«Ηταν ένα πρωινό του Ιουλίου το οποίο άρχισε φυσιολογικά, όπως κάθε άλλη μέρα: ετοιμάζοντας το πρωινό, ταΐζοντας τα σκυλιά, παίρνοντας βιταμίνες, βρίσκοντας εκείνη τη χαμένη κάλτσα, σηκώνοντας εκείνη την κηρομπογιά που κύλησε κάτω από το τραπέζι, πιάνοντας τα μαλλιά μου αλογοουρά, πριν πάρω τον γιο μου από την κούνια του. Αφότου άλλαξα την πάνα του, αισθάνθηκα μια οξεία σύσπαση.
Επεσα στο πάτωμα με εκείνον στην αγκαλιά μου, ψιθυρίζοντας ένα νανούρισμα ούτως ώστε να παραμείνουμε και οι δύο ήρεμοι, με τον χαρούμενο ρυθμό να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αίσθησή μου ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ηξερα, καθώς έσφιγγα το πρώτο μου παιδί, ότι έχανα το δεύτερό μου».
Αυτά αποκαλύπτει η δούκισσα του Σάσεξ, Μέγκαν Μαρκλ, γράφοντας για την αποβολή που υπέστη τον περασμένο Ιούλιο σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στους New York Times, με τον τίτλο «Οι απώλειες που μοιραζόμαστε». Κάνοντας λόγο για έναν «σχεδόν αβάσταχτο πόνο», η αμερικανίδα σύζυγος του πρίγκιπα Χάρι ανέφερε ότι, λίγες ώρες μετά το θλιβερό συμβάν, καθώς ήταν ξαπλωμένη σε μια νοσοκομειακή κλίνη, «παρακολουθούσα την καρδιά του άνδρα μου να σπάει καθώς εκείνος προσπαθούσε να μαζέψει τα δικά μου σπασμένα κομμάτια».
Η δούκισσα και ο δούκας του Σάσεξ, οι οποίοι έχουν παραιτηθεί από τα βασιλικά τους καθήκοντα και έχουν μετακομίσει στις ΗΠΑ, παντρεύτηκαν την 19η Μαΐου του 2018, ενώ την 9η Μαΐου του 2019 γεννήθηκε ο γιος τους Τσάρλι.
Η 39χρονη πρώην ηθοποιός και νυν celebrity και φιλάνθρωπος – πέρα από μέλος της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας – προέβη στην αποκάλυψη του χαμού του αγέννητου παιδιού της, για να προτρέψει τους αναγνώστες της νεοϋορκέζικης εφημερίδας να αρχίσουν, ενόψει της επερχόμενης Ημέρας των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ, να ρωτάνε τους συνανθρώπους τους εάν είναι καλά.
«Είμαστε καλά;», διερωτάται στη συνέχεια η Μαρκλ, για να υπενθυμίσει ότι «η απώλεια και ο πόνος μάς έπληξαν όλους το 2020. Εχουμε ακούσει όλοι τις ιστορίες. Μια γυναίκα ξεκινά την ημέρα της φυσιολογικά, όπως κάθε άλλη μέρα, αλλά στη συνέχεια μαθαίνει ότι η ηλικιωμένη μητέρα της πέθανε από Covid-19. Ενας άνδρας ξυπνάει καλά, ενδεχομένως λίγο βαρύς, αλλά δεν πρόκειται για κάτι ασυνήθιστο.
Διαγιγνώσκεται θετικός στον κορονοïό και μέσα σε εβδομάδες, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι, έχει πεθάνει. Μια νέα γυναίκα ονόματι Μπριόνα Τέιλορ, πηγαίνει να κοιμηθεί, όπως κάθε βράδυ, αλλά δεν ζει για να δει το ξημέρωμα, επειδή μια επιδρομή της αστυνομίας εξελίσσεται σε τραγικό λάθος.
Ο Τζορτζ Φλόιντ φεύγει από ένα παντοπωλείο δίχως να φαντάζεται ότι θα αφήσει την τελευταία του πνοή υπό το βάρος ενός γονάτου, και κατά τις τελευταίες στιγμές ζητάει τη μητέρα του. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις καθίστανται βίαιες. Η υγεία μετατρέπεται γρήγορα σε αρρώστια.
Σε μέρη όπου κάποτε υπήρχε μια κοινότητα, τώρα υπάρχει διχόνοια. Επιπρόσθετα, φαίνεται πως πλέον δεν συμφωνούμε όσον αφορά το τι είναι αλήθεια», υπογραμμίζει η δούκισσα Μέγκαν, περιγράφοντας την κατάσταση όπως διαμορφώνεται το τελευταίο διάστημα στις ΗΠΑ. «Αυτή η πόλωση, σε συνδυασμό με την κοινωνική απομόνωση που απαιτείται για την καταπολέμηση αυτής της πανδημίας, μας κάνει να νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ», προσθέτει, οπότε για αυτόν τον λόγο είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αρχίσουμε όλοι να ρωτάμε τους συνανθρώπους μας, ειδικά όσους γνωρίζουμε ότι το έχουν ανάγκη, εάν είναι καλά – «Are you OK?», με τα δικά της λόγια.
Κάποιοι, ωστόσο, βρήκαν το θάρρος να μοιραστούν τις ιστορίες τους και έτσι «άνοιξαν την πόρτα, γνωρίζοντας πως όταν κάποιος μιλάει ειλικρινά, δίνει σε όλους μας την άδεια να κάνουμε το ίδιο», γνωρίζοντας πως όταν ο πόνος μοιράζεται μπορεί να καταστεί υποφερτός. «Οπότε, αυτήν την Ημέρα των Ευχαριστιών, με πολλούς από εμάς μακριά από τους αγαπημένους μας, μόνους, αρρώστους, φοβισμένους, διχασμένους, να προσπαθούμε να βρούμε κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες, ας φροντίσουμε να ρωτήσουμε άλλους εάν είναι καλά.
Οσο κι αν διαφωνούμε, όσο κι αν βρισκόμαστε σε απόσταση, η αλήθεια είναι ότι είμαστε πιο κοντά από ποτέ λόγω όσων ατομικά και συλλογικά έχουμε υποστεί φέτος. Προσαρμοζόμαστε σε μια νέα κανονικότητα, όπου τα πρόσωπα καλύπτονται από μάσκες, αλλά μας υποχρεώνουν να κοιτάμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Για πρώτη φορά, ύστερα από πολύ καιρό, ως άνθρωποι βλέπουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον. Είμαστε εντάξει; Θα είμαστε», καταλήγει η Μέγκαν Μαρκλ.
