Νύχτες γίνονταν όλα. Το Μπατκλάν. Τα κλειστά σύνορα. Η Νίκαια. Το αεροδρόμιο στις Βρυξέλλες. Οι νεκροί στη Τουρκία και ένα πραξικόπημα κατά κάποιον τρόπο σε ζωντανή σύνδεση. Φόβος. Οδηγίες: «κλειστείτε σπίτια σας και μη πλησιάζετε στα παράθυρα». Και εκρήξεις και φωνές και ξανά νεκροί. Μια άλλη νύχτα, στις Βρυξέλλες να μη κυκλοφορεί ψυχή, μόνο στρατός και ένστολοι. Το ξενοδοχείο στο Μάλι. Ήξερες στίχους απ το Κοράνι; Θα ζήσεις! Όχι; Θάνατος!
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Η Γερμανία να αναβάλει ποδοσφαιρικό αγώνα και να βάζει τις πόλεις της να αγρυπνούν για να προλάβουν όποιο χτύπημα. Βόμβα στο Σύνταγμα, στο κέντρο, στην Ξενοφώντος, στον ΣΕΒ. Δίπλα η πρεσβεία της Κύπρου! Το λεωφορείο στην Τυνησία! Το ρώσικο αεροπλάνο χτυπιέται και πέφτει από Τούρκους. Τουρκμένοι –που είναι ένα μειονοτικό φύλο Τούρκων στην Συρία, λέει!- σέρνουν σε καροτσάκι τον πιλότο αιμόφυρτο! Ξεχνάμε! Και εκείνη την άλλη νύχτα! Που σε αίθουσα τέχνης σκότωσαν τον Ρώσο πρέσβη. Πάλι σε ζωντανή σύνδεση!
Φόνος και κραυγές θρησκευτικού παραληρήματος και θάνατος. Τα πορτοκαλί σωσίβια. Το στοίχειωμα στο Αιγαίο. Ο Αϊλάν με τα χρωματιστά του ρούχα. Και 30.000 ασυνόδευτα παιδιά στην Γερμανία, 10.000 στην Σουηδία, 2.700 στην Ελλάδα, 2.500 στο πουθενά του βυθού στο Αιγαίου! Και εμείς στην οικονομική μας Κατοχή, χωρίς μαυραγορίτες με τραγιάσκα αλλά με κοστούμια και γραβάτα, χειρότεροι γερό – λαδάδες απ όσους γνώρισε ο τόπος, στο παρελθόν του!
Συνηθίζουμε και αυτόν τον χαλασμό. Κάθε βράδυ στις ειδήσεις, ανταποκρίσεις από έναν ακήρυχτο πόλεμο, όσο κι αν οι αναλυτές μας διαβεβαιώνουν ηρωικά πως δεν υπάρχει φόβος για τον Γ Παγκόσμιο. Ας μην τον καταμετρήσουμε λοιπόν ως τέτοιο! Ας πούμε πως είναι απλά μια θύελλα της Ιστορίας, έρμαια στην δύναμη της. Χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις, ενδιάμεσα. Ευτυχισμένα παιδιά που περιμένουν τον Αι Βασίλη. Χιονιά στο καμπαναριό. Το face book κατακλύζεται από φωτογραφίες με δέντρα στολισμένα σε υποθηκευμένες μεζονέτες.
«Φέτος διαλέξαμε κόκκινα λαμπάκια». Σαν στάλες από αίμα, που δεν ξεθωριάζουν ποτέ. Οι χιπστεραδες λέει, του πλανήτη βάφουν τις γωνιώδες του με χρυσά, ασημένια, πράσινα και κόκκινα χρώματα γυαλιστερά και τις στολίζουν χριστουγεννιάτικα. Θυμίζουν βρωμιάρη που λερωθήκαν τα γένια του με σάλτσα! «Το καλύτερο δώρο για εκείνη, στις γιορτές είναι ένα άρωμα»! Διάφοροι διάσημοι, σχεδόν διάσημοι και οι παρά των διάσημων πατάνε το κουμπάκι και ανάβουν τα δέντρα στα εμπορικά κέντρα! Οι κυρίες φοράνε κόκκινα φορέματα.
Οι κύριοι κόκκινες γραβάτες! Η ρόδα στο Σύνταγμα, με το μετρό από κάτω να καταπίνει χιλιάδες, μαζεύτηκε χωρίς να λειτουργήσει! Στη τηλεόραση, παρηγοριά στη μοναχικότητα, ωραίες κυρίες φοράνε τις σκούφιες του Αι Βασίλη και με έμφαση στα μπούστα τους, χαμογελάνε ξασπρισμένα, στον φακό. Santa Baby και τουαλέτες και πουδράρισμα στη μύτη και μια πλαστική δώρο για τον εαυτό μας, κυρίες μου! …
… Και; Να φυγαδεύσουμε τον Αι Βασίλη για να μην πέσει στα χέρια εκτελεστών του ISIS που θα του ζώσουν εκρηκτικά στην φαρδιά μαύρη ζώνη κάτω απ τη λεύκη γενειάδα; Να βουλιάξουμε στη μιζέρια, στη ζωή εν τάφω, ενώ ανασαίνουμε, στην κατάθλιψη γιατί όλα είναι σκατά και ο πόλεμος γυρνά τσεκούρι πάνω απ τα κεφάλια μας; Να βάλαμε τα μαύρα και να περιμένουμε, σα χορός αρχαίου δράματος τη λήξη του έργου και την «τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»; Να αναβάλλουμε τη Πρωτοχρονιά, προκαλώντας τον χρόνο σε στάση μέχρι νεοτέρας;
Όχι! Ο κόσμος ετοιμάζεται για μεγάλη γιορτή και βουλιάζει η επίγνωση στο δεδομένο της Ιστορίας που μαίνεται θύελλες. «Η Ιστορία έχει τα μάτια της στους νικητές μόνο, αφήνοντας στη σκιά τους αφανισμένους». Και εμείς ήρωες της δε θα είμαστε! Από ένα πληγωμένο 2016 προσμένουμε ένα τουλάχιστον σε ύφεση 2017! Καλή μας, λοιπόν Πρωτοχρονιά…
