Την τελευταία του πνοή στα 83 του χρόνια, άφησε ο μεγάλος ηθοποιός Πέτρος Φυσσούν, ο οποίος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Σωτηρία με λοίμωξη του αναπνευστικού. Ο αγαπητός ηθοποιός και σκηνοθέτης γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1933, ήταν γιος πρόσφυγα από τη Ρωσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μετά τη ρωσική επανάσταση. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης το 1954. Μέχρι το 1956 συνεργάσθηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου στο χρονικό διάστημα 1961-1965 και στη συνέχεια ομοίως στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1976-1978. Στη θεατρική σκηνή ερμήνευσε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, δράμα, κωμωδία, τραγωδία αλλά και επιθεώρηση.
Είχε συμμετάσχει στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (1965), Μόσχας και τότε Λένιγκραντ (1966), Αθηνών, Φιλίππων αλλά και στα Επιδαύρια. Υπήρξε θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας αλλά και μέλος του Ινστιτούτου Καταναλωτών. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία όπως Α΄ ανδρικού ρόλου στα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1963 και 1964 καθώς και με Α΄ Βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης το 1975. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών μιλούσε Αγγλικά, Ρωσικά και Σουηδικά. Αδερφός του, ο επίσης ηθοποιός Κώστας Φυσσούν.
Όταν έχασε τη γυναίκα του, την Τέτα Χατζηχρήστου
Το καλοκαίρι του 2015, ο Πέτρος Φυσσούν έχασε τη γυναίκα του, Τέτα Χατζηχρήστου, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Η Τέτα Χατζηχρήστου ήταν κόρη του Κώστα Χατζηχρήστου και της Μαίρης Νικολαϊδου. Ο Κώστας Χατζηχρήστος αρχικά ήταν διαστακτικός για τη σχέση της κόρης του, Τέτας με τον Πέτρο Φυσσούν, λόγω της διαφοράς της ηλικίας τους. Ο Πέτρος Φυσσούν ήταν κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από την Τέτα. Μαζί απέκτησαν μία κόρη την Άνια, από το 2004 έχει ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού παίρνοντας το όνομα Πορφυρία.
Ο Πέτρος Φυσσούν πριν από τον γάμο του με την Τέτα Χατζηχρήστου, είχε παντρευτεί τη Σουηδή ηθοποιό Μοντ Χόνσον. Ο πρώτος γάμος του όμως δεν είχε διάρκεια και έληξε άδοξα.
Τον Ιούνιο του 2015, ο μεγάλος Έλληνας ηθοποιός βίωσε ουσιαστικά τις δυσκολότερες ώρες στην ζωή του, καθώς έχασε το στήριγμά του. Η σύζυγός του, Νικολέτα (Τέτα) Χατζηχρήστου (κόρη του αείμνηστου κωμικού Κώστα Χατζηχρήστου), που στεκόταν πάντα στο πλευρό του, έφυγε από την ζωή, χάνοντας την μάχη με σοβαρή ασθένεια. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Espresso, η 62χρονη Τέτα, έδωσε σύντομη μάχη και όπως ανέφερε η κόρη της Άνια, που ακολουθεί πια το μοναχικό δρόμο με το όνομα Πορφυρία: «Μας παρηγορεί το γεγονός ότι έφυγε γαλήνια και ευχαριστημένη ως την τελευταία στιγμή».
Ο ίδιος ο Πέτρος Φυσσούν, όπως είναι λογικό ήταν συντετριμμένος. Η κόρη του μάλιστα ζήτησε να υπάρξει διακριτικότητα, αναφέροντας: «Σας παρακαλώ, πείτε στους συναδέλφους σας να μην ενοχλήσει κανείς τον πατέρα μου. Μόνο πίκρα θα του προσφέρετε αν σκαλίζεται ξανά και ξανά τον πόνο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο». Οι δύο τους μάλιστα είχαν περάσει αρκετά το τελευταίο διάστημα. Τον Αύγουστο του 2013, βρέθηκαν στον δρόμο, καθώς τους έκαναν έξωση από το σπίτι που νοίκιαζαν στην Άνω Πεύκη. Τότε μάλιστα η εκλιπούσα είχε αναφέρει σχετικά: «Επέλεξα από την πρώτη στιγμή να ζήσω με τον Πέτρο, έναν άνθρωπο γεμάτο αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια. Ήξερα οτι μαζί του θα ζω τίμια. Μέχρι πρόσφατα έπαιρνε μία σύνταξη της τάξης των 1.200 ευρώ. Αλλά το Μνημόνιο την έκοψε και πήγε στα 700 ευρώ». Για καλή τύχη του ζευγαριού, η λύση για στέγαση είχε βρεθεί σχετικά άμεσα, με την παρέμβαση του πατέρα Βασιλείου, από τον ναό του Αγ.Νικολάου στα Πευκάκια.
Η τελευταία συνέντευξη
Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, ο Πέτρος Φυσσούν είχε μιλήσει στο ένθετο «Κ» της «Καθημερινής», αποκαλύπτοντας αρκετούς αγνωστους σταθμούς της ζωής του. Η συνέντευξη αφορούσε την παράσταση που ανέβαζε ο μεγάλος ηθοποιός στην Θεσσαλονίκη, «Η ζωή μου με τον Μότσαρτ».
«Δεν με βοήθησε κανείς με την έννοια της διευκόλυνσης, διότι δόξα τω Θεώ, ήμουνα χρήσιμος και περιζήτητος. Σε μια νύχτα έγινα πρωταγωνιστής, παίζοντας ένα μονόπρακτο του Πιραντέλο στο Θέατρο Τέχνης. Φίλοι του Θεάτρου Τέχνης ήταν μεγάλες προσωπικότητες: ο Ελύτης, ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις. Είχαν έρθει λοιπόν στη γενική δοκιμή και με φωνάζει ο Γκάτσος –αν θυμάμαι καλά- και μου λέει: «Ξέρεις αγγλικά;» Εγώ τότε δεν ήξερα αγγλικά. ‘‘Να μάθεις αγγλικά’’ μου λέει ‘‘και να φύγεις αμέσως από την Ελλάδα!’’».
Γεννημένος στη Ρωσία, ο Πέτρος Φυσσούν υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδος στο χρονικό διάστημα 1961-1965 και στη συνέχεια στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1976-1978. Ο πατέρας του ήταν Ρώσος και είχε φύγει από την πατρίδα του όταν έγινε η επανάσταση των μπολσεβίκων. Στην ερώτηση πως βλέπει τα θεατρικά πράγματα στη χώρα μας, χωρίς δισταγμό απαντά ότι «το θέατρο ακολουθεί τη γενικότερη ντεκαντάντσα. «Πιστεύω ότι η αποβλάκωση του κόσμου, το ξύσιμο της επιδερμίδας, ο εκχυδαϊσμός, η άμβλυνση του γούστου του κόσμου είναι οργανωμένα, δεν γίνονται τυχαία. Όσο φτηνότερο γούστο έχει ο κόσμος τόσο πιο πολύ τον εκμεταλλεύονται».
Η αντίσταση του καλλιτέχνη στην κατάσταση αυτή, σύμφωνα με τον Π. Φυσσούν, είναι «να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να κάνει τους ανθρώπους να νοιώσουν καλύτερα και να αλλάξουν τη σκέψη τους». Θεωρεί ουτοπία να πάει κάποιος κόντρα στο ρεύμα την ώρα που έχουν δημιουργήσει στεγανά συγκεκριμένες ομάδες και κυκλώματα. «Έχουν συστήσει συμμορία εκμετάλλευσης των θεατρικών πραγμάτων» διαπιστώνει. «Εφόσον κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του πρέπει να διαγραφεί, για να επιβιώνουν αυτοί και να μπορούν να κάνουν αυτά που κάνουν» συμπληρώνει. «Κάποτε δεν γινόταν αυτά τα πράγματα. Το σανίδι σε ξέρναγε εάν δεν έκανες. Τώρα όσο δεν κάνεις, τόσο σε σπρώχνουν στο σανίδι» λέει με εμφανώς συσσωρευμένη από τα χρόνια πίκρα.
Δεν διστάζει να τα βάζει με τους ομοφυλόφιλους διευκρινίζοντας όμως ότι «το να κάνεις ό,τι θέλεις στο κρεβάτι σου, δεν αφορά κανέναν. Το πρόβλημα ξεκινά από την ώρα που οι μειοψηφίες θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους στην πλειοψηφία. Κάποτε μας λέγανε ότι είμαστε ρατσιστές. Τώρα αυτοί είναι οι ρατσιστές. Αν δεν είσαι μέσα στο κύκλωμα δεν υπάρχεις. Ποιος είναι ρατσιστής σ’ αυτήν την περίπτωση; Το λέω γιατί έχω και εμπειρίες πολλές σε αυτό το επίπεδο. Ψάχνω να βρω ένα θέατρο να παίξω και δε βρίσκω. Ένα διάστημα ήμουν χωρίς δουλειά. Μου απαγορεύανε να ζήσω. Κι όταν εγώ θελήσω να κάνω ένα θίασο και καλέσω νέα παιδιά, θα πάρουν έγκριση πρώτα από αυτούς και μετά ενδεχομένως θα έρθουν»! «Υπάρχουν πολιτικοί που στηρίζουν αυτό το σύστημα;» τον ρωτάμε. «Ε βέβαια! Και μεγάλοι οργανισμοί. Υπάρχει μια τρομοκρατία…» υποστηρίζει.
Η οικογενειακή του ιστορία αλλά και η ενεργή συμμετοχή του στο ΠΑΚ της Σουηδίας, κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν τον εμπόδισε να στρατευτεί με το ΚΚΕ και να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον Εφραιμίδη στη δεκαετία του ’70. «Το επίπεδο και το ήθος στο ΠΑΣΟΚ που τότε είχε ιδρυθεί ήταν ολοφάνερο και γι’ αυτό δεν δέχθηκα να μπω στο συγκεκριμένο κόμμα, ενώ πριν είχα δράση με το ΠΑΚ που μετά έγινε ΠΑΣΟΚ. Δίναμε παραστάσεις και τα λεφτά πηγαίνανε στο ΠΑΚ. Αλλά όταν μυρίστηκα την κατάσταση έφυγα. Διότι δεν έχω κάνει καμία υποχώρηση ως προς την ψυχούλα μου και την αλήθεια. Μπορεί να μην περνάω καλά οικονομικά αλλά περνάω πολύ καλά με τον εαυτό μου και με τους φίλους μου» τονίζει.
«Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι αλλά τουλάχιστον έχει μια γραμμή που δεν την αλλάζει. Δείχνει μια συνέπεια. Και μια ειλικρίνεια σ’ αυτό που κάνει. Προσωπικά διαφωνώ σε πολλά αλλά δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την πραγματικότητα» λέει στο «Κ». Ο Carl von Stein της «Προδοσίας», ο Ανδρέας στον «Αδελφό Άννα», ο Δημήτριος Υψηλάντης στη «Μαντώ Μαυρογένους» είναι λάβρος κατά του ΠΑΣΟΚ για πολύ συγκεκριμένους λόγους. «Εμένα δύο πολιτικές καταστάσεις φρόντισαν να με εξοντώσουν. Η Δικτατορία και το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ με εξαφάνισε γιατί δεν ήμουν μέσα στα κόλπα τους. Με το ΠΑΣΟΚ ανεβήκανε όλες οι ακαθαρσίες στην επιφάνεια. Χαντακώθηκε η χώρα από άποψη πολιτισμού, ευπρέπειας και ήθους κι αυτά έχουν θεμελιωθεί γερά» υπογραμμίζει.
Όπως εκτιμά, «και να ήθελε η ΝΔ να αλλάξει τα πράγματα, όλα ήταν μπλοκαρισμένα. Από κάτω όλα τα υπουργεία είχαν τους προηγούμενους. Η ΝΔ έκανε ένα μεγάλο λάθος. Έπρεπε όλους τους προηγούμενους να τους αλλάξει, όμως θέλανε να δείξουν ένα μεγαλείο. Αλλά τους τη φέρανε. Όλα από κάτω –υπουργεία, οργανισμοί κ.ά.- λειτουργούν με ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είχανε μάθει να τρώνε, είχανε δικτυωθεί κλπ». Ο Π. Φυσσούν είχε συμμετάσχει στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (1965), Μόσχας και τότε Λένιγκραντ (1966), Αθηνών, Φιλίππων αλλά και στα Επιδαύρια. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία όπως Α’ ανδρικού ρόλου στα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1963 και 1964 καθώς και με Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης το 1975.
Η κουβέντα έκλεισε πάλι με τον «Μότσαρτ» που μετά τη Θεσσαλονίκη θα παιχτεί στην Λαμία και το καλοκαίρι στην Αθήνα. «Ήταν ένας άνθρωπος που πραγματικά υπέφερε κι έγραφε αυτήν την θεία χαρούμενη μουσική! Είναι ασύλληπτο το χαμόγελο ενός ανθρώπου που υποφέρει. Αλλά για έναν καλλιτέχνη βασανισμένο δεν περνάει τίποτε απαρατήρητο! Έχει την ικανότητα από τη φύση του να το αποθηκεύει και μετά να το μεταφέρει στη σκηνή».
