Πάντα του ευγενής, πολιτισμένος. Ποτέ κραυγαλέος και κυνηγός εντυπώσεων. Ο Αλέξανδρος Βέλιος καπνίζοντας την πίπα του, καλοντυμένος και πιστός σε μια κλασσική κολόνια, με την χαμηλή, καλλιεργημένη φωνή της άψογης άρθρωσης, μου έδειχνε πάντα πως τηλεόραση κάνει για βιοπορισμό και πως μεγάλη του, ζωτική έκφραση είναι το διάβασμα και το γράψιμο. Αναγνώριζε πάντα νέους που έγραφαν καλά και απολαμβάνει ένα καλό κείμενο, όπως άλλοι ένα ποτήρι μυρωδάτο, παγωμένο, σπάνιο κρασί. Δεν περίμενα από έναν τόσο πολιτισμένο και με άποψη ζωής άνθρωπο κάτι λιγότερο από αξιοθαύμαστη δύναμη στη ζωή, αλλά με συγκλόνισε με την γενναιότητα του στο θάνατο του.
Γράφει η Αλεξάνδρα ΤσόλκαΚαλεσμένος της Ζίνας Κουτσελίνη, μιας εργάτριας της τηλεόρασης που ξέρει να στέκεται στο ύψος της εικόνας κάθε φορά, μίλησε για την προετοιμασία του για το θάνατο, ύστερα από έναν πόλεμο με τον καρκίνο που ο οργανισμός του υποχώρησε στις μάχες.
Κάποια προβληματάκια στην καθημερινότητα τον περασμένο Σεπτέμβρη. Εξετάσεις. Καρκίνος. Χημικοθεραπείες. Αναμέτρηση με τα καυστικά υγρά στις φλέβες, για το ποιος θα κερδίσει πόντους. Ο άνθρωπος ή θάνατος; Ο όγκος ανίκητος! Τρεις μήνες δίνουν οι γιατροί, μπορεί και έξι, λέει ο ίδιος ο Αλέξανδρος χωρίς να αλλάξει τόνο καν η φωνή του, χωρίς ραγίσματα στο κρύσταλλο. «Απ τον Σπετσέρη έπεσα στο γράψιμο. Να μη με στενέψει το περιθώριο του χρόνου. Και νόμιζα πως όσο γραφώ ο θάνατος δεν θα έρθει». Το βιβλίο του «Εγώ κι ο θάνατός μου. Το δικαίωμα στην ευθανασία» (εκδ. Ροές), το παρουσίασε σε μια Ζήνα Κουτσελίνη, ήρεμη, με την εκπομπή να σέβεται το θέμα και να μην κάνει κραυγαλαίες συναισθηματικές φτήνιες.
Σ αυτό λέει, πως διεκδικεί το δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο και πως έχει κανονίσει να μεταβεί στην Ελβετία για να έχει έναν αξιοπρεπή θάνατο. Με το βιβλίο του και την τηλεοπτική του τοποθέτηση ανοίγει ένα θέμα ταμπού για την χώρα μας, που προσκρούει σε θρησκευτικά και κοινωνικά ταμπού και δεν έχει συζητηθεί δημοσίως ποτέ. Στο θέμα «θάνατος» βέβαια η χώρα, ζει ακόμα στην μη ταφή των αυτοχείρων θρησκευτικά, αλλά και στην απαγόρευση της καύσης των νεκρών. Πόσο περισσότερο δύσκολο είναι βέβαια, το να μιλήσεις για την επιλογή του πως πεθάνεις ως γελοιωδέστερο ανθρώπινο δικαίωμα, φαίνεται απ’ το ότι ο Αλέξανδρος Βέλιος είναι ο πρώτος που τολμά να το θέσεις, μιλώντας στη καρδιά όλων μας και μην αφήνοντας μας ασυγκίνητους.
Η αναμέτρηση ζωής και θανάτου για τον ίδιο τον δημοσιογράφο και συγγραφέα φτάνει στο τέλος της. Χωρίς δράματα αλλάζει με το τέλος της μάχης του, τον τρόπο που γιορτάζουμε τη ζωή και αντιμετωπίζουμε τον θάνατο μας.
Γενναίε κύριε Βέλιο, τα βαθύτατα μας σέβη…
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί επίσημα στις 4 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ, στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206).
