Μετά από εγκλεισμό πολλών ετών, ένα Κωσταλέξι με λίγα λόγια, αποφάσισα ύστερα από ένα επαγγελματικό ραντεβού στην Αθήνα, να κάνω και εγώ κοσμική έξοδο στις όχθες του εκκεντρικού Πόρτο Ράφτη παρέα με το φίλο και πρώην συνάδελφο Γιάννη Λέκκα. Σε μια γραφική καφετέρια παιδάκια χαρούμενα αλυχτούν, νύφες, μουτρωμένες πεθερές σόγια και συμπεθέρες στη σειρά φωνασκούν δημιουργώντας εικόνες απ το παρελθόν τρυφερές, νοσταλγικές, οικείες και αγαπησιάρικες. Άνθρωποι απλοί καθημερινοί μιας άλλης εποχής κόντρα στα status της πρωτεύουσας και στην υστερία του Κολωνακίου ρεμβάζουν ευτυχισμένοι μπροστά απ τα κύματα, έτσι τουλάχιστον νομίζω, γιατί είμαι αθώος και αδαής.
Γράφει ο Θάνος Αλεξανδρής
Όμως όλη αυτή η παραθαλάσσια αυλή των θαυμάτων, στην επόμενη πράξη της παράστασης αποδεικνύεται ξαφνικά αυλή θυμάτων με ανθρώπους όλο πόζα, ξαφνικά να παριστάνουν τους διάσημους με διαλόγους σαπουνόπερας. Τι θα πάρετε ρωτάει τον διπλανό μας και αυτός παραγγέλνει, αν άκουσα καλά, ένα Ζόμπι και η γκόμενα που σέρνει από δίπλα ένα Φρέντο καπουτσίνο με μαύρη (ρατσιστικό). Μια από απέναντι που όπως την κόβω δεν έχει δεύτερο βρακί απαιτεί βάφλες με κάτι σουα σανσόν ορολογίες και όλοι γύρω μας γενικώς έχουν αποστηθίσει κάτι από καταλόγους της Μυκόνου, που στη συνέχεια τα απαθανατίζουν και τα στέλνουν σε φίλους, για πιο λόγο θα σας γελάσω.
Εγώ σαν επαρχιωτόπουλο που βρίσκεται ξαφνικά στο άντρο των επωνύμων κάπου στην Ίμπιζα, μόλις πλησιάζει το γκαρσόνι και εκστομίζω έναν φραπέ με τέσσερις κουταλιές ζάχαρη, ξέρετε τι ακολουθεί? Ξαφνικά από παντού νιώθω βλέμματα εχθρικά, να με πυροβολούν.
Μα που βρέθηκα αναρωτιέμαι? Στο Rue du Pont Neuf του Παρισιού?
Γιατί αν έδινα τέτοια παραγγελία στο bar-restaurant «Κong” δικαίως να εκτεθώ, αλλά τουλάχιστον εκεί έχω μια ελπίδα να δω να εμφανίζεται η Κάρι Μπράντσο και όχι η Σούλα απέναντι που περιμένει να τζουρνέψει το κομπόδεμα της γριάς, για να μη χάσει την αρπαχτή του Καλλίδη στη Λούτσα. Πάλι καλά που δεν μου ζήτησαν να αποχωρήσω, γιατί χαλάω το image του μαγαζιού.
Μα και συ θείε, φραπέ?
Ρωτάει με έκδηλη απορία ο ανηψιός ο σπουδαγμένος.
Τι να λέω τον συμβουλεύομαι, γιατί τώρα πια που θα βρίσκομαι Αθήνα, θα πρέπει να έχω εφόδια γιατί θα με παρεξηγήσει ο κύκλος μου.
Daiquiri με φράουλα, τονίζει επιτακτικά και τα φραπέ αποχαιρέτα τα.
Ξαφνικά όλα αυτά μου θυμίζουν πολύ τους ήρωες της αγαπημένης μου τηλεοπτικής σειράς «Κάτι ψήνεται», με τα διάφορα μόγγολα που ζουν σε σπίτια που μας παραπέμπουν στις λατρεμένες βιντεοκασσέτες του Ψάλτη. Μπορεί να έχουμε κρίση, ανέχεια, ανεργία, όμως αυτοί παριστάνουν τους Δανδήδες και τους συγγενείς του Ζάχου Χατζηφωτίου που για πολλά χρόνια αυτοί και οι οικείοι τους έζησαν τρελά γλέντια στα Balthazar και στις Ράτκες. Αυτοί του Alpha αφού ξεπατικώσουν ολόκληρη τη σχολή της Μαντάμ Σουσού προσπαθούν να αποδείξουν με μανία ότι από γεννησιμιού τους οι πεινάλες είναι γνώστες της κουζίνας του ‘’Funky Gourmet”. Xρησιμοποιούν και το λατρεύω αυτό φράσεις κλισέ, που τις έχουν αποστηθίσει, για να μπούν στο μάτι των αντιπάλων.
– Δεν είναι στις γεύσεις μου.
– Ήθελε μια οξύτητα παραπάνω ακόμη για να αντισταθμιστούν οι γεύσεις.
– Δεν με εντυπωσίασε και το food styling.
– Δεν είναι στις γεύσεις μου.
– Ήθελε μια οξύτητα παραπάνω ακόμη για να αντισταθμιστούν οι γεύσεις.
– Δεν με εντυπωσίασε και το food styling.
Ποιο food μωρή που το μονο styling με τις φακες στο χωριό σου είναι η ρέγκα με αγγουράκι τουρσί αγκαλιά; Κάνουν λες και είναι πάντα στα πρώτα καθίσματα όταν απονέμονται οι χρυσοί σκούφοι από «Αθηνόραμα» και αντιμετωπίζουν ένα παστίτσιο με λοιδορία. Έχουν εξοικειωθεί με τα φουά γκρα, τα Pot-au-feu και τα χιλιομαγειρεμένα Escargot a labourguignonne και που αν τους ρωτήσεις ποια είναι η διαφορά των αυγών Μπενεντίκ από τα αυγά Σκράμπλ, αυτοί με αναίδεια θα σου απαντήσουν, έστω και με δικά τους λόγια.
Μπορεί να πέθαναν τα εργασιακά, μπορεί να εξέλιπε η δουλειά και το μεροκάματο, όμως ο Έλληνας ορέγεται το Κολωνάκι, τις διακοπές στη Ψαρού και τον καίει, δεν κάνω λάθος το άκουσα σήμερα και γλίστρησε η λεμονίτα από τα χέρια μου, αν χώρισε η Ηλιάκη, η οποία παρεμπιπτόντως όπως τόνισε ο παρουσιαστής έχει όποιον θέλει. Τι έχουν πάθει οι έλληνες και συμπεριφέρονται σαν τον Μαλβόλιο στην δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ? Πως έχει μεταλλαχτεί έτσι αυτή η περήφανη ράτσα, που κάποτε η Μαντάμ Σουσού ήταν ο περίγελως του Μπίθουλα και σήμερα είναι το απωθημένο του? Αλλιώς βρε την άφησα την Ελλάδα πριν χρόνια και μασκαρεμένη την απαντώ.
Θέλω να ελπίζω ότι δεν έχουμε ξιπαστεί ομαδικώς, οι νέοι θα αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, και πως το υ δεν έχει καταργηθεί στο αυγό. ΆΣΧΕΤΟ! Τώρα πάλι κάτι άσχετο όπως πάντα συμβαίνει με τον επίλογό μου, επειδή σας στεναχώρησα Αυγουστιάτικα με το χωρισμό της Μαρίας. Πρόκειται για διαμάντι του Ντίνου Χριστιανόπουλου και πάντα έρχεται στο μυαλό μου, όταν βλέπω, πόσο φάλτσα γράφει αυτό το β στο αυγό. Το κάνω όμως για να σας δείξω ότι εκτός από Μάκη και Λένα Μαντά διαβάζω κι άλλους πνευματικούς λιγότερο καταξιωμένους στο ευρύ κοινό και στους νέους δημοσιογράφους, οι οποίοι αντί να αποστηθίσουν κανένα ποίημα του Καβάφη, ξέρουν όλο το βιογραφικό του πρώην της Φουρέιρα.
Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας.
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας.
