Mακελειό για τον Αιγύπτιο Αντώνη Ρέμο η παρουσία του οποίου στο Nammos προκάλεσε σάλο στην πατρίδα του:“O Αμρ Ντιάμπ, διασκέδαζε παραλήδες μεθυσμένους Έλληνες και Άραβες πελάτες του NAMMOS…” σχολιάζαν τα ΜΜΕ της πατρίδας του.
Το ρεπορτάζ της Μαρίας Καρχιλάκη στον προσωπικό της ιστότοπο είναι χαρακτηριστικό για τον σεισμό που προκλήθηκε. Στις 17 Αυγούστου 2013, δηλαδή την προτελευταία ημέρα της πιο αιματοβαμμένης εβδομάδας στη σύγχρονη ιστορία της Αιγύπτου, πεδίο μάχης στο Κάιρο ήταν το τζαμί Φάτεχ κοντά στην πλατεία Ραμσή: όργιο πυροβολισμών και δακρυγόνων, εισβολή των ειδικών δυνάμεων, συλλήψεις, χάος. Οι νεκροί από το μακελειό της Τετάρτης και τα άγρια 24ωρα που ακολούθησαν έχουν ήδη ξεπεράσει τους 800. Τα ρεπορτάζ των διεθνών ειδησεογραφικών δικτύων επικεντρώνουν στον κίνδυνο του εμφυλίου και οι κάμερες ζουμάρουν σε πρόσωπα-καθρέφτες αρνητικών συναισθημάτων. Μίσος, οργή, απόγνωση, φόβος, θλίψη, πένθος.
Συναισθήματα αυτονόητα, ίσως και οικουμενικά, δεδομένης της κατάστασης -σωστά;Το ίδιο βράδυ, ο πιο διάσημος απ’ τους αιγύπτιους διάσημους τραγουδιστές, ο Αμρ Ντιάμπ, διασκέδαζε παραλήδες Έλληνες και Άραβες πελάτες του NAMMOS στη Μύκονο με αφορμή τα 10 χρόνια της λειτουργίας του. Το ίδιο βράδυ, δηλαδή, που το αίμα ήταν ακόμη νωπό στους δρόμους του Καίρου, ο πιο διάσημος απ’ τους διάσημους καλλιτέχνες στον αραβικό κόσμο, σαν να μη τρέχει κάστανο, έλεγε καψουροτράγουδα γι απελπισμένους έρωτες.
Μάλιστα, δεν ήταν καν το μοναδικό θέαμα στο χώρο που εμφανίστηκε. Μοιράστηκε βλέμματα κι ενδιαφέρον με (περίπου) γυμνές, πασπαλισμένες με χρυσόσκονη, κυρίες που προωθούσαν συγκεκριμένη μάρκα σαμπάνιας. Όπως τα μοιράστηκε και με κυρίους, τέσσερις τον αριθμό, που μέσα σε χρυσά… μπανιεράκια, μετέφεραν, εν είδει επιταφίου, τη συγκεκριμένη σαμπάνια στα τραπέζια προς κατανάλωση: πολίτης μιας χώρας που φλέγεται, τραγουδούσε, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σε πολίτες δύσμοιρης, χρεωκοπημένης χώρας καθώς και σε πολίτες χωρών μεγάλης γεωγραφικής περιοχής που συγκλονίζεται από λογής-λογής βίαια γεγονότα οι οποίοι, επίσης, συμπεριφέρονταν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
*«Ο Αμπ Ντιάμπ τραγουδάει για τις γυμνές και τους μεθυσμένους στην Ελλάδα», γράφει το akhbar-today.com, ενώ tanfis.com και akhbaralalam.com έχουν τον πανομοιότυπο τίτλο «ο Αμρ Ντιάμπ σε συναυλία με γυμνές παρά την τραγωδία της Αιγύπτου». Να και μια αγγλική βερσιόν σε τουίτ
Amr Diab rocks the night away with naked Greek women http://t.co/ghX3etDC2P
— alsiasi (@alsiasi) August 21, 2013
Για κακή του τύχη, όμως, τον πρόδωσε το τελευταίο του τατουάζ. Εβδομάδας και ούτε. Αν είχε γίνει μοντάζ ο πήχης του θα έπρεπε να ήταν καθαρός. Όμως, ήταν γραμμένος. Και το χειρότερο: φαινόταν στις φωτογραφίες… «Το τατουάζ του Αμρ Ντιάμπ αποδεικνύει ότι έγινε η συναυλία στην Ελλάδα» γράφει, ως εκ τούτου, το αιγυπτιακό vetogate.com.
Εκείνο, πάντως, που, δεν σχολιάζουν τα αραβικά μίντια -μου λέει η Αμπίρ- είναι η σημαντική παρουσία oμοεθνών του Ντιάμπ στο λάιβ του NAMMOS. Λάθος μεγάλο -συνεχίζει. Διότι η αθλιότητα δεν είναι μόνο δική του είναι και δική τους… Κι αν αναρωτιέσαι πως έμαθαν για το πάρτι ψάξε το λιβανέζικο ίντερνετ…
**ασχέτως αν τα τραγούδια του αρέσουν ή όχι, ο Αμρ Ντιάμπ θεωρείται μουσικό φαινόμενο, καθώς έχει δημιουργήσει δικό του στυλ αναμειγνύοντας δυτικούς με αραβικούς ρυθμούς. Από το δισκογραφικό του ντεμπούτο το 1983 μέχρι σήμερα έχει πουλήσει περί τα 8.000.000 άλμπουμ παγκοσμίως. Το πιο γνωστό του τραγούδι είναι το Tamally Ma’ak το οποίο έχει διασκευαστεί σε πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και τα ελληνικά (Λευτέρης Πανταζής).
