Τα παιδιά λοιπόν, καλούνται όχι να μάθουν, αλλά να αποστηθίσουν για τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς, με την ισοπεδωτική αυτή διαδικασία των δυο μηνών περίπου γραπτών σε όλα τα μαθήματα, με κάτι βιβλία φρικτά –χειρότερο στη Α Γυμνασίου, αυτό της Φυσικής!
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Ντροπή να κυκλοφορεί!- και καθηγητές συνθλιμμένους από ένα σύστημα που τους αφήνει έρμαιο στους γονείς και σε όποιες καταγγελίες, αλλά και στον κακό εαυτό τους, που νομίζουν πως τα 12χρονα είναι έτοιμα να ορκιστούν Βιολόγοι, Φυσικοί και Αρχαιολόγοι με διδακτορικό στις αρχαίες, νεκρές γλώσσες της Μεσογείου. Και είναι άλλο η γνώση και η απόλαυση της και άλλο -σιχαμένο και φρικτό- αυτό της ετοιμασίας ύλης για εξετάσεις, του ανταγωνισμού, των απειλών για επανάληψης της τάξης, τον εκφοβισμό για μικρούς βαθμούς, την εισαγωγή στη φρίκη του άγχους, της αποτυχίας, του χαμένου και του κερδισμένου. Αυτά δεν αφορούν στη γνώση! Ούτε στη Παιδαγωγική, φυσικά.
Βοούν τα ραδιόφωνα και όταν παραθυράτα δελτία ειδήσεων ή ενημερωτικές εκπομπές. Θρησκευτικός πόλεμος. Ευκαιρία για μικροπολιτικές και κορώνες εθνικισμού ή λαϊκισμού στις πλάτες για άλλη μια φορά των πλέον τρυφερών άλικων και εκείνων των πλασμάτων που είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να μεγαλώσουμε με τον καλύτερο τρόπο. Να δοθούν και εξετάσεις ανθρώπινες, με αξιολόγηση όλης της χρονιάς και όχι οι τάξεις των σχολείων να λειτουργούν ως φροντιστήρια εξετάσεων. Να ξαναγράφουν τα απαράδεκτα βιβλία. Να αξιολογηθεί το υλικό προς γνώσιν.
Να γίνουν τα θρησκευτικά, όχι σαν κατήχηση ταλιμπανίστικη και ούτε σαν κατηχτικά της Κυριακής με επιβολή της γνώσης μουλάδων και όχι ελεύθερης νοημοσύνης. Που στον κόσμο, τον Δυτικό και όχι στο Αφγανιστάν και στις περιοχές του ISIS, μαθαίνουν με εξετάσεις και υποχρεωτικά τη θρησκεία τους; Καταναγκαστικά, δηλαδή και ψυχαναγκαστικά! Και με φόρτωμα ενοχών σε περίπτωση χαμηλής βαθμολογίας! Λοιπόν; Δεν είναι θέμα «αριστερού» και «δεξιού» και αυτά ξεθώριασαν νωρίς. Είναι θέμα φανατικού και μη, υπεύθυνου ή ανεύθυνου για τους Έλληνες που μεγαλώνουμε!
Για τη δημόσια παιδεία που ξευτελίστηκε τα περασμένα χρόνια όσο γινόταν! Για τους δασκάλους και τους καθηγητές που απαξιώθηκαν! Για τα παιδιά μας που κάνουν μάθημα σε κοντέινερ και κουτιά μεταφορών που κάπως τα λένε αλλά δε θυμάμαι πως! Για τη γνώση που γίνεται υπόθεση ολίγων. Η πας σε ιδιωτικό ή πληρώνεις δάσκαλους για ιδιαίτερα, η περιμένεις να κόψουν το παΐδι σου στη Φυσική της Α Γυμνασίου και στα… Θρησκευτικά!
Και βέβαια να γίνουν αλλαγές, αλλιώς όλοι αυτοί οι έφηβοι όχι του Αμερικάνικου Κολεγίου, του Μωραΐτη και της Χιλ που ετοιμάζονται για αρχηγοί ξανά της χώρας, όπως οι γονείς τους και οι παππούδες του, τα αλλά λέω, τα παιδιά της κρίσης, που τα μαθαίνουμε να ζουν μέσα από ένα κινητό και να διαβάζουν για να περάσουν τάξεις, χωρίς μέλλον και με διαστρεβλωμένο παρελθόν, θα μας πάρουν με τις πέτρες. Και τους λοστούς. Και τα καδρόνια. Και εκεί θα σας πω εγώ, πόσα απίδια έβγαζαν οι Φιλισταίοι…
