Η Κατερίνα Καραβάτου έχει μπει φέτος στα πιο «δύσκολα» της τηλεόρασης και στον ανταγωνισμό της πρώτης γραμμής καθώς από την αρχή της σεζόν ανέλαβε, μαζί με τον σύζυγο της, Κρατερό Κατσούλη, την πρωινή ζώνη του Epsilon. Η παρουσιάστρια μίλησε στην οικονομική εφημερίδα Αγορά για την ελληνική τηλεόραση αλλά και για πιο προσωπικά της ζητήματα. Διαβάστε κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες ερωτοαπαντήσεις:
Στην ελληνική τηλεόραση τα γέρικα άλογα όταν μεγαλώνουν τα σκοτώνουν. Τι αίσθηση έχεις;
«Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, είναι ρατσιστική με το θέμα της ηλικίας των γυναικών. Όχι μόνο στην τηλεόραση, αλλά και γενικά. Οι γυναίκες έχουν να δώσουν πολλά και είναι λάθος με το που βγάλεις μια ρυτίδα να σε κατηγοριοποιούν και να σε θεωρούν λιγότερο χρήσιμη. Είναι πολύ άστοχο και άδικο αυτό που συμβαίνει».
Μέχρι ποια ηλικία θέλεις, δηλαδή, να είσαι στο γυαλί;
«Δεν έχω βάλει deadline στον εαυτό μου, οι παρουσιαστές γενικά οι άνθρωποι δεν είμαστε προϊόντα με ημερομηνία λήξεως, όπως τα γιαούρτια και τα γάλατα. Ξέρω μέσα μου ότι θα έρθει κάποια στιγμή που δεν θα μπορώ πια να κάνω αυτό που κάνω τώρα, οπότε θα ήθελα μέχρι τότε να έχω βρει το επόμενο βήμα μου».
Στα επαγγελματικά σου έχεις αποδειχθεί πολύ σκληρή για να πεθάνεις. Έχεις γίνει πιο bitch με τα χρόνια;
«Με τα χρόνια, έμαθα να πιστεύω πιο πολύ στον εαυτό μου κι έγινα πιο δυνατή. Όταν φοβάσαι, δεν κάνεις τίποτα καλά. θυμάμαι πως, όταν ξεκινούσα, είχα άγνοια κινδύνου. Προσπάθησα να διασωθώ έπειτα από μια βουτιά στα βαθιά. Σιγά σιγά, άρχισα να μαθαίνω τη δουλειά. Κάνω ρεπορτάζ, μοντάρω, είμαι κοντά σε καθεμία από τις λειτουργίες της εκπομπής για να μπορώ να έχω καλύτερη γνώση κι έλεγχο του αποτελέσματος, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Η γνώση διώχνει τον φόβο και σε κάνει πιο δημιουργικό».
Οι ψυχολόγοι λένε ότι τα μοναχοπαίδια, ενδόμυχα, έχουν έντονα τον φόβο της μοναξιάς για το μέλλον. Συνετέλεσε αυτό στο να δημιουργήσεις τη δική σου μεγάλη οικογένεια;
«Πολύ σωστά. Δεν ήμουν ένα δυστυχισμένο μοναχοπαίδι που τριγυρνούσε στους δρόμους. Ευτυχώς οι γονείς μου με μεγάλωσαν πάρα πολύ όμορφα. Όταν, λοιπόν, βρεθήκαμε με τον Κρατερό, ο οποίος είναι επίσης μοναχοπαίδι, είπαμε ότι θέλουμε να κάνουμε πολλά παιδιά, ίσως και για να αλλάξουμε αυτό το δεδομένο που υπήρχε στη δική μας ζωή.
θέλαμε να φτιάξουμε μια μεγάλη οικογένεια, για εμάς είναι πολύ μεγάλο κατόρθωμα που σήμερα έχουμε δύο παιδιά. Τρελαίνομαι από τη χαρά μου που αύριο η Αέλια λέει ο αδερφός μου. Αν δεις πώς χαμογελά ο μπέμπης στην Αέλια όταν τον έχει στην αγκαλιά της, θα καταλάβεις τι εννοώ. Ο Κρατερός επέμενε για ένα δεύτερο παιδί. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, είχα χάσει λίγο το κουράγιο μου. Τελικά, έκανε πολύ καλά που επέμενε»!
