Η Μισέλ Μοργκάν, μια από τις μεγαλύτερες γαλλίδες ηθοποιούς του 20ου αιώνα πέθανε χθες σε ηλικία 96 ετών. Διάσημη για τις υποκριτικές της ικανότητες και τα υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια της. «Τα ωραιότερα μάτια του κινηματογράφου έκλεισαν οριστικά σήμερα το πρωί», έγραψε η οικογένειά της ανακοινώνοντας τον θάνατό της. Γνήσια σταρ, η Μοργκάν ήταν η πρώτη ηθοποιός που κέρδισε το Μεγάλο βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών το 1946, υποδυόμενη μια τυφλή κοπέλα στη “La Symphonie Pastorale” (“Ποιμενική συμφωνία”) του Ζαν Ντελανουά. Στο ζενίθ της δόξας της ενσάρκωνε την κομψή Γαλλίδα, και ποτέ τη σκανδαλώδη γυναίκα. Υπήρξε μια από τις πολύ μεγάλες βεντέτες του γαλλικού κινηματογράφου μεταξύ 1940 και 1960, πριν απομακρυνθεί σιγά σιγά από τα πλατό για να βρει την ηρεμία στη ζωγραφική.
Γεννημένη στις 29 Φεβρουαρίου 1920 στο Νεϊγί-σιρ-Σεν, κοντά στο Παρίσι, η Μοργκάν έβλεπε από τότε ένα σημάδι του πεπρωμένου: “αυτό το προνόμιο να γηράσκεις τέσσερις φορές λιγότερο γρήγορα σε σχέση με τους άλλους, είναι το πρώτο μιας μακράς εύνοιας της τύχης που είχα κατά τη διάρκεια της ζωής μου”.
Γίνεται διάσημη από την ηλικία των 18 χρονών χάρη στην ταινία “Quai des brumes” (“Λιωμένοι” /1938) στην οποία θα γοητεύσει γενιές θεατών. Σε αυτή την ταινία του Μαρσέλ Καρνέ είναι που ο Ζαν Γκαμπέν της ψυθιρίζει: “Έχεις ωραία μάτια, ξέρεις…” και αυτή του απαντά: “φιλήστε με”.
Η συλλογική μνήμη κρατά από αυτήν την κομψότητά της, το ξανθό χρώμα της, το διαπεραστικό φωτεινό βλέμμα της. Θα έχει το σύνηθες υποκοριστικό «της ηθοποιού με τα ωραιότερα μάτια του κόσμου». «Με εκνευρίζει λίγο, που το επαναλαμβάνουν τόσο πολύ» ‘έλεγε η Μοργκάν. Ωστόσο τα απομνημονεύματά της (1977) έχουν τίτλο “Avec ces yeux-la” (“Με εκείνα τα μάτια”)…
Η Μισέλ Μοργκάν γύρισε περίπου 70 ταινίες, ορισμένες από τις οποίες όπως οι “Remorques” (1939) επίσης με τον Γκαμπέν, “Les grandes manoeuvres” (1955) με τον Ζεράρ Φιλίπ, έγιναν κλασικές.
Γεμάτη χιούμορ, χαμογελούσε όταν την αποκαλούσαν “μεγαλοαστή”. «Ουδέποτε είχα την ευκαιρία να παίξω τη σέξι γυναίκα. Φαίνεται ότι η γοητεία μου δεν βρισκόταν στα οπίσθιά μου», έλεγε.
«Λόγω της εικόνας αυτής που είχα διαμορφώσει στο κοινό, δυσκολευόμουν να δεχτώ σενάρια με τρελές που γηράσκουν και πέφτουν στο αλκοόλ ή γίνονται υστερικές γιατί δεν έχουν πια την ηλικία να παίξουν ρόλους ενζενί: δεν πρέπει ποτέ να χαλάς την εικόνα που έχει ο κόσμος για σένα», δήλωνε.
Παθιασμένη με το σινεμά, αρχίζει το 1937 παίζοντας στο “Gribouille” του Μαρκ Αλεγκρέ, επιλέγοντας ένα καλλιτεχνικό όνομα που θα «μπορεί να προφέρεται σε όλες τις γλώσσες». Το πραγματικό της όνομα ήταν Σιμόν Ρουσέλ.
Στο Χόλιγουντ, όπου συνεχίζει την καριέρα της παραλίγο να παίξει στην Καζαμπλάνκα, αλλά εκείνη τη χρονιά, το 1942, παντρεύεται τον αμερικανό ηθοποιό Μπιλ Μάρσαλ με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Μάικ (πέθανε το 2005). Γυρίζει στις ΗΠΑ τέσσερις ταινίες, μεταξύ τους το “Passage to Marseille” με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, οι οποίες δεν προσθέτουν πολλά πράγματα στη δόξα της.
Μετά την επιτυχία της “Ποιμενικής συμφωνίας”, μεσουρανεί στον γαλλικό κινηματογράφο. Παίζει με τους ζεν-πρεμιέ της εποχής: Ζαν Μαρέ, Ζεράρ Φιλίπ και Ανρί Βιντάλ, τον οποίο παντρεύεται σε δεύτερο γάμο. Μετά τον θάνατο του Βιντάλ από υπερβολική δόση ναρκωτικών, γίνεται η σύντροφος του σκηνοθέτη Ζεράρ Ουρί, που πέθανε το 2006. Η Μοργκάν αφιέρωσε την τελευταία φάση της ζωής της στη ζωγραφική: «Βρίσκω σε αυτήν τη γαλήνη. Κατά βάθος, μου άρεσε πάντα να είμαι μόνη. Και ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένη όσο με τη ζωγραφική».
