Στα ανατολικά του Γκόλφ της Γλυφάδας, μίας από τις πλέον ακριβοθώρητες αλλά και πανέμορφες περιοχές της Αττικής και μάλιστα σε απόσταση 5 λεπτών από τη θάλασσα, βρίσκεται το περίφημο συγκρότημα κατοικιών, «The Wave», αρχιτεκτονικό δημιούργημα της Potiropoulos + Partners, μετά από διενέργεια κλειστού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, ενώ Developer του έργου είναι η εταιρεία City-1 Group. Πρόκειται πράγματι για ένα εντυπωσιακό κτίριο με 15 πολυτελή διαμερίσματα και μεζονέτες επιφάνειας από 140 τ.μ έως 400 τ.μ, έχει σχεδιαστεί βιοκλιματικά και μάλιστα ανήκει στην ενεργειακή κατηγορία Α+.
Το «The Wave», ακουμπά στο ανατολικό όριο του Γκολφ και ουσιαστικά αποτελείται από δύο κύριους όγκους που συνδέονται σε ενιαία δομή, παράλληλων προς την μεγάλη πλευρά του οικοπέδου, που προσφέρουν μοναδική θέα και άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην περίγραφη του αρχιτεκτονικού γραφείου, «Το τοπικό ανάγλυφο στο οποίο εντάσσεται η σύνθεση θυμίζει “πίνακα κυμάτων” που μεταλλάσσεται συνεχώς άλλοτε σχηματίζοντας μοναδικές γήινες μορφές και άλλοτε συνομιλώντας με την εάνεη κίνηση του νερού».
Πράγματι, ο σχεδιασμός του κτιρίου αποδίδει την τρισδιάστατη επεξεργασία των φυσικών αυτών αναδιπλώσεων παρουσιάζοντας μία δυναμική μορφή, που μοιάζει να πάλλεται, να περιστρέφεται ή να λυγίζει, δείχνοντας από οποιαδήποτε οπτική γωνία διαρκώς μεταβαλλόμενη, σαν το κύμα. Έχοντας θέσει η Potiropoulos + Partners προτεραιότητα το χειρισμό των ορίων που ιεραρχούν κινήσεις, στάσεις, ποιοτικές διαφοροποιήσεις, οι εναλλαγές του φυσικού φωτός στις πτυχώσεις της κτιριακής μάζας, η κοντινή και η μακρινή θέα και οι μεταμφιέσεις του τοπίου ανάλογα την εποχή, εγκαθιστούν ένα σύνολο διαδραστικών σχέσεων αποτελώντας τον κύριο παράγοντα διαμόρφωσης του αρχιτεκτονικού συντακτικού.
Έτσι, ακολουθώντας το τοπιακό πανόραμα, η εσωτερική δομή παραθέτει διαφορετικές, αλληλο-συσχετιζόμενες όμως προτεραιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων. Η οργανωτική προσέγγιση διαπραγματεύεται τον διάλογο ανάμεσα στο κτίριο και το τοπίο, ταξινομώντας το εσωτερικό του σε περιοχές συνεύρεσης ή περισσότερο ιδιωτικές, σε αντίστοιχες εξωστρεφείς είτε εσωστρεφείς, σε «καθημερινές» ή «έκτακτες», που αναλογούν στις διαβαθμίσεις της θέας και του χώρου.
Το κτίριο αναδεικνύεται με τον τρόπο αυτό σε διαμεσολαβητή ανάμεσα στον χρήστη και το περιβάλλον, σε έναν καμβά αφηγήσεων πάνω στο οποίο συναντώνται ποικίλες ροές διερευνήσεων. Ο μικρόκοσμος που γεννιέται παρέχει μία σύνθετη εμπειρία που σχετίζεται με το τεχνητό στοιχείο και το φυσικό, το πρώτο πλάνο και το φόντο, με το οικείο και το μη οικείο, διεγείροντας αισθήσεις και συναισθήματα που αντιστοιχούν στην ατμόσφαιρα της στιγμής.
Στο «ταξίδι» αυτό εμπειρίες, χώροι και υλικότητα διασταυρώνονται μεταξύ τους, άλλοτε ως παράλληλα γεγονότα και άλλοτε συμπληρωματικά. Ένα γήινο υλικό και ένα «μη υλικό» ―μάρμαρο και γυαλί― μοιράζονται στο κέλυφος του κτιρίου περιγράφοντας τη μετάβαση από το φυσικό στο κτισμένο. Χρησιμοποιώντας μια λιτή κατασκευαστική έκφραση, το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο διερευνά τον συνδυασμό τους, την υφή, το χρώμα, την αντίδρασή τους στο φως. Προκύπτει έτσι μία μορφή «εν κινήσει», που αποτελεί την εξισορρόπηση όλων αυτών των σχέσεων αναδεικνύοντας την συνολική λογική του σχεδιασμού.
