Tα πρώτα τους γενέθλια θα γιορτάσουν σε μερικές εβδομάδες τα διδυμάκια της Ρούλας Ρέβη και του Αποστόλη Τότσικα. Σήμερα το ζευγάρι είναι ευτυχισμένο. Λίγο πιο πριν όμως από εκείνη την περίοδο, βίωσαν τρομερή αγωνία και άγχος: «Δεν σου κρύβω πως είχα μια μικρή αγωνία να πάνε όλα καλά, ήταν 7 μηνών όταν γεννήθηκαν, αρκετά νωρίς, και θέλαμε να βεβαιωθούμε πως είναι όλα εντάξει. Όμως, είχα πάντα μια πολύ θετική στάση απέναντι σε ότι και να συνέβη πριν γεννηθούν, όσα πέρασε η Ρούλα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ήμουν πολύ σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά». Δεν ήταν μόνο η επιθυμία του, αλλά και το ένστικτό του. «Λειτουργώ πολύ με το ένστικτο, ειδικά όταν οραματίζομαι έντονα κάτι. Αν νιώθω πως κάτι θα γίνει, πως κάτι έρχεται, ποτέ δεν με προδίδει αυτή η διαίσθηση. Με τα μωρά μας ήταν κάτι που το είχα πολύ έντονο στο μυαλό και στην ψυχή μου», εξηγεί στο περιοδικό PEOPLE.
Tις τελευταίες 72 μέρες της εγκυμοσύνης της, η Ρούλα Ρέβη τις πέρασε σε ακινησία στο κρεβάτι του δωματίου της στο Ιασώ, όταν όμως όλα πήγαν καλά, η φωτογράφος δεν δίστασε να μοιραστεί δημόσια την περιπέτειά της. ”Μάνα… 2 αποκολλήσεις, μετάγγιση αίματος, περίδεση τραχήλου, ενδοηπατική χολόσταση, ζάχαρο, 72 μέρες ακίνητη, 72 μέρες με ένα ορό στα τρύπια χέρια μου, καισαρική την 33η εβδομάδα, τα μωρά μου 30 μέρες στις θερμοκοιτίδες του Ιασώ, ένας υπέροχος γιατρός, ο Παναγιώτης Ψαθάς, που με κοίταζε βαθιά μέσα στα μάτια, ο 6ος όροφος στο Ιασώ και τα κορίτσια του, η υπέροχη Μαρίνα Αντωνιάδου στη μονάδα, η αδελφή μου, η πολύτιμη αδελφή μου, οι λίγοι αλλά καλοί μου φίλοι, η φανταστική ψυχοθεραπεύτρια μου, ένας μαγικός και αξιολάτρευτος σύντροφος δίπλα μου κάθε ώρα και στιγμή με ένα τεράστιο χαμόγελο. Κάποτε όταν θα σταματήσουν τα δάκρυα να τρέχουν σαν ποτάμι και θα μπορώ να διηγηθώ το ταξίδι μου στα παιδιά μου… τα παιδιά μου… τα παιδιά μου… Μπορώ να λέω «παιδιά μου»… Αν θα το ξαναέκανα; Αύριο κιόλας ή μάλλον τώρα αμέσως θα τα έκανα όλα ξανά από την αρχή, γιατί έγινα ΟΛΟΚΛΗΡΗ, έγινα… ΜΑΝΑ”, έγραψε στο instagram της την ημέρα που τα μωρά της έγιναν 8 μηνών.
Τώρα που όλο αυτό έχει μείνει πίσω, η Ρούλα, η πάντα δυνατή, χαμογελαστή και ακούραστη Ρούλα, δεν φοβάται να μιλήσει για αυτό. Ήταν μια περιπέτεια που ξεκίνησε από μια μικροεπέμβαση ρουτίνας, όταν ο γιατρός της αποφάσισε πως έπρεπε να γίνει περίδεση τραχήλου, κάτι πολύ συνηθισμένο σε μια δίδυμη κύηση, όμως αυτή η απλή επέμβαση που κανονικά δεν απαιτεί καν νοσηλεία, έμελε να είναι η αρχή μιας ‘αλυσιδωτής αντίδρασης’ που την κράτησε στο κρεβάτι 72 μέρες, χωρίς να βγάλει στιγμή τον ορό με το φάρμακο που σταματούσε τις συσπάσεις.
Και στη δική της περίπτωση, πάντως, λειτούργησε το ένστικτο. Την ημέρα που μπήκε για την περίδεση ο Αποστόλης έλειπε για γυρίσματα στην Κύπρο, έτσι ζήτησε από το γιατρό, για να νιώθει η ίδια ασφάλεια, να μείνει ένα βράδυ μέσα. Ξημερώματα και εντελώς ξαφνικά έγινε η πρώτη αποκόλληση. «Το κρεβάτι μου είχε γεμίσει αίματα, νόμιζα πως είχα χάσει τα μωρά», θυμάται, τώρα που έχει αφήσει πίσω εκείνες τις μέρες.
Ήταν μια εγκυμοσύνη που το ζευγάρι ήθελε πολύ. Ξεκίνησε με πολύ πόνο, έφτασε στο τέλος της με πολύ υπομονή, πίστη και θέληση και ολοκληρώθηκε με απίστευτη γλύκα.
