Το 1966 δεν ήταν μόνο μια καταπληκτική χρονιά για το κόκκινο Bordeaux αλλά τόσο για τα αυτοκίνητα όσο και για την μουσική. Η «βρετανική εισβολή» στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν στα καλύτερα της, οι Βρετανοί σταρς σάρωναν τα εφηβικά όνειρα των νεαρών Αμερικανίδων και οι Beatles και οι Rolling Stones κυριαρχούσαν παντού στα charts. Η Aston Martin, η φημισμένη λονδρέζικη αυτοκινητοβιομηχανία, ήταν επίσης στην κορυφή, με την καινούρια της DB6, ένα σπορ αυτοκίνητο που μαζί με τις ιταλικές φίρμες αποτελούσε αντικείμενο του πόθου για τους λάτρεις των δυναμικών και στυλάτων αυτοκινήτων.
Η DB6 ήταν ουσιαστικά για την εποχή της το ύστατο προπύργιο της κλασικής κομψότητας στα αυτοκίνητα, κάτι που μάλλον τελικά κατέληξε σε πλεονέκτημα απέναντι σε πιο μοντέρνους της αντιπάλους. Με σχεδόν τέλειο συμβιβασμό ανάμεσα σε επιδόσεις και ευκολία στη χρήση, το συγκεκριμένο μοντέλο αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο θελκτικά και μοδάτα GT της εποχής. Και η πιο πολυκατασκευασμένη μεταξύ των DB, αλλά και η μακροβιότερη Aston μέχρι εκείνη τη στιγμή: 1.715 DB6 κατασκευάστηκαν συνολικά στα έξι χρόνια της ζωής της, από τον Σεπτέμβριο του 1965 έως τον Ιανουάριο του 1971. Τα 145 από αυτά ήταν Volante, δηλαδή καμπριολέ, αλλά και επτά σπανιότατα «Shooting Break», κομμάτια ειδικής παραγγελίας.
Με ευθεία αναφορά στις προκατόχους του, DB4 και DB5, το αυτοκίνητο πήρε τα βασικά στοιχεία τους, δηλαδή τη δομή (σωληνωτό σασί με λεπτά φύλλα αλουμινίου) και το θρυλικό 6κύλινδρο σε σειρά μοτέρ που προερχόταν από την αγωνιστική DB1, νικήτρια στις 24 Ώρες του Le Mans το 1959. To i6 της Aston, διαθέσιμo στη DB6 Saloon με 286 άλογα και στη Vantage με 330, ήταν ένα μοτέρ που αποτελούσε σημείο αναφοράς στον μικρόκοσμο των GT: Επιδόσεις υψηλού επιπέδου, απαλή λειτουργία και ανθεκτικότητα χωρίς ψεγάδι. Σχεδιασμένο από τον Πολωνό Tadek Marek, πατέρα σημαντικών κινητήρων της Aston Martin, είχε χωρητικότητα τέσσερα λίτρα, δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, ενώ τρία καρμπιρατέρ SU HD8 για τις Saloon ή τρία Weber 45 DCOE9 για τις Vantage αναλάμβαναν να ταΐσουν τους έξι κυλίνδρους.
Στο σχεδιαστικό τομέα, η ομοιότητά της με την DB5 ήταν εμφανέστατη. Οι βασικές της διαφορές ήταν το μακρύτερο μεταξόνιο που άλλαζε και το προφίλ της, οι προφυλακτήρες στις τέσσερις γωνίες του αμαξώματος και η ουρά στιλ Kamm που την έκανε να μοιάζει με Ferrari 250. Μια ομοιότητα που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τους φανατικούς της Aston που θεωρούσαν την DB6 ανάτυπο της ιταλικής φαυλότητας, όπως διατείνονταν. Με αυτά και με αυτά και με τη φιλοδοξία να προσφέρει τέσσερις πραγματικές θέσεις, η DB6 ήταν πιο μακριά, πιο ψηλή και πιο βαριά από τις προκατόχους της.
Η DB6 αγαπήθηκε πολύ και αποτέλεσε μαγνήτη για σταρς και την εύπορη αστική τάξη. Η κομψότητα στις γραμμές αλλά και το δυναμικό της στυλ προσέδιδε στον οδηγό της την εικόνα του ατίθασου νέου με αισθητική και βέβαια με αρκετά λεφτά. Μάλιστα, θρυλική είναι μέχρι σήμερα η φωτογραφία του 22χρονου Mick Jagger, του θρυλικού τραγουδιστή των Rolling Stones, να ποζάρει μπροστά από την DB6 στο φακό του 19χρονου τότε Gered Mankowitz, στην Baker Street του Λονδίνου, μία ιστορική εικόνα που το 2014 πωλήθηκε σε δημοπρασία έναντι $4,205. Γράφτηκαν πολλά για εκείνη την εικόνα με χαρακτηριστικότερο το σχόλιο ότι το στόμα του Jagger έμοιαζε πολύ με τη μάσκα της Aston Martin DB6. Τυχαίο; Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε ότι και ο Paul McCartney, μεγάλος ανταγωνιστής με τους Beatles των stones τότε, είχε αγοράσει τη δική του DB6.
Με στοιχεία από άρθρο του Σπύρου Θεοδωρόπουλου για το Drive.gr
