Η τελευταία συνέντευξη του Παττακού

Θυμάμαι αυτή τη συνέντευξη σαν τώρα! Καταρχήν πως είχε καταφέρει να τη πάρει που ήταν σχεδόν ακατόρθωτο. Το ότι τον ρώτησε με αποστασιοποιημένη ευγένεια, τιμώντας τον ίδιο τον εαυτό τους και τη δουλεία του, όλα όσα θες να μάθεις από ένα τύραννο. Σκέφτομαι όλα αυτά τα αντάξια με τις τακτικές όλων των δαιμονικών μορφών της Ιστορίας, που κυριαρχούν στο διαδίκτυο και που είναι απόλυτα ταιριαστά με το νταηλίκι του εκλιπόντα, τα «σκατά στο τάφο σου» κτλπ. Ο Γιάννης υποδειγματικός για άλλη μια χαρά κοίτα στις σκοτεινιές ενός άγνωρου μυαλού για αυτόν και ένα μέρος της συνέντευξης θυμάται στο face book:
«… Τι μου θύμισε σήμερα η Ολυμπία! Αύγουστος 2008, κάπου παραλιακά της Αθήνας, μία μνημειώδης συνάντηση με έναν από τους τελευταίους ηγέτες του πραξικοπήματος στην Ελλάδα (στο ίδιο τεύχος του «Down Town», με εξώφυλλο τότε την Έλλη Κοκκίνου, η Αλόμα μού μιλούσε για τις πιάτσες στην Καβάλας. Η συνέντευξή της τραβεστί, ακολουθούσε εκείνην του δικτάτορα Στυλιανού Παττακού…).
–Θα είχε ενδιαφέρον να μου δίνατε τον ορισμό της λέξης «ελευθερία», κύριε Παττακέ…
-«Ελευθερία» σημαίνει να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να κάνει ότι λένε οι νόμοι. «Ελευθερία» είναι να κάνω ό,τι δεν θα ενοχλεί. Όλα αυτά που λέει ο Χριστός: να μην ποιείτε όλα αυτά που δεν θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι.
-Υπήρχε αυτή η έννοια από το 1967 μέχρι το 1973;
-Υπήρχε τάξις, ασφάλεια, οικονομική ασφάλεια, υπήρχε δίκαιον. Υπήρχε κράτος δικαίου. Καταδικάσθιμεν με αντισυνταγματικές διατάξεις τις οποίες επιτάσσει το Σύνταγμα. Σήμερα μας κυβερνούν οι ανάξιοι, οι φαύλοι, οι ανίκανοι ηγέται. Οι ηττημένοι.
-Τι πιστεύετε ότι θα γράφει το βιβλίο της ιστορίας για σας;
-Ελπίζω να είναι δίκαιον. Να λέει την αλήθεια. Γνώσωσθαι την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς, λέει ο Χριστός.
-Ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σας;
-Εξομολογούμαι εις τον εξομολόγον μου και μεταλαμβαίνω. Εσείς δεν είστε εξομολόγος. Βάλτε ράσο και ελάτε να σας τα πω. Ίσως ήταν λάθος η κράτησις στην εκτόπιση στα νησιά μακρότερον από όσο χρειαζόταν. Αλλά δεν είμαι μόνο εγώ υπεύθυνος γι’ αυτό.
-Ξέρετε, είμαι κομμουνιστής…
-Δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία σας. Με ενδιαφέρουν αι κακαί πράξεις.
-Τι είναι «κακή πράξη»;
-Το ψεύδος, η κλοπή, η μοιχεία, η ατιμία είναι κακαί πράξεις. Ό,τι λένε οι δέκα εντολαί του Μωυσέως και ό,τι λέει ο Χριστός.
-Τι σημαίνει για σας «δημοκρατία»;
-Να είμεθα ελεύθεροι χωρίς να ενοχλούμε αλλήλους. Να είμεθα δίκαιοι.
-Πιστεύετε ακόμη στην «επανάσταση»;
-Θα έκανα και τώρα. Εναντίον της φαυλότητος, εναντίον των απατρίδων, εναντίον των ηττημένων που καβάλησαν το καλάμι. Η επανάστασις ζει!
-Τι κάνετε κάθε χρόνο την 21η Απριλίου;
-Ό,τι κάνω κάθε μέρα. Εγώ δεν εορτάζω την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η οποία δεν υπάρχει. Εγώ δεν νοσταλγώ τίποτα παρά μόνο την ανθρωπιά, δεν ξέρω τι σκοπόν έχει να περνάω κάθε χρόνο δικαστήριον κακουργημάτων. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν εφαρμόζεται το Σύνταγμα, γιατί δεν εφαρμόζεται η ισονομία που λέει το Σύνταγμα! Γιατί δεν αίρονται αι διαδικασίες της καταδίκης μου;»…