Στολισμός δένδρου, οικογενειακό τραπέζι, ταξίδι στην Αράχοβα, ή στην Αυστρία, στην Ελασσόνα ή στο Γκστάαντ, φιλί αγάπης, καυτό φιλί έρωτα, γυναικοπαρέα σε έξοδο, μόνη γυναίκα σε έξοδο που δε θέλει άλλες δίπλα, έξω από σινεμά, έξω από θέατρο, έξω γενικά
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Στο φαγητό σε ρεστοράν, στο δρόμο, στο σπίτι φίλων, στην ίδια τους τη κουζίνα. Στον ύπνο πριν κοιμηθούν στο κρεβατάκι τους για «καληνύχτα» και αναμαλλιασμένα πριν σηκωθούν για «καλημέρα». Στην κοσμική έξοδο, στο γήπεδο, στον μαραθώνιο, στο καμαρίνι, στο γραφείο, στο ταξί, στον ηλεκτρικό, στο μετρό, στον περιφερειακό, στον οδοντωτό, στον υπερσιβηρκό. Με τη γιαγιά που πέθανε! Με το μωρό που γεννήθηκε!
Με το μωρό που σβήνει κεράκια. Με τα παλτουδάκια του μωρού, με τις πάνες –άλλη πόζα οι καθαρές, άλλη οι γεμάτες!- με το γιατρό για τα εμβόλια. Στον οδοντίατρο δίπλα απ τον τροχό. Στον γυναικολόγο πριν την εξέταση.
Στου Σάκη, στης Πάολας, στης Άννας, στης Δέσποινας, στου Χαρούλη, στης Μποφίλιου, στου Μάκη Δημάκη, στης Χαράς Βέρα, μπορεί και σε όλα μαζί και σε σύγχυση και απ έξω απ έξω και στου Πανταζή! Με το παιδι με μπικίνι, χωρίς μπικίνι, βαμμένο, άβαφο, με καπέλο κα χωρίς, να κάνει μουτες μικρομέγαλου και να ποζάρει σα την Ντιντα Φον Τιζ με τακούνια και πιπίλα, όσο κι αν λένε οι άνθρωποι του Σώματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, «μη» στις φωτογραφίες με παιδιά! Και αγορές, στη λαϊκή, στη παραλία, στο καράβι, στο αεροπλάνο, στα κύματα, στην άμμο, με μπικίνι, με ολόσωμο, στις παρελάσεις, στο νοσοκομείο, στη κηδεία, στον άλλον κόσμο…
Οι άνθρωποι στο δρόμο και όταν τους μιλάς σε δουλειέςς και υποχρεώσεις, είναι αγέλαστοι, άγριοι, λυπημένοι, σα τη πόλη γύρω μας, λες και μας δίνουν συναισθήματα τα ντουβάρια και εμείς μετά τα βαράμε πάνω της σαν κεφάλια με ημικρανίες σε απελπισία. Στα social media αντίθετα οι πόζες είναι με ανεξάρτητα χαμογέλα στολισμένες, μια αναίτια συναρπαστική ανεμελιάς και ζωής σαν σινεμά. Φωτορομάντζα για έναν ηρώα σε όλους τους ρόλους.
Τον χορό σέρνουν οι διάσημοι ανά τον πλανήτη, οι φτιαγμένοι από τίποτα και selfie. Τα οπίσθια, μπριζολάτα, γυαλιστερά, φοβικά αυξανόμενα της Καρντάσινα που κατατρύχουν στο διαδίκτυο όλο το πλανήτη. Τόσο αναγνωρίσιμα πια, που θαρρείς πως κυκλοφορούν ως αυτόνομη οντότητα στις πόλεις σαν εφιάλτες ή φελινικές εικόνες άλυτων σεξουαλικών φοβιών.
Η μια αδελφή της που επίσης μεγαλώνει οπίσθια. Ο Τζαστιν Μπιμπερ, ο Τζαστιν Τιμπερλεϊκ, οι γκόμενες τους, οι βόλτες τους, τα ανδρική τους όργανα αναπαραγωγής να φαίνονται τυχαία. Οι δικοί μας εδώ, η Ελένη, ο Σάκης, η Καινούργιου με ή άνευ Γιώργου Π, η Σταματίνα, η Ηιλιάκη, η Ηλιάδη… Πόζες…
… Πόζες ζωής! Άμα δεν το δουν οι θεατές, δεν υπάρχει! Δεν απολαμβάνεις χωρίς θαυμασμό, ζήλεια, μαρτυρίες για το πόσο υπεροχές στιγμές έχεις! Στο βλέμμα των άλλων καταγράφεται η ευτυχία. Και τα social media είναι άλμπουμ ζωής, σαν αυτά τα παλιά με τα σπιράλ και τις ζελατίνες για να στερεώνονται οι φωτογραφίες, που έχανε οι γονείς μας στα τραπεζάκια στο σαλόνι! Μόνο που ήταν δικές μας μνήμες εκείνα τα κλικ. Για μας στιγμές με αξία, ιδιωτικής χρήσης.
Όχι μια επιδειξιμανία τραγική, αυτοχειρία σχεδόν ΔΕΙΤΕ ΜΕ – ΔΕΙΤΕ ΜΕ – ΔΕΙΤΕ ΜΕ… και μετά πείτε μου: ΥΠΑΡΧΩ; ΥΠΑΡΧΩ; ΥΠΑΡΧΩ;
