένου ως εταιρεία και όχι προσωπική περιουσία μπαμπά, για τον εξωτισμό της Πάολα. Δηλώσεις!
Οι δημοσιογράφοι σεβόμενοι τον εαυτό τους, ρωτάνε και μια πολιτική ερώτηση, έτσι για τη τιμή του αντάρτικου στο μαύρο και του θυμού των αφεντικών τους, ρε γαμώ το! Ανάμεσα στο «πόσες πλαστικές έχετε κάνει;», «θα κάνετε άλλο παιδί;», «περνάει κρίση ο γάμος σας;», «είστε πιο ερωτευμένος από πότε με την Κάτια;», ρωτάνε και για τη κρίση, τους πρόσφυγες, τις ουρές για διανομή τροφίμων, έτσι απλά, πριν την ανάκρουση του καψουρικού, επικού ύμνου «Είσαι τρελός, είσαι τρελός (δύο φορές), που πας εμένανε με άλλη να συγκρίνεις (παραπονιάρικα), είσαι τρελός, είσαι τρελός (επανάληψη διότι είναι η αρχή της μάθησης), γυαλιά σπασμένα σου το λέω καταπίνεις (πανηγυρικά και με τακτική Γκουαντάναμο)». Ρωτάνε λοιπόν την Πάολα, του κουτιού κι αυτή, σαν ολοκαίνουργια, για την πολιτική και απαντά η τραγουδίστρια: «Καλά, άσε με εμένα! Εγώ είμαι ανατρεπτική! Εγώ να πετάξω καμία μολότοφ θέλω». Ένας δημοσιογράφος νεαρούλης ο μαύρος, λέει «ααα!» και «ωωωω!», και «μα δε φοβάστε που θα πουν τι λέει η Πάολα;».
Όχι δε φοβάται! Φοβήθηκε ο Βιάτσεσλαβ Μολότοφ τον ταξικό εχθρό, την εργατική συνειδητοποίηση, τον ίδιο τον Ιωσήφ Στάλιν, για να φοβηθεί και η Πάολα; Πριτς, που θα φοβηθεί το θηρίο μεγάλε, να πετάξει τρέχοντας με τα 15ποντα στιλέτα στα πόδια και τα μίνι τα καυτά με τις χάντρες, να προκαλέσει ανατροπές εκτός ρεφρέν καψουροτράγουδου. Θα ορμησει με τα ημίχρυσα φορέματα της προς τις διμοιρίες των ΜΑΤ, που αφενός θα στραβωθούν απ τα στραφταλιζέ στολίδια, αφ ετέρου θα παρατήσουν τις ασπίδες και τα γκλοπ και θα το ρίξουν στα τσιφτετέλια αναγνωρίζοντας το ίνδαλμα τους. Και αν δε πιάσει αυτό, τότε θα χει έτοιμα δέκα πανεράκια μολότοφ να τους τα ρίξει στο κεφάλι, να κεφάρουνε. Τι; Δεν είναι ποικιλία γαρύφαλλου η μολότοφ;
Ναι, την ρίχνεις και αυτή αλλά αναφλέγεται κανονικά και όχι σε καψουρικά κορμιά – ή τουλάχιστον όχι μόνον! Και ούτε κοκτέιλ είναι και πρόσεχε μη σε κεράσουν και το πιεις; Γράψε λάθος, κάλε κυρία Πάολα, διότι θα φτάσουν αυτά στα αφτιά του καλλιτέχνη – Ελβετικού σουγιά Σάκη, που είναι πολιτικοποιημένος και θέλει να συνταχτεί με τις συντηρητικές αλλά προοδευτικές δυνάμεις της χώρας, φορώντας κομψά κοστούμια στη Βουλή, που δεν ξέρουν να ντύνονται και θα σχολάσει η μεγάλη επιτυχία της νύχτας! Ρίχνε γαρύφαλλα κανονικά εσύ και άσε τις ποικιλίες μολότοφ σε εκείνους που φορούνε άρβυλα γιατί στο κυνηγητό θα σε χτυπήσει η γόβα. Καλή σεζόν και ωπα και ένα στη υγεία του συντρόφου Μολότοφ με την «κρύα καρδιά» που του έλεγε και ο Τσόρτσιλ, για αυτό αν είναι δυνατόν να προτιμήσουμε τη βότκα.
