Είναι οι λαμπεροί, οι αγαπημένοι του κοινού, αυτοί που ξέρουν τα πάντα καλύτερα, με τις ζωές – λεζάντα και την επιλεκτική κώφωση σε κάθε κραυγή εκτός των πλατό, σαν ξένοι απ την χώρα, σαν εισαγωγής ασώματες κεφαλές. Και ούτε ωραία εικόνα δεν είναι πια! Να κατάφερναν τουλάχιστον αυτό! Να βλέπαμε κάτι όμορφο να λέει θλιβερά πράγματα για τις ζωές τις δικές μας, στις ειδήσεις ή να ασχολείται με ηλιθιότητες τάχα διασκεδαστικές, στη ψυχαγωγία! Και όλοι μοιάζουν!
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Οι κύριοι της ενημέρωσης, έχουν όλοι μαλλιά με λευκές – ασημί ανταύγειες φτιαγμένα στους ίδιους κομμωτές, ως ασβοί! Πώς να πάρει το μαύρο κοινό στα σοβαρά αυτό που του λέει ο έγκριτος δημοσιογράφος για τις περικοπές στις συντάξεις και στους μισθούς, όταν εκείνος έχει κάτσει τρεις – τέσσερις ώρες, να επιτύχει το σωστό ασημί στην καούκα, που και ο Σπαλιάρας που είναι η δουλειά του, βαριέται ο άνθρωπος και δε το κάνει και τα αφήνει μακριά; Και δε πατάνε μια αστεία κορακομπογιά κρυφά στο σπίτι, πράγμα έως και τρυεφρό για την ντροπούλα που μπορεί να είχαν της ματαιοδοξίας, αλλά έχουν χρόνο για το απόλυτο ασημί, του τρίχα – τρίχα στα κρυφά διαμερίσματα των σαλονιών αισθητικής για κυρίες! Μικρές Κιμ Καρντάσιαν με γραβάτες…
Οσο για τις κυρίες, να, όλες της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας σ αυτό τον τόπο της φλεβοτομημένης αισθητικής και αντίληψης –την τηλεόραση εννοώ, όχι την χώρα: τεντωμένες λες και είναι οι κορούλες τους παχουλές στις ήβη, που μόνο τότε δικαιολογείται τέτοιο τεζάρισμα στο πετσί! Με λευκά δόντια όλες ξέξασπαρα, που άμα τις δεις απ το πλάι, που δεν έχουν πληρώσει θήκες, είναι τα δόντια γκρι και μπροστά εκτυφλωτικά! Χαμογελούν και ψάχνεις γυαλιά ηλίου! Με τα χείλη όλες τουρλωτά σα μπαλονάκια σα σε μόνιμο πάρτι των μυών του προσώπου! Σα να χουν κολλήσει λουκανικάκια στο σαγόνι! Χαμογελουν και μοιάζουν σα κουνάβια πεινασμένα και πονηρά!
Και αυτό είναι που βλέπεις κάθε μέρα σαν βομβαρδισμός στο ασυνείδητο. Και αν η αισθητική ήταν κάποτε σύνολο παιδείας και ταλέντου για το ωραίο, τώρα πυροβολείται στην φτήνια της μιμητικότητας πρόσωπων που μασκαρεύονται νέοι και σοβαροί, σε ένα αλλόκοτο συνονθύλευμα φοβικό. Λες και πίσω απ τις οθόνες, χειρουργεία κατασκευάζουν ανθρωποειδή που έχουν εκπαιδευτεί να κάνουν πως μοιάζουν και πως τους νοιάζει. Ξεχάσαμε όλα τα άλλα, σιγά σιγά ξεχνάμε και το καλό μας γούστο, σε μια κινούμενη αμμο αγραμματοσύνης και ασχήμιας που σιγά σιγά μας ρουφά μέσα!
