Γυαλιστερή, ανέκφραστα ωραία, αψεγάδιαστη γυναίκα – εξώφυλλο η Μελάνια Τραμπ, παίρνει τη θέση της στον Λευκό Οίκο, ως σύζυγος του πιο ισχυρού της εποχής, του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Το τι σηματοδοτεί αυτός για τις ΗΠΑ και τον πλανήτη, ακόμα και σε συμβολικό, απλώς, επίπεδο μετά τον πρώτο έγχρωμο πρόεδρο Ομπάμα και τι δείχνει αυτή η εκλογή για τον μεγάλο αμερικανικό λαό, τον φτιαγμένο από απελπισία και διωγμό κάποτε, από φτωχούς και φυλακισμένους, από τυχοδιώκτες και περιθωριακούς είναι αντικείμενο μάλλον των ανθρωπιστικών επιστήμων και χρειάζεται τόμους βιβλίων για ανάλυση.
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Η γυναίκα δίπλα του, όμως, ως πρότυπο, εξαντλείται και σε λεζάντες φωτογραφιών! Αλλωστε έχει δημόσια, μιλήσει, μόνο μια φορά, εκφωνώντας λόγο που είχε ειπωθεί ξανά και απλώς γκουγκλαριστηκε στο Ίντερνετ. Κανείς δε νοιάστηκε, από όσους παίρνουν μέρος στη μεγάλη καμπανιά της εκλογής προέδρου, ιδιαίτερα, για αυτήν! Να της γράψουν κάτι, να την βοηθήσουν να μη κάνει γκάφα, να υπάρξει βρε αδελφέ σε όλον αυτόν το ορυμαγδό δημοσιότητας. Δεν την ξανακούσαμε να μιλά πολιτικά και περιορίστηκε σε κάτι συνεντεύξεις που κοινότυπα και προβλέψιμα έλεγε με την βαριά της προφορά πόσο αγαπά την Αμερική ο σύζυγος της και πόσο αφιερώνει τη ζωή του σε αυτήν -μετά τα ριάλιτι και τα καλλιστεία φυσικά!
Η θέση της, άλλωστε, είναι δυο βήματα πίσω από το νέο πλανητάρχη και ποτέ δίπλα του. Ανέκφραστη από τις πλαστικές επεμβάσεις, δεν προδίδει με την ύπαρξη ρυτίδων, ούτε τι σκέφτεται, ούτε τι αισθάνεται, ούτε τι χαρακτήρα έχει. Χωρίς ρυτίδες γέλιου στην άκρη των ματιών και γύρω από τα χείλια, από γέλια, ή σκέψης στο μέτωπο ανάμεσα από τα ματιά, μοιάζει με μια υπερφυσικά μεγάλη Μπάρμπι, που τρομάζει από την απουσία εμψύχου, αναγνωρίσιμου, ανθρωπίνου υλικού!
Ένα σιελ συνολακι, πιθανόν μεγάλου μόδιστρου για την ορκωμοσία! Σα πανοπλία μεσαιωνικού ιππότη με ύφασμα. Αντιγραφή πιο φουτουριστική της Τζάκι Ω σε αντίχτοιχη περίσταση. Στα μάτια καμία αγωνία, φοβία ή έστω επίγνωση του τι γίνεται. Ο πρώτος χορός, με το «My way» του Σινάτρα, που κατάντησε για τους προέδρους των ΗΠΑ, κάτι σα νησιωτικό στα ελληνικά γλέντια και «Ντάρι ντάρι ντάρι στο γυαλό πετούν οι γλάροι». Ένα τραγούδι δύσης ανδρικής και απολογισμού, έχει γίνει ύμνος θριάμβου πια! Εκείνη πάλι, προβλέψιμα ντυμένη, πιο ωραία από ποτέ, στα λευκά, σα νύφη σε ταινία χολιγουντιανή να χορεύει σωστά, με τον άνδρα της, που μοιάζει η κόμμωση τόσο φυσική σα να χει μια παντούφλα στο κεφάλι και να μη προδίδει με μια κίνηση της, το παραμικρό ίχνος ανθρώπινης συναίσθησης. Τον θαυμάζει; Τον καμαρώνει; Τον ποθεί ποτέ; Ανεξερεύνητη!
Σα να απουσιάζει η γυναίκα, μέσα στη γυναικάρα! Σα να υπάρχει ως τρόπαιο, για να πούνε οι άνδρες γύρω του, «ρε τον μάγκα! Τι θηρίο γυναίκα κατάφερε!». Και ας μοιάζει το ύφος της, με θύμα κακοποίησης, που ο δυνάστης δε πρέπει να αναγνωρίσει τα πραγματικά συναισθήματα απέχθειας για εκείνον, για αυτό και πνίγονται όλα σε μια καρτερική κενότητα!
Οι μη εκλεγμένες πρώτες κυρίες αυτής της μεγάλης χώρας, αν μη τι άλλο, μέχρι εδώ, είχαν προσωπικότητα. Αντιπαθητική ή όχι, δυναμική ή λιγότερο, αλλά είχαν. Η Χίλαρι Κλίντον, απατημένη ή μη, ήταν αρχηγική, η Μισέλ επικοινωνιακή και ανθρώπινη, η Μπάρμπαρα Μπους απενοχοποιημένη νοικοκυρά με πολύ χιούμορ και αυτοσαρκασμό, η Νάνσυ Ρίγκαν ραδιούργα πρωταγωνίστρια με πολύ φιλοδοξία. Η Ελεονόρα Ρούσβελτ υπήρξε δυναμική αγωνίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συγγραφέας και υπερδραστήρια πολιτικά. Η Τζάκι Κένεντι έμεινε στην Ιστορία, ως η πιο κομψή γυναίκα – σύμβολο και χρυσοθήρας, η Μπέτυ Φορντ φεμινίστρια και αγωνίστρια κατά του αλκοολισμού του δικού της και των άλλων, η Ελέονορ Κάρτερ ως μια πολύ μορφωμένη και δραστήρια για το θέμα των προσφυγών του κόσμου, ανεξάρτητη γυναικά.
Ακόμα και η Λόρα Μπους, που στάθηκε στο πλευρό ενός από τους πλέον αμφιλεγόμενους προέδρους, ήταν μια πρώτη κυρία, που είχε εργαστεί σκληρά, ως δασκάλα και μετρά βιβλιοθηκάριος και που έκανε προσωπική της υπόθεση τη μάχη ενάντια στον αναλφαβητισμό. Και ενώ ο κόσμος άλλαξε και οι γυναίκες τρόπαιο έμοιαζαν να μην έχουν λόγο ύπαρξης, πια, αφού οι γυναίκες ήταν ανεξάρτητες οικονομικά και κοινωνικά, ενώ σύντροφοι γίνονται όσοι έχουνε κοινά τοπία στη μόρφωση, τη θρησκεία, την καταγωγή και τη φυσική ελκυστικότητα, να που η Μελάνια Τραμπ έρχεται στο επίκεντρο της σύγχρονης εποχής να αποδείξει το αντίθετο.
WASHINGTON, DC – JANUARY 20: Tiffany Trump (L), Barron Trump, Vanessa Trump, Ivanka Trump and Melania Trump stand on the West Front of the U.S. Capitol on January 20, 2017 in Washington, DC. In today’s inauguration ceremony Donald J. Trump becomes the 45th president of the United States. (Photo by Alex Wong/Getty Images)
Ο ευκατάστατος, αρκετά μεγαλύτερος κύριος, με το κακοβαμμένο μαλλί να καλύπτει την φαλάκρα και το κάψιμο από τα σολαριουμ, πλασάρει δυο βήματα πίσω του την Σλοβένα Σταχτοπούτα, που πήρε την πολυπόθητη πράσινη κάρτα, λόγω εμφάνισης και τον ίδιο, τον σταρ του life style, τον παρουσιαστή, τον μεγιστάνα, τον διοργανωτή καλλιστείων, τον μερακλή, τον άνδρα τον σωστό, τον επιχειρηματία, για τους ίδιους λογούς εμφάνισης. Και την έκανε κάτι σα πριγκίπισσα, στον Λευκό Οίκο αντί σε κάστρο – παλάτι, βέβαια. Αν και θα είναι η πρώτη σύζυγος προέδρου, που δεν θα ζήσει σ αυτόν, διότι το παιδί τους πάει σχολείο και δεν θέλουν να αλλάξει περιβάλλον, λένε. Ακόμα και για αυτό, είναι προφανής η αντίληψη του πλανητάρχη – σόουμαν για τις γυναίκες. Σε ένα άλλο σπίτι, να μεγαλώνουν παιδιά και να καρφώνουν ενέσεις στο πρόσωπο τους. Η εξουσία είναι υπόθεση ανδρών.
Η σύζυγος να κοιτάξει την αποτρίχωση της και να μη τον ενοχλεί! Πρώτη κυρία την έκανε! Και τι της ζητά; Να μη μιλά, να στέκεται πίσω του, να είναι πάντα ωραία και σωστά ντυμένη, να κάνει ωραίο φόντο στην ύπαρξη του! This is a men’s world, baby, σκάσε, χαμογέλα και άσε τα μεγάλα, σκληρά αγόρια να κυβερνήσουν τον πλανήτη! Μικρό το αντίτιμο για το δικό μας, το σύγχρονο μας, το εξίσου αιματοβαμμένο, αχόρταγο, άπληστο Game of thrones… Και ας ισχύει για όλους μας τους υπόλοιπούς, του κάτοικους αυτού του μπλε, παράξενου, μικρού κόσμου, πως ο «χειμώνας έρχεται»*… αν δεν ήρθε, ήδη!
*Winter is coming: Για όσους δε βλέπουν την θρυλική σειρά και δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία φαντασίας και ανάλυσης της εξουσίας του Μάρτιν, η φράση αφορά στο μότο των βασιλιάδων Σταρκ του Βορρά και σηματοδοτεί το θάνατο για όποιον δεν είναι καλά προετοιμασμένος. Ο οίκος των Σταρκ και οι Βόρειοι γνωρίζουν καλά τον χειμώνα και προειδοποιούν: χειμώνας σημαίνει παγωνιά, κλειστούς δρόμους από το χιόνι και ελάχιστη επικοινωνία, έλλειψη τροφίμων, εγκληματικότητα, πόλεμο και πόνο για επιβίωση και την αναμέτρηση ανάμεσα στο καλό και στο κακό.
