Ο Ζάχος Χατζηφωτίου δεν είναι ανάμεσα στους οπαδούς του Φιντέλ Κάστρο. Με άρθρο του στην εφημερίδα «Εστία» με το τίτλο «Ο ΦΙΝΤΕΛ απέθανε! Ζήτω ο Φιντέλ….. που λέει και ο Τράμπ» δίνει τη δική του εκδοχή για την Κούβα του Κάστρο και καταλογίζει στον κομαντάντε πως κατέστρεψε την όμορφη χώρα και το λαό της.
Τα «χτυπήματα» στον τουρισμό και το εθνικό προϊόν της Κούβας, τα πούρα, προκάλεσαν ένα τεράστιο οικονομικό πλήγμα στους Κουβανούς. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά «αυτές ήταν οι οικονομικές συμφορές που αντιμετώπισε ο Κάστρο, που όμως την πλήρωσε με την φτώχεια του ο λαός της Κούβας».
Ακολουθεί το άρθρο
«Ο ΦΙΝΤΕΛ απέθανε!!!! Ζήτω ο Φιντέλ….. που λέει και ο Τράμπ»
Τώρα αν ήταν για ζήτω ο Κάστρο ή για κλάματα… το γεγονός είναι ότι πολύ κόσμο από τους συμπατριώτες του έπνιξε στο κλάμα με τις ατελείωτες φυλακίσεις και εκτελέσεις του απλού κοσμάκη, στον οποίο δεν άρεσε η δικτατορική δήθεν απελευθερωτική διακυβέρνηση της πατρίδος του. Μιας τόσο όμορφης και θα έλεγα μάλιστα ειδυλλιακής πατρίδας. Με τα γαλάζια ακρογιάλια της, τα πράσινα χωράφια και τα δάση της.
Κι ένας λαός… τι λαός ήταν αυτός, μόνο γελούσε, τραγούδαγε και χόρευε στους κουβανέζικους ρυθμούς. Αυτόν τον λαό διάλεξε ο Φιντέλ ο Κομμαντάντε μαζί με τον συμπολεμιστή του τον φίλο του τον Αργεντίνο, τον Τσε Γκεβάρα, να απαλλάξει από τον τότε κυβερνήτη της Κούβας τον Μπατίστα. Και η βία βεβαίως επεκράτησε.
Η κατά κάποιον τρόπον εξέγερσις των αριστερών του Κάστρο κατά του Μπατίστα η οποία είχε πάρει ελαφρώς πολυεθνική μορφή τουλάχιστον για τα κράτη της Νοτίου Αμερικής ιδιαίτερα με την ενεργό συμμετοχή του Τσε Γκεβάρα, είχε εις τους κόλπους της και μία ελληνική συμμετοχή ενός πολύ γνωστού Έλληνα του Λονδίνου, γόνου ισχυράς εφοπλιστικής οικογένειας, του Γιώργου Παπαδάκη. Εικοσάχρονος και παλληκάρι ο Γιώργος Παπαδάκης με φιλελεύθερες ιδέες κατετάγη και πολέμησε με τους επαναστάτες κομπανιέρος του Κάστρο. Πάντως απ’ ότι έμαθα, κάτι συνέβη αργότερα με τον Κάστρο και τον Παπαδάκη και έφυγε από την Κούβα. Ο δε Κάστρο απειλούσε την ζωή του.
Αλλά ας ρίξουμε μία ματιά στην ζωή της Κούβας επί Μπατίστα κι ας την συγκρίνουμε με την ζωή που επέβαλε ο Κάστρο ως Δικτάτωρ πλέον. Κατ’ αρχήν δεν συγκρίνεται η ζωή των Κουβανέζων με την μετέπειτα ζωή επί Κάστρο. Σαν λαός οι Κουβανέζοι – φτωχοί και πλούσιοι – είχαν μέσα τους την μουσική τους, τον χορό τους τον ρυθμικό και τα δικά τους τραγούδια. Όπου κι αν στεκόσουν πριν άκουγες τα τραγούδια τους σε κάθε γειτονιά. Έφτιαχναν μικρές ερασιτεχνικές ορχήστρες που έπαιζαν εδώ κι εκεί. Κι αν μιλήσουμε για τις μεγάλες ορχήστρες που ήταν σαν τον Vincentico Valdez ή του Τίτο Puente που έπαιζαν στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα χτισμένα πάνω στην θάλασσα ήταν κάτι το συγκλονιστικό που δεν θα μπορέσουν να τους μιμηθούν άλλοι εκτός Κούβας.
Τα δε μεγάλα ξενοδοχεία εκπληκτικής πολυτέλειας για την εποχή τους όπως το Havana – Madrit και άλλα είχαν μόνον night club, αλλά και casino δεδομένου ότι η χαρτοπαιξία ήταν το εθνικό τους ελάττωμα. Το εθνικό τους όμως προϊόν, ήταν τα πούρα. Είχαν τον δικό τους μοναδικό τρόπο κατασκευής, αλλά και το υλικό δηλαδή τα φύλλα καπνού που ήταν η πρώτη ύλη αυτών των εξαιρετικής ποιότητος πούρων που κατασκεύαζαν έχοντας δημιουργήσει τρόπος του λέγειν μονοπώλιον με αυτά, τα γνωστά κουβανέζικα πούρα.
Μέγα πλήθος εργάζονταν σε αυτή την βιομηχανία, η δε φίρμα Montechristo είχε συγκεντρώσει όλα τα βραβεία της γης. Με την επικράτηση του Φιντέλ στα τέλη της δεκαετίας του 1959 απηγορεύθη όχι μόνον στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική η εισαγωγή των Κουβανέζικων πούρων και έγινε το μέγα οικονομικό πλήγμα για την Κούβα που ζούσε από αυτή την βιομηχανία.
Ο άλλος μοναδικός πόρος πολλών χρημάτων στην Κούβα ήταν ο τουρισμός. Σε πολλές εκατοντάδες μετρούσαν τους Αμερικανούς τουρίστες που ήρχοντο στην Κούβα να γλεντήσουν παντοιοτρόπως τα βράδια με μικρά αεροπλανάκια 5 έως 6 θέσεων, τα οποία ξεκινούσαν από την Φλόριντα απέναντι στην Κούβα (90 μίλια η απόσταση) με 100 δολλάρια έκαστος και οι οποίοι γύριζαν στις 5 το ξημέρωμα πίσω.
Αυτές ήταν οι οικονομικές συμφορές που αντιμετώπισε ο Κάστρο, που όμως την πλήρωσε με την φτώχεια του ο λαός της Κούβας.
Υστερόγραφο: Και ο Αλέξης στην Κούβα, αποχαιρετώντας τον Φιντέλ.
Η απάντηση ήρθε δια στόματος βουλευτού της Χρυσής Αυγής. Ο Τσίπρας πήγε στην Κούβα για να εκφωνήσει τον επικήδειο του Φιντέλ, αν είναι δυνατόν…και δεν έχω πρόβλημα να το πω… θα τρίζουν τα κόκκαλα του πραγματικού αγωνιστή της επανάστασης του Τσε Γκεβάρα.
