Φεβρουάριος 2012: Μια χούφτα ανθρώπων, άγνωστοι μεταξύ τους, από όλα τα μέρη της Αθήνας, δίνουν ραντεβού μέσω facebook να βρεθούν στον Ασπρόπυργο ένα παγωμένο Σάββατο. Εκείνες τις μέρες φωτογραφίες ζώων σε άθλια κατάσταση κάνουν το γύρο του διαδικτύου. Μια κάτοικος της περιοχής φωτογραφίζοντας πολλά από τα αμέτρητα αδέσποτα που ζουν εκεί ανέβασε τις φωτογραφίες στο διαδίκτυο κάνοντας έκκληση για βοήθεια. Μήπως και συγκινηθούν οι υπεύθυνοι. Οι φωτογραφίες ήταν σοκαριστικές και ταίριαζαν σε μια χώρα του τρίτου κόσμου που έχει πόλεμο και όχι σε μια χώρα που είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης. Κανείς υπεύθυνος φυσικά δεν συγκινήθηκε. Εκτός από αυτή τη χούφτα ανθρώπων που βρίσκεται εκεί για να δει και να κάνει μια βόλτα στην άγνωστη και ξεχασμένη από όλους πλευρά της Αθήνας. Το ραντεβού τους επαναλαμβάνεται και το επόμενο Σάββατο.
Γράφει η Μυρτώ Τζώρτζου
Ελλάδα, Ευρώπη, Ασπρόπυργος 2012: Ζώα σκελετωμένα που περιφέρονται σε δρόμους, χωράφια, βουνά. Ζώα ταλαιπωρημένα από κυνομαχίες, ζώα γέρικα, ετοιμοθάνατα, με όλες τις αρρώστιες που μπορεί κανείς να φανταστεί. Χτυπημένα από αυτοκίνητα και πεταμένα στις χωματερές. Νεογέννητα πεταμένα στις χωματερές. Ζώα Φαντάσματα.
Και η υπέροχη ομάδα αυτή των λίγων τρελών αποφασίζει να κάνει κάτι σε μια από τις πιο δύσκολες περιοχές της Αθήνας, σε μια περιοχή που ονομάζεται «σκουπιδοτενεκές των ζώων της πρωτεύουσας». Και αυτό γιατί καθημερινά ιδιοκτήτες κατοικιδίων και διάφοροι άλλοι έρχονται από όλα τα μέρη της Αθήνας εδώ και εγκαταλείπουν ό,τι δεν θέλουν πια. Το γέρικο ζώο τους, το άρρωστο, το άσχημο, αυτό που δεν χρειάζονται. Γιατί εδώ; Για δυο λόγους. Από τη μία γιατί είναι δύσκολο να τους δει κάποιος και από την άλλη γιατί είναι δύσκολο να γυρίσει πίσω το ζώο.
Κάπως έτσι γεννιούνται «Τα Φαντάσματα του Ασπρόπυργου», μια φιλοζωική ομάδα που κάνει αυτό που δεν κάνει κανείς άλλος, στην πιο δύσκολη εποχή που διανύει ιστορικά η Ελλάδα. Κάθε Σάββατο, χειμώνα-καλοκαίρι, εδώ και 4 χρόνια η ομάδα αυτή πηγαίνει στον Ασπρόπυργο, ταϊζει τα αδέσποτα και μαζεύει τα άρρωστα και τα χτυπημένα. Τα παιδιά τα μεταφέρουν στα αυτοκίνητά τους και τα πηγαίνουν σε κτηνιάτρους για να τα κάνουν καλά.Τα ζώα καταγράφονται και όσα δεν υιοθετούνται επανατοποθετούνται στο μέρος που ζούσαν πριν, υγιή αυτήν τη φορά. Αλλωστε η ομάδα κάθε Σάββατο κάνει τον καθιερωμένο επανέλεγχο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις στον Ασπρόπυργο ζουν πάνω από 3000 αδέσποτα.
Ο απολογισμός 4 χρόνων: Σήμερα αυτή η ομάδα μεγάλωσε, έχει γίνει πιο δυνατή και η δράση της αξιόλογη. Αμέτρητα ζώα έχουν στειρωθεί. Αμέτρητα έχουν υιοθετηθεί. Αμέτρητα έχουν γίνει καλά από αρρώστιες και κακοποιήσεις. Με δικης της χρήματα, με συνεισφορές απλών ανθρώπων- και δωρεές από το εξωτερικό. Γιατί την ώρα που το επίσημο Κράτος στην Ελλάδα τους γύρισε την πλάτη, το BBC ήρθε πριν δυο καλοκαίρια στην Αθήνα για να κάνει ρεπορτάζ για αυτούς τους τρελούς που κάνουν απίστευτα πράγματα για τα ζώα και έχουν γίνει παράδειγμα στην Ευρώπη.
Δίπλα στα Φαντάσματα στέκεται και βοηθάει όσο μπορεί και η G.A.R.( Greek Animal Rescue), η δεύτερη μεγαλύτερη φιλοζωική ομάδα της Αγγλίας, μια φιλοζωική που δημιουργήθηκε πριν πολλά χρόνια για τα ταλαιπωρημένα ζώα της χώρας μας. Εχουν δημιουργήσει μάλιστα και την αγγλική σελίδα της ομάδας εκεί.
Αφιερώστε λίγα λεπτά από το χρόνο σας και μπείτε στη συνεχώς ενημερωμένη σελίδα της ομάδας στο facebook ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ και δείτε τα ζωάκια που περιμένουν να βρουν βοήθεια και σπίτι και συνεισφέρετε όπως μπορείτε. Ακόμα και μια φιλοξενία είναι κάτι σημαντικό για να μη βγει ξανά ένα ζωάκι στο δρόμο.
Το πρόβλημα των αδέσποτων στη χώρα μας είναι λίγο πολύ γνωστό. Στην Ευρώπη μάλιστα το ξέρουν ακόμα καλύτερα καθώς είμαστε στην κορυφή της λίστας με τις καταγγελίες για κακοποίηση. Δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποί μας το κάνουν για πλάκα. Σε πολλές δε περιοχές η κακοποίηση είναι έθιμο.
Προσωπικά θεωρώ ότι η πιο σημαντική φράση που έχουν πει οι πολιτικοί μας τα τελευταία χρόνια είναι η επανεκκίνηση της χώρας. Κάτι όμως που κανένας δεν τόλμησε να κάνει. Επανεκκίνηση σημαίνει ξεκινάω να κάνω τη ζωή μου καλύτερη, προστατεύοντας το χώρο που μένω και κάνοντας μικρά πραγματάκια για να τον κάνω καλύτερο και να τον βελτιώσω. Και ο χώρος αυτός δεν είναι το σαλόνι μου αλλά η γειτονιά μου, το δάσος κοντά στο σπίτι μου, η πλατεία της περιοχής μου. Και στη συνέχεια προχωράω και στα άλλα. Η καλυτέρευση των συνθηκών των ζώων που ζούμε μαζί είναι ένα από αυτά. Πολλοί θα πουν “εδώ πεινάνε άνθρωποι…” Λάθος προσέγγιση. Θεωρώ ότι ένας από τους λόγους που φτάσαμε εδώ που είμαστε είναι η πλήρης αδιαφορία για τον δίπλα μας, η αγένεια, η επιθετικότητα, η παραβατικότητα, η θεωρία του έλα μωρέ δεν βαριέσαι. Ναι μπορείς να βοηθήσεις ένα άνθρωπο αλλά και ένα ζώο. Και για τους δυο υπεύθυνοι είμαστε εμείς πρώτα από όλα. Στο χέρι μας είναι να μην υπάρχουν δίπλα μας ούτε άνθρωποι αλλά ούτε ζώα Φαντάσματα.
