Αν κάποιος έχει δει την ταινία «Million Dollar Baby» του Κλιντ Ίστγουντ και γνωρίσει από κοντά την Χριστίνα Καμενίτσα, σίγουρα θα δει πολλά κοινά με την πρωταγωνίστρια του έργου… Η Ελληνίδα «Χίλαρι Σουάνκ» είναι μόλις 22χρόνων, με περίσσιο πάθος και πείσμα, θέλει να τα καταφέρει σε αυτό που αγαπάει, πηγαίνοντας κόντρα σε όλους και όλα. Δεν φοβήθηκε και δεν δείλιασε να ζήσει το όνειρό της με κάθε κόστος.
Συνέντευξη στη Mary Ann
Αν και δεν συνάδει με το μικρό της ηλικίας της είναι απόλυτα συνειδητοποιημένη. Το ΜΜΑ είναι όλη της η ζωή, ζει και αναπνέει για να προπονείται και να παίζει σε αγώνες. Η πανέμορφη Θεσσαλονικιά επιδιώκει να γράψει τη δική της ιστορία στα κλουβιά…
Σε ένα ανδροκρατούμενο άθλημα, μπορεί να γίνει ο φόβος και ο τρόμος των ανδρών. Από μια όμορφη γατούλα στην καθημερινότητά της, μεταμορφώνεται σε άγρια τίγρη μέσα στο κλουβί, «δαγκώνει» και βγάζει «νύχια». Αλίμονο σε όποιον «πειράξει» κάποιον από τους συναθλητές της, που τους νιώθει όλους σαν τα αδέλφια που δεν έχει. Τα «αδέλφια» της και οι φίλοι της την χαρακτηρίζουν “ήρεμη δύναμη”, κάτι παραπάνω θα ξέρουν!
Η Χριστίνα μίλησε στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» για το ΜΜΑ, για τη ζωή της στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική, για την αντίρρηση που είχαν οι γονείς της, για τις δυσκολίες, για τη δεύτερη δουλειά της, για την Θεσσαλονίκη, για τους άνδρες, για το εάν έχει χρειαστεί να χρησιμοποιήσει την τέχνη της στη ζωή της, αλλά και γιατί αρνήθηκε να συμμετέχει στο SURVIVOR.
(ΕΡΩΤΗΣΗ): Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, για να καταλάβει και ο κόσμος που μας διαβάζει τώρα, τι είναι αυτό το άθλημα που διεξάγεται μέσα σε κλουβί. Τι είναι το MMA;
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΜΕΝΙΤΣΑ : Το ΜΜΑ είναι συντομογραφία των λέξεων Mixed Martial Art που σημαίνει Μεικτές Πολεμικές Τέχνες. Είναι δηλαδή πολλές πολεμικές τέχνες μαζί, όπου γίνονται σε οκτάγωνο κλουβί με κοφτά γάντια και ένα προστατευτικό μασελάκι στα δόντια. Ένας αγώνας διαρκεί συνήθως τρία 5λεπτα.
(Ε.): Τι το ξεχωριστό έχει αυτό το άθλημα και εισέβαλλε στη ζωή σου;
Χ.Κ. : Αυτό που μ’ αρέσει περισσότερο σε αυτό το άθλημα είναι ότι αποκτάς χαρακτήρα, δυναμική και αυτοπεποίθηση. Μου δίνει ζωή και ορίζει στόχους στη ζωή μου.
Είμαι πολύ υπερκινητικός άνθρωπος. Ήμουν νευρικός, ήθελα να ξεκινήσω κάτι που να έχει σχέση με δύναμη, να είναι δυναμικό. Ξεκίνησα εντελώς ερασιτεχνικά και μετά από τον πρώτο αγώνα που έδωσα, που απ’ ότι θυμάμαι ήταν kick boxing έγινε τρόπος ζωής για μένα. Τόσο απλά.
(Ε.): Πότε ξεκίνησες ΜΜΑ;
Χ.Κ. : Ίσως είναι το μόνο πράγμα που έχω μετανιώσει, ότι ξεκίνησα στα 19 μου, σε μεγάλη ηλικία. Θα ήθελα να ήμουν από πιο μικρή σε αυτό το χώρο, γιατί από τότε που το άρχισα έχει αλλάξει όλη μου η ζωή, όλος ο τρόπος ζωής μου προς το θετικό.
(Ε.): Πόσο δύσκολο είναι;
Χ.Κ. : Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο άθλημα έχει να κάνει με την συγκέντρωση, με την υπομονή, με την πειθαρχία, με το μυαλό, με τη σωματική δύναμη. Έχει να κάνει με όλα. Πρέπει να το θες πάρα πολύ για να το ακολουθήσεις!
(Ε.): Οι προπονήσεις είναι σκληρές και επίπονες;
Χ.Κ. : Οι προπονήσεις είναι τόσο σκληρές, όσο θα είναι και ένας αγώνας. Αρκετά δηλαδή. Χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία, θέλει πολλές ώρες ξεκούρασης, σωστή διατροφή. Γενικά στο σύνολο της είναι δύσκολο.
Σκέψου μία τυπική μου μέρα είναι να ξυπνήσω το πρωί, να πάω στην προπόνηση κατά τις 9 η ώρα. Στην συνέχεια τρώω και ξεκουράζομαι όσο μπορώ. Το μεσημέρι προς απόγευμα ίσως συναντήσω τους φίλους μου. Το απόγευμα έχω την δεύτερη προπόνηση της μέρας, όπου καταλήγει συνήθως ως αργά το βράδυ, οπότε γυρνάω σπίτι και ξανακοιμάμαι!
(Ε.): Ποια είναι τα συναισθήματά σου την ώρα του αγώνα, μέσα στο κλουβί;
Χ.Κ. : Η πιο δύσκολη και ταυτόχρονα η πιο έντονη στιγμή στη ζωή μου, είναι όταν μπαίνω να παίξω έναν αγώνα στο κλουβί. Είναι δύσκολο να το διαχειριστώ, αν και στο τέλος αυτό που μου αφήνει είναι πολύ θετικό.
(Ε.): Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου, όταν τους ανακοίνωσες ότι σ’ αρέσει και θες να ασχοληθείς με αυτό το άθλημα;
Χ.Κ. : Δεν τους άρεσε καθόλου, τρομάξανε, πανικοβληθήκανε, μου το απαγορεύσανε (γέλια).
Οι γονείς μου ήταν πιο πολύ άνθρωποι των καλών τεχνών, γιατί η μητέρα μου ήταν μουσικός και ήθελαν να ασχοληθώ με κάτι σαν μπαλέτο, βόλεϊ, τένις.
Όταν λοιπόν εγώ αποφάσισα γυρνώντας από την Αμερική, να ασχοληθώ με αυτό το άθλημα, αν και το ΜΜΑ ήταν ένας βασικός λόγος να καθίσω στην Αμερική, γιατί από εκεί το ξεκίνησα και άρχισε να μου αρέσει σαν άθλημα, είχαν τις αντιρρήσεις τους, αλλά πλέον είναι οι μεγαλύτεροι μου θαυμαστές, οπότε μένουμε σε αυτό.
(Ε.): Η Αμερική πως προέκυψε;
Χ.Κ. : Ήθελα να δοκιμαστώ εκεί. Μ’ άρεσε πολύ να ζω στην Αμερική, ίσως επιστρέψω κάποια στιγμή. Είναι ο ναός των ΜΜΑ.
(Ε.): Και στην Ελλάδα όμως έχει ανοδική πορεία το συγκεκριμένο άθλημα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο πιο γνωστό, έτσι δεν είναι; Μπορεί όμως ένας αθλητής να βγάζει τα προς το ζην μόνο από αυτό;
Χ.Κ. : Πηγαίνει αρκετά καλά, αν και είναι αρκετά παρεξηγημένο άθλημα, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Το παρουσιάζουν ως βίαιο άθλημα, αλλά δεν είναι, το αντίθετο θα έλεγα μάλιστα.
Σου μαθαίνουν πώς να μην είσαι βίαιος, εκτονώνεσαι μέσα από τη προπόνηση και τους αγώνες, οπότε είσαι πιο χαλαρός γενικά, δεν το βγάζεις προς τα έξω.
Πηγαίνει πάρα πολύ καλά, μακάρι να συνεχίσει να πηγαίνει με τέτοιους ρυθμούς, ώστε κάποια στιγμή να μπορούμε να ζούμε και από αυτό το άθλημα, να τα δίνουμε όλα εκεί και να μην χρειάζεται να καταναλωνόμαστε και σε άλλα πράγματα.
Δυστυχώς ένας αθλητής στην Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει μόνο από αυτό, δεν είναι τόσο αναγνωρίσιμο στο κόσμο ακόμα, όμως έχει ανοδική πορεία.
Ευτυχώς υπάρχουν και οι χορηγοί που βοηθάνε.
Είναι ανάλογα το συμβόλαιο που θα κλείσεις και πόσο καλός αθλητής είσαι, αλλά μόνο αν κλείνεις αγώνες στο εξωτερικό ίσως τότε να γίνει κάτι.
(Ε.): Εσύ δουλεύει παράλληλα και κάπου αλλού;
Χ.Κ. : Εργάζομαι σε ένα εστιατόριο λίγες ώρες την εβδομάδα, γιατί οι προπονήσεις είναι πάρα πολλές.
(Ε.): Τον ελεύθερο σου χρόνο πως τον αξιοποιείς;
Χ.Κ. : Τον ποιόν;;;;; (γέλια). Μου αρέσει να κάνω πράγματα με τους φίλους μου ΟΤΑΝ έχω χρόνο, όπως να πηγαίνουμε σε διάφορα μέρη για φαγητό, για λουτρά, για ταινίες που μ’ αρέσουν πολύ.
(Ε.): Ζεις στην Θεσσαλονίκη. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος και τι σου αρέσει περισσότερο στην πόλη σου;
Χ.Κ. : Το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι το μέρος που προπονούμαι. Όταν μπαίνω σε αυτό το χώρο ξεχνάω όλα μου τα προβλήματα, όλες τις δυσκολίες, την καθημερινότητα, τα πάντα. Είναι ένας χώρος που λατρεύω.
Αυτό που μ αρέσει στη Θεσσαλονίκη, είναι ότι είναι μια πόλη που όλοι ζουν χαλαρά (γέλια). Οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους, είναι πιο κλειστή κοινωνία.
Υπάρχουν άνθρωποι θετικοί που βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Νομίζω δεν θα μπορούσα να ζήσω σε άλλη πόλη.
Α! και φυσικά η μπουγάτσα το πρωί! Δεν ζεις χωρίς αυτήν!
«Να μην τα παρατάς ποτέ γιατί και αυτοί που κάποτε έφτασαν στην κορυφή, φτάσανε γιατί δεν τα παρατήσανε» είναι το μότο της Χριστίνας Καμενίτσα…
(Ε.): Είναι πολύ περίεργο και ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, μια γυναίκα να ασχολείται σε τέτοιο επίπεδο με τις πολεμικές τέχνες. Ο ανδρικός πληθυσμός πως σε αντιμετωπίζει;
Χ.Κ. : Σίγουρα είναι πιο δύσκολο για μια γυναίκα, απ’ ότι να ασχοληθεί ένας άνδρας με τις πολεμικές τέχνες. Όμως πιστεύω ότι οι γυναίκες έχουμε μεγαλύτερο πείσμα. Είναι και στη φύση μας αυτό. Σχεδόν πάντα ακούω πολύ θετικά σχόλια για τις εμφανίσεις μου και γενικά στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλές μαχήτριες.
Οι περισσότεροι άνδρες θαυμάζουν αυτό που κάνω, απ’ όσο καταλαβαίνω από γνωστούς και φίλους.
Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που σίγουρα το παρεξηγούνε και το έχουν άδικα στο μυαλό τους τοποθετημένο το θέμα με τις γυναίκες μαχήτριες.
Πιστεύουν ότι οι γυναίκες που ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες συνήθως είναι άγριες ή ότι θα τους επιτεθούν με κάποιο τρόπο.
Ο καθένας, όπως το βλέπει.
Εγώ πάντως θεωρώ, ότι όλες αυτές οι γυναίκες που κάνουν τέτοιου είδους αθλήματα είναι πολύ ευαίσθητες, έχουν αγαθή ψυχή.
Όπως κινούνται μέσα στο κλουβί, φυσικά μένει εκεί, δεν έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής, είναι ένα άθλημα, που εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν το γνωρίζει τόσο ο κόσμος πιστεύει και έχει κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις.
(Ε.): Δηλαδή θες να μου πεις ότι οι άνδρες φοβούνται να σε προσεγγίσουν, είτε ερωτικά, είτε φιλικά, γνωρίζοντας το άθλημα που κάνεις;
Χ.Κ. : Για να πω την αλήθεια οι άνδρες δεν με πλησιάζουν και πολύ. Δεν νομίζω ότι έχω κάτι τρομακτικό πάνω μου. Πιστεύω, επειδή γνωρίζουν με τι ασχολούμαι, δεν θα το κάνουν τόσο εύκολα. Ξαναλέω είναι πολύ παρεξηγημένο το άθλημα!
(Ε.): Έχεις εφαρμόσει τις γνώσεις σου από το άθλημα, στην κανονική σου ζωή;
Χ.Κ. : Δεν χρειάστηκε ποτέ να χρησιμοποιήσω κάποια τεχνική που γνωρίζω στη ζωή μου σε κανονικές συνθήκες. Να χτυπήσω ή να προκαλέσω κάποιον άνθρωπο. Δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας, αντίθετα είμαι ήρεμη.
Αν κάποιος μου επιτεθεί φυσικά και θα αμυνθώ, δεν θα μπω όμως στη διαδικασία να χρησιμοποιήσω τεχνικές γνώσεις, τις βγάζω αυτές στην προπόνηση.
(Ε.): Επειδή γνωρίζεις τα μυστικά αυτής της τέχνης, νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια σαν γυναίκα σε περίπτωση που βρισκόσουν σε κάποιο κίνδυνο στην πραγματική σου ζωή;
Χ.Κ. : Νιώθω όντως μεγάλη ασφάλεια, είμαι πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου. Ωστόσο ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή τα πράγματα. Όταν ας πούμε βρεθείς σε κάποιο κίνδυνο και ο άλλος είναι οπλισμένος με κάτι, δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει και τι μπορεί να γίνει. Μπορεί να σου βγει και σε κακό. Σίγουρα όμως αισθάνομαι ότι μπορώ να αμυνθώ για να με προστατεύσω.
(Ε.): θα συμβούλευες τους γονείς να μην φοβούνται, να μην είναι προκατειλημμένοι και να είναι καταφατικοί στο γεγονός να φέρουν τα παιδιά τους και ιδιαίτερα τα κορίτσια και να ξεκινήσουν ΜΜΑ;
Χ.Κ. : Φυσικά! Θα έλεγα να στείλει το παιδί του να το δοκιμάσει και το άθλημα θα το κερδίσει από μόνο του. Είναι κάτι πολύ διαφορετικό, ιδιαίτερο και ταυτόχρονα ασυνήθιστο. Σου δίνει και σωματικά μακράν καλύτερο αποτέλεσμα, από ότι θα μπορούσε ένα απλό γυμναστήριο να σου κάνει, αλλά και ψυχικά σε δυναμώνει σαν άνθρωπο, ειδικά αν αισθάνεσαι ευάλωτος. Όσον αφορά τα κορίτσια, όταν ένα κορίτσι είναι πολύ ευαίσθητο θα το συμβούλευα να ξεκινήσει ένα τέτοιο άθλημα. Νιώθεις χαρούμενος με αυτή τη προπόνηση, έχει πολύ έκρηξη μέσα.
(Ε.): Τι χαρακτήρας είσαι; Σ αρέσει να ζεις σε τεντωμένο σχοινί;
Χ.Κ. : Είμαι ένας άνθρωπος που γενικά ζει έντονα, οπότε θεωρώ ότι ζω στα άκρα. Είμαι νευρική, ξεροκέφαλη, ευκολόπιστη, αλλά νομίζω ότι έχω μια θετική ενέργεια και τη μεταδίδω.
(Ε.): Πως φαντάζεσαι τη Χριστίνα σε 10 χρόνια;
Χ.Κ. : Θα ήθελα πολύ να είμαι προπονήτρια, να έχω τη δική μου σχολή, τα δικά μου παιδάκια, τους δικούς μου αθλητές, μεγάλους αθλητές. Να ασχοληθώ με αυτό το κομμάτι. Να κάνω κάτι δικό μου, πετυχημένο.
Απλά δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο θα ήθελα να το κάνω αυτό στην Ελλάδα ή να συνεχίσω να το κάνω στην Αμερική.
(Ε.): Στο παρελθόν είχες αρνηθεί πρόταση να χορεύεις στο dancing with the stars, γιατί; Αν τώρα σου ξαναέκαναν ανάλογη πρόταση από το SURVIVOR ας πούμε, που όλοι ασχολούνται με αυτό, θα το τολμούσες;
Χ.Κ. : Μου είχε γίνει πρόταση από το dancing, αλλά δεν πήγα. Λόγο προπονήσεων αρνήθηκα, όπως και για το survivor. Τελευταία στιγμή αρνήθηκα εξαιτίας του αγώνα τον Μάιο.
Στις 13 Μάιου θα αγωνιστώ στο GFS που θα γίνει στην Θεσσαλονίκη, στο παλατάκι, στο γήπεδο του ΠΑΟΚ. Θα παίξω με μία αθλήτρια από την Ουγγαρία, θα είναι ένας αγώνας τριών 5λεπτων γύρων, θα επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα, θα είναι μέσα σε οκτάγωνο κλουβί.
Σας περιμένουμε όλους, να γνωρίσετε το ΜΜΑ από κοντά και να βιώσετε στιγμές αδρεναλίνης!
