H Γιάννα θα κυβερνάει την Ελλάδα από τον Λευκό Οίκο!

Κι ενώ η οικογένεια της Γιάννας και του Θόδωρου Αγγελόπουλου αποχωρεί από την Ελλάδα που τους πλήγωσε η ίδια η κα Αγγελοπούλου ετοιμάζεται αυτή τη φορά να κατακτήσει τον πλανήτη-σχεδόν στην κυριολεξία. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της ίδιας και του συζύγου της Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Γράφει η Ιόλη Πιερίδη

Μόλις στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 στα πλαίσια της Ετήσιας Συνόδου 2016 του  CLINTON GLOBAL INITIATIVE (CGI) η κα Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη ανακοίνωσε μια νέα Δέσμευση στην Πράξη:

“To “Angelopoulos 100” θα υποστηρίξει νέους ανθρώπους, εμπνέοντας νέες προοπτικές για την Ελλάδα”

Κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας του CGI τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016 η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη ανακοίνωσε τη Δέσμευσή της να δημιουργήσει το “Angelopoulos 100” – μια σημαντική επέκταση του προγράμματος υποτροφιών της (Angelopoulos Fellowship Program). Η πρωτοβουλία αυτή αφορά στην υποστήριξη και χρηματοδότηση προγραμμάτων φοιτητών απ’ όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο του Clinton Global Initiative University (CGIU).

«Οι νέοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη και τη θέληση να αλλάξουν τον κόσμο»

δήλωσε η Γιάννα Αγγελοπούλου.

«Απόδειξη γι’ αυτό είναι τα προγράμματα των φοιτητών που έχουν χρηματοδοτηθεί από το Angelopoulos Fellowship Program. Με τις πρωτοβουλίες τους έχουν επιφέρει μια σημαντική αλλαγή στις τοπικές κοινωνίες τους».

“Όσα προβλήματα και αν αντιμετωπίζει μια χώρα, αυτά μπορούν να επιλυθούν με την ενεργοποίηση των νέων, ως υπεύθυνων πολιτών και την δραστηριοποίησή τους με άξονα το κοινό όφελος” δήλωσε ο Πρόεδρος Κλίντον.

Η Γιάννα Αγγελοπούλου έχει υποστηρίξει δεκάδες φοιτητές μέσω αυτού του Προγράμματος που ξεκίνησε το 2012. Μεταξύ άλλων, τη δημιουργία τεχνολογικών εργαλείων για την πρόσβαση περισσότερων μαθητών σε αναγκαίο εκπαιδευτικό υλικό για την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, την αύξηση των εθελοντών δοτών αίματος και μυελού των οστών, από τους οποιους τόσο μεγάλη έλλειψη έχει η χώρα μας, και τη δημιουργία κινητής μονάδας καθαρισμού ιματισμού για τους αστέγους και τους πρόσφυγες. Το Angelopoulos Fellowship Program έχει μέχρι στιγμής λάβει περισσότερες από 1000 αιτήσεις συμμετοχής.

“Οι υπότροφοι του Προγράμματος δεν θα φύγουν από την χώρα μας για να εργαστούν στο εξωτερικό. Δεν συμμετέχουν στο brain drain. Δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Δεν εγκαταλείπουν την Ελλάδα, παρόλα τα προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει. Και εγώ δεν τους εγκαταλείπω και θα συνεχίσω να τους στηρίζω. Έχω 3 παιδιά, σύντομα θα έχω 103. Το Angelopoulos 100 θα επεκτείνει το τωρινό πρόγραμμα υποτροφιών και θα υποστηρίξει ακόμα περισσότερους νέους ανθρώπους ώστε να οικοδομήσουν με επιτυχία τις δικές τους επιχειρηματικές πρωτοβουλίες”, δήλωσε η Γιάννα Αγγελοπούλου.

Το 2011 σε συνεργασία με το Clinton Global Initiative η Γιάννα Αγγελοπούλου ανακοίνωσε τη δημιουργία του Angelopoulos Global Public Leaders Program, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες που έχουν ολοκληρώσει τις θητείες τους να συνεχίσουν να προσφέρουν τις γνώσεις τους και την εμπειρία από την ηγεσία τους, στη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy του Χάρβαρντ. Mέχρι στιγμής έχουν συμμετάσχει ως Angelopoulos Global Public Leader Fellows, ο πρώην Πρόεδρος του Μεξικού Felipe Calderón και η πρώην Πρόεδρος της Φινλανδίας Tarja Halonen.

Την ίδια στιγμή η ναυτιλιακή εταιρία Metrostar συμφερόντων του συζύγου της Θόδωρου Αγγελόπουλου έρχεται σε συμφωνία με την ναυτιλιακή εταιρία της οικογένειας Αλαφούζου η οποία προχωρά στην εξαγορά των δύο υπό ναυπήγηση Very Large Crude Carriers (παραγγελία της Metrostar στη Huyndai Heavy Industries), έναντι  τιμήματος 83,5 εκατ. έκαστο. Tίμημα σημαντικά χαμηλότερο από αυτό με το οποίο είχαν συμβολαιοποιηθεί από τη Metrostar-σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Χάρη Φλουδόπουλου στο Capital.gr.

Οι παραπάνω κινήσεις της οικογένειας Αγγελόπουλου συνδέονται με την έντονη φημολογία της μετοίκησης εκτός της χρεοκοπημένης Ελλάδος η οποία δεν λέει να συνέλθει. Οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να μοιράζουν το χρόνο του ανάμεσα στο Λονδίνο, τη Ζυρίχη και την Ουάσινγκτον. Στο Λονδίνο βρίσκεται η οικογένεια της κόρης τους Καρολίνα, στην Ζυρίχη όπου ο Θόδωρος Αγγελόπουλος διατηρεί μία επιβλητική οικία βρισκόταν ανέκαθεν το στρατηγείο των επιχειρήσεών τους.

Την νύχτα των εκλογών που έφερε στην εξουσία τον Αλέξη Τσίπρα, η Γιάννα Αγγελοπούλου θα έβγαινε στον Alpha για να μιλήσει για μια θετική αλλάγή στη χώρα προς όφελος των πολλών και όχι των πλουσίων.

Μάλιστα εκείνο το βράδι θα αναφερθεί και στον (αναρχικό) Ηράκλειτο:

-Τα πάντε ρει…

Προφανώς από εκείνο το βράδι κύλησε πολύ νερό στ΄αυλάκι, όπως λένε οι έγκριτοι πολιτικοί συντάκτες, και η οικογένεια που έβλεπε με συμπάθεια τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Πριν κλείσει η εκπομπή της εκλογικής βραδιάς η Γιάννα (με μαντικές ικανότητες) θα υπενθύμιζε το ρηθέν του στοχαστή Αλέξις ντε Τοκβίλ “Η δημοκρατία που εμείς φτιάξαμε είναι εκείνη που μάς αξίζει…”, που ταιριάζει γάντι στον Αλέξη Τσίπρα.

Μόνο που η Γιάννα όπως όλα δείχνουν δεν τέλειωσε με την υπόθεση Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες έχει δεχθεί πρόταση από την οικογένεια Κλίντον να αναλάβει σύμβουλος της Χίλαρυ σε περίπτωση που η τελευταία κερδίσει τις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου. Σ΄αυτή την περίπτωση η Γιάννα θα έχει την ευκαιρία να κυβερνάει την Ελλάδα αφ΄υψηλού με το γεμάτο σνομπισμό βλέμμα της πλανητάρχισσας η οποία απολαμβάνει το πούρο της από τον παγκόσμιο θρόνο κι όχι καθήμενη σε ένα από τα δύο μουχλιασμένα κτήρια της αποκλεισμένης από τα ΜΑΤ Ηρώδου Αττικού. Αυτό κι αν είναι μια συναρπαστική ζωή.

Με το βιβλίο της My Greek Drama θα είχε την ευκαιρία εκτός του να αφηγηθεί την ζωή της να παρουσιάσει την μικρότητα με την οποία την αντιμετώπισαν οι Ελληνες πολιτικοί.

Κλαίει με μαύρο δάκρυ, για παράδειγμα, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν την περιλαμβάνει στο ψηφοδέλτιο των πρώτων εκλογών του 1989.

Η συνάντησή της με τον κ. Αγγελόπουλο τη μεταμορφώνει στη «σιδηρά κυρία» που γνωρίσαμε μέσω της διοργάνωσης των Ολυμπιακών. Γι’ αυτό και η αφήγηση των περιστάσεων υπό τις οποίες αναπτύχθηκε το ειδύλλιό τους είναι πλούσια και -περιέργως- αρκετά γαργαλιστική. Μαθαίνουμε για την ευθύτητα της προσέγγισής του, την περίφημη λιποθυμία της στο Φανάρι, την παιγνιώδους διαθέσεως πρόσκλησή του «για λουκούμι» στο ξενοδοχείο του μετά το δείπνο, για το σχόλιο του μακαρίτη πρέσβεως Χρήστου Μαχαιρίτσα: «Αν ήμουν στη θέση σας και με κοιτούσε έτσι ο κ. Αγγελόπουλος κι εγώ θα είχα λιποθυμήσει», αλλά και για την εξέλιξη της σχέσης σε δεσμό σε ένα τραπέζι του Abreuvoir.

Στον πολιτικό κόσμο, αντίστοιχο στήριγμά της -αν και τηρώντας τις απαραίτητες αποστάσεις- είναι ο Κώστας Σημίτης. Αυτός της προτείνει, στη δεξίωση προς τιμήν της Χίλαρι Κλίντον, την προεδρία της επιτροπής διεκδίκησης των Αγώνων του 2004 και της προσφέρει τις δυνατότητες που η ίδια απαιτεί. Αποδέχεται και ο τότε δήμαρχος Δημήτρης Αβραμόπουλος «χλωμιάζει από τον θυμό του».

Είναι επειδή τη φοβάται, γράφει, καθώς είναι «ο τυπικός πολιτικός που δεν κάνει τίποτε από την πραγματική δουλειά, αλλά είναι πάντα έτοιμος να καρπωθεί τα εύσημα για τα επιτεύγματα των άλλων». (Κατηγορία στην οποία περιλαμβάνει και την Ντόρα Μπακογιάννη, της οποίας την αντιπάθεια αισθάνεται -και ανταποδίδει- από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους…)

Περιγράφει με γλαφυρότητα την υπονόμευση του ρόλου της από το περιβάλλον του κ. Σημίτη -ιδίως δε από τον οικονομικό σύμβουλό του και μετέπειτα υπουργό Ν. Χριστοδουλάκη-, την αδυναμία του πρωθυπουργού να ελέγξει την αντίστασή τους («μα, κ. Αγγελοπούλου, αυτοί είναι οι άνθρωποί μου» της λέει, όταν εκείνη διαμαρτύρεται) και πώς ξεπέρασε τα εμπόδια, χάρη στην προθυμία του συζύγου της να αναλάβει εκείνος τα έξοδα της διεκδίκησης, καταβάλλοντας συνολικά 15 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία ουδέποτε του επεστράφησαν, παρά τις σχετικές υποσχέσεις.

Διασκεδαστική είναι η περιγραφή του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, όταν αντελήφθη ότι η υποψηφιότητα της Αθήνας κέρδιζε έδαφος, και της μανιώδους, πλην μάταιης, προσπάθειας που κατέβαλε για να είναι μέρος της ομάδας παρουσίασης στη Λωζάννη.

Ο κ. Σημίτης επανέρχεται, όταν, εξαιτίας των καθυστερήσεων στην προετοιμασία, την επισκέπτεται στο σπίτι της στο Λονδίνο. Τον περιγράφει να παίζει με τους μικρούς γιους της, «τους οποίους διασκέδασε κάνοντάς τους ταχυδακτυλουργικά κόλπα» και της προτείνει να αναλάβει την ηγεσία της προσπάθειας. Θα δεχθεί, αφού επιβάλει τους όρους της και από εκεί ξεκινάει ένα μέρος του βιβλίου που συμπυκνώνεται στη φράση:

«Αν κάποιες φορές ήμουν “σκύλα” -και ήμουν- ήταν επειδή δεν είχα άλλη επιλογή». Απολαυστικό το περιστατικό της επίσκεψης του τότε Αμερικανού πρεσβευτή Τόμας Μίλερ, στις υπερβολικές απαιτήσεις του οποίου για τα μέτρα ασφαλείας του προέδρου Μπους απαντά λέγοντας στη γραμματέα της: «Πάρτε έξω αυτόν τον *** (jerk, στο πρωτότυπο) προτού γίνει το πρώτο θύμα». Οπως επίσης και ο καβγάς, που γίνεται παρουσία του πρωθυπουργού και προτού ξεκινήσει το υπουργικό συμβούλιο, επειδή κάποιος υπουργός (που δεν κατονομάζεται) έχει τολμήσει να πάρει την Hermes τσάντα της από τη διπλανή στον πρωθυπουργό θέση και να τη μεταφέρει στην άλλη άκρη του τραπεζιού. Θα τη δούμε να εξανθρωπίζεται και πάλι με το τέλος των Αγώνων και τη συναντούμε ακόμη μια φορά να κλαίει, όταν μιλάει στον σύζυγό της για τη σοβαρή ασθένεια από την οποία κινδύνευσε η ζωή της μετά τους Ολυμπιακούς.

Το ελληνικό δράμα που αφηγείται η κ. Αγγελοπούλου είναι σε πρώτο επίπεδο το προσωπικό της, αλλά βαθμιαία ταυτίζεται με το δράμα της χώρας. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι, στο τελευταίο κεφάλαιο, το πρόβλημα ηγεσίας προσδιορίζεται ως το σημαντικότερο από αυτά που κατατρύχουν την Ελλάδα.

Ενδιαφέρον έχει, σχετικώς, η αποκάλυψη ότι, σε συζήτηση στο Μαξίμου με τον διευθυντή της εφημερίδας ιδιοκτησίας του ζεύγους Αγγελοπούλου, ο τότε πρωθυπουργός κ. Καραμανλής του εκμυστηρεύθηκε: «Η ευτυχέστερη στιγμή μου θα είναι όταν θα φύγω από αυτό το μέρος»…

Στο τέλος, η ίδια παρουσιάζεται πικραμένη να παρηγορείται με την πνευματική συντροφιά άλλων μεγάλων Ελλήνων που γνώρισαν την αχαριστία (αναφέρονται οι Σωκράτης, Καποδίστριας, Φειδίας, Τρικούπης, Βενιζέλος, ο Αλκιβιάδης) και εναπόκειται στον αναγνώστη να κάνει τη διασύνδεση που υπονοείται χωρίς ποτέ να εκφράζεται ρητώς. Αλλωστε, στην αφιέρωση του βιβλίου προς τον ελληνικό λαό, ο υπαινιγμός «σε ένα καλύτερο κεφάλαιο που θα γραφεί στο μέλλον» είναι αρκούντως σαφής.