Σε πολύ περίεργο «φεγγάρι» βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από την ακραία αστυνομική βία κατά των αφροαμερικανών που -σε συνδυασμό με την πανδημία του κορωνοϊού- έχουν δημιουργήσει ένα πραγματικά εκτηκτικό μείγμα. Ενώ η χώρα δείχνει να πλέει τις τελευταίες εβδομάδες σε εντελώς αχαρτογράφητα νερά, την ίδια στιγμή ηθοποιοί του Χόλιγουντ, ανερχόμενοι τηλεοπτικοί αστέρες, ακόμα και προσωπικότητες των ριάλιτι ρίχνονται στην πυρά. Παλαιότερες αναρτήσεις, αποκαλύψεις συναδέλφων τους για ρατσιστική συμπεριφορά και αμαρτωλά πεπραγμένα σκονισμένα στη λήθη, αποτελούν φυτίλια ποτισμένα καλά με βενζίνη που είναι έτοιμα να πάρουν φωτιά.
Από την ημέρα που ξεσπασαν οι αντιραστικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ, στο στόχαστρο έχει μπει και η ιέρεια της μόδας, Άννα Γουίντουρ, διευθύντρια της Vogue επί τρείς δεκαετίες, fashion icon και περσόνα, που συνήθιζε -και συνέχζεί ακόμα- να ανεβάζει ή να κατεβάζει όποιον σχεδιαστή επιθυμεί.
Οι μαζικές και οργισμένες διαδηλώσεις που φαινομενικά στήριξε μοιάζουν, όμως, να απειλούν τον θρόνο της. Όλα είναι θέμα τάιμινγκ και χωρίς αμφιβολία, η κυκλοφορία του αυτοβιογραφικού βιβλίου του αλλοτινού συνεργάτη της και ενός εκ των ελάχιστων Αφροαμερικανών στελεχών της Vogue, Αντρέ Λεόν Τάλεϊ, λειτούργησε σαν σπίρτο στο εύφλεκτο σκηνικό που σταδιακά διαμορφωνόταν.
Όπως αναφέρει η Νέφέλη Λυγερού στο protothema.gr, «ο Τάλεϊ δεν υπαινίχθηκε ρατσιστικά κίνητρα πίσω από την απάνθρωπη συμπεριφορά της Γουίντουρ, την οποία κατέγραψε. Όταν άλλωστε έγραφε το βιβλίο, δεν είχαν καν αρχίσει οι ταραχές που μετατράπηκαν σε παγκόσμιο κίνημα κατά του ρατσισμού. Τα συναισθηματικά και ψυχολογικά τραύματα, όμως, που επικαλείται ότι του άφησε η μακρόχρονη φιλία και συνεργασία με την πασίγνωστη συντάκτρια του περιοδικού Vogue, αρκούσαν. Λειτούργησαν ως μία υπενθύμιση της διαχρονικής στάσης της παντοδύναμης γυναίκας σε μία εξίσου παντοδύναμη βιομηχανία».
Τελικά τί είχε πράξει η Γουίντουρ; Πώς ακριβώς αξιοποίησε τη δύναμη και την επιρροή της για να βελτιώσει την καθεστηκυία τάξη; Τα ερωτήματα αυτά εγέρθηκαν, αλλά γιγαντώθηκαν, ειδικά μετά από την ιδιαίτερα εντυπωσιακή τοποθέτηση του δημοφιλούς σχεδιαστή Marc Jacocbs. Την ώρα που διαδηλωτές κατέστρεφαν κάποια από τα μαγαζιά του, εκείνος πραγματοποίησε την εξής ανάρτηση: «Βία δεν είναι ένα σπασμένο τζάμι, αλλά η πείνα κι ο ρατσισμός». Με τον τρόπο αυτόν υπενθύμισε πως οι άνθρωποι της μόδας οφείλουν να μην είναι σιωπηλοί.
Η σιωπή της Γουίντουρ ξαφνικά έμοιαζε πιο εκκωφαντική. Η προσπάθειά της να ακολουθήσει το ρεύμα των ημερών, το οποίο απαιτούσε από τις εταιρείες και τους επικεφαλής αυτών να πάρουν θέση, την οδήγησε να υπογράψει ένα συναισθηματικά φορτισμένο σημείωμα που απέστειλε προς το προσωπικό. «Θέλω να ξεκινήσω αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά σας και εκφράζοντας την ενσυναίσθησή μου σε αυτό που περνούν πολλοί από εσάς: θλίψη, πόνος και θυμός. Θέλω να απευθυνθώ ειδικά στα μαύρα μέλη της ομάδας μας – μπορώ μόνο να φανταστώ πώς ήταν αυτές οι ημέρες για εσάς. Αλλά ξέρω επίσης, ότι ο πόνος, η βία και η αδικία που βλέπουμε, υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Η αναγνώριση έχει έρθει καθυστερημένα».
Τα πράγματα δεν πήγαν όπως ακριβώς τα φανταζόταν. Πρώην συνάδελφοι, υφιστάμενοι και κάθε λογής συνεργάτες μοιράστηκαν στα social media διόλου κολακευτικά περιστατικά που την ενέπλεκαν. Βιώματα που αποτύπωναν την υποβάθμισή τους σε σχέση με λευκούς συναδέλφους τους, αλλά και ένα καθεστώς συνεχούς bullying. Αυτά συγκεντρώθηκαν σε ιστοσελίδες και αποτέλεσαν αυτό που η New York Times περιγράφει ως το πιθανό τέλος μίας μυθικής καριέρας. Το αυτοκρατορικό δάχτυλο της, το οποίο έκρινε ζωές και καριέρες, αναλόγως με το πού έδειχνε, μοιάζει εξίσου παλαιολιθικό…
