Την γνωρίζω πολλά χρόνια και σίγουρα δεν είναι όπως νομίζετε! Κατορθώνει να αιφνιδιάζει, να εκπλήσσει, να κοροϊδεύει και να προβοκάρει κάθε εξουσία, αποδομώντας πρώτα απ όλα τον εαυτό της. Η συνέντευξη αυτή, έγινε αρχές καλοκαιριού, για λογαριασμό του Down Town Κύπρου και του Φιλελεύθερου:
«… Αγαπήθηκε πολύ απ το κοινό! Εκανε μεγάλες επιτυχίες! Εγινε πρόσωπο αναφοράς και brand name στο είδος της. Αλλά είχε πάντα ένα κλείσιμο ματιού σε όλο αυτό της «δόξας» στη νύχτα! Σα να ήταν και να μην ήταν. Σα να ήθελε, σε μια ενδεχόμενη κλειστοφοβική κρίση πανικού, να βλεπει και να χει ελεύθερη την έξοδο του μαγαζιού, αν χρειαζόταν, ξαφνικά, αέρα. Σα να μην παίρνει στα σοβαρά, όλους εκείνους που το παίρνουν στα σοβαρά. Τα λέω σωστά, Εφη Σαρρή;
«Απόλυτα! Δε θεώρησα ποτέ, πως έκανα κάτι σπουδαίο! Το μόνο που έβρισκα σπουδαίο από όλα αυτά και που με ενδιάφερε ήταν και είναι το να δίνω χαρά, τραγουδώντας τραγούδια εύθυμα, χιουμοριστικά -γιατί όχι;- πάντα χορευτικά και ίσως, κάποτε, ερωτικά. Αυτό ήθελα και αυτό έκανα! Να είμαι κυκλωμένη από χαρά και αυτή να είναι όλη μου η δουλειά και όχι τα βαρύγδουπα έργα και θλιβερά και δήθεν. Δεν είμαι η τραγουδίστρια της όπερας που θα αφήσω έργο πίσω μου και την σφραγίδα μου στην εξέλιξη της μουσικής! Η καριέρα με την έννοια αυτή δε με αφορούσε! Παρ’ όλα αυτά και για αυτό που έγινε, κουράστηκα, παιδεύτηκα, προσπάθησα τόσο πολύ! Έχει πολύ κούραση μια εμπορική πορεία και αυτό είναι γνωστό και καθόλου ευκαταφρόνητο».
Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Τσόλκα
-Γιατί το ωραιότατο Ιφιγένεια, το άλλαξες σε Έφη;
«Μμμμ! Έμαθες και το Ιφιγένεια τώρα! Διότι είναι πιο εύηχο και πιο μικρό».
-Κάνεις διακοπές ή δουλεύεις;
«Ούτε το ένα, ούτε τα άλλο ακριβώς και λίγο απ όλα. Διότι δουλειές δεν υπάρχουν όπως παλιά και όλα αυτά που λέμε και ξαναλέμε συνέχεια, που έφερε τη τεράστια αλλαγή στις ζωές μας και ας το βαφτίσουμε αλλαγή και ας το λέμε έτσι, γιατί όλα τα μαύρα γύρω μας και οι λέξεις, επαναλαμβάνονται συνέχεια και βαρέθηκα και να λέω και να ακούω. Δεν τραγουδάμε κάθε βράδυ, ως γνωστόν και έτσι υπάρχει περισσότερος χρόνος και για ξεκούραση και για διακοπές και για σταμάτημα εργασίας κανονικό, μπορώ να πω»…
-Και ο βιοπορισμός σου;
«Αυτό το φρόντισα νωρίτερα, πράγμα που δεν σημαίνει βέβαια, πως είμαι η πλούσια τραγουδίστρια. Δεν ανήκω σ αυτήν την κατηγορία, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει. Αλλά είμαι καλά…»…
-Πιστεύεις πως έκανες λάθος επιλογές; Ότι έπρεπε να κάνεις άλλες ή και άλλες κινήσεις στο τραγούδι σου; Βολεύτηκες;
«Λάθος επιλογή δεν έκανα. Εκείνη τη στιγμή αυτό έπρεπε να κάνω. Ας με χαρακτηρίσουν «ελαφριά» τραγουδίστρια! Δε με νοιάζει! Αυτό μου άρεσε και αυτό έκανα. Δε με ενδιαφέρει η γνώμη τους. Το καλουπωμένο, το να βαδίζω στην πεπατημένη, γιατί θα με πούνε «σοβαρή», τους το χαρίζω! Όχι! Έτσι το έβλεπα και το βλέπω».
-Θυμάμαι σε γιορτή για τα γενέθλια σου παλιά και μια τούρτα με δυο γαμπρούς στη διακόσμηση της και εσένα να τραγουδάς με τον Φάμελλο –νομίζω!- ροκ ελληνικά και ξένα. Εκείνη η Έφη είναι μια άλλη; Δεν δείχνεται στο κοινό;
«Δεν υπηρέτησα αυτό. Δεν τάχθηκα σ αυτό. Δεν επέλεξα αυτό. Οι φίλοι μου ανήκουν στην απέναντι όχθη, όπως συνηθίζουμε να λέμε εδώ στην Ελλάδα. Είναι ποιητές, στιχουργοί και μουσουργοί, αλλά δεν λέει κάτι αυτό για μένα. Είναι οι άνθρωποι μου. Και χαίρομαι που υπάρχουν στη ζωή μου. Αλλά εγώ είμαι αυτό, που ήθελα και το αποδέχονται έτσι ειλικρινά και χωρίς προσπάθεια. Θα μπόρεσα να κάνω και το άλλο, ξέρεις και με μεγάλη ευκολία, αλλά η ψυχική μου διάθεση, αν θες, με οδηγούσε στο να βγάζω τη χαρά με τη δουλειά μου. Πιθανόν να υπάρχει μια εξήγηση για αυτό! Για όλα υπάρχει άλλωστε!… Τραγούδησα όλους τους επιτυχημένους Έλληνες και μεγάλη μου τιμή. Καρβέλα, Τερζή, Φοίβο, Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ! Τους ευχαριστώ πολύ! Τα τελευταία χρόνια δουλεύω με τον Παυριανό, που δίνει τραγούδια, μόνο, στην Πρωτοψάλτη, στον Νταλάρα και σε μένα. Σαν κάθε έρωτας που είναι τέτοιος είναι το τραγούδι, πρέπει να υπάρχει για να περνάω καλά κι εγώ. Και δεν νοιάστηκα ποτέ να κάνω τι πρέπει αλλά τι θέλω! Δεν έχω να δείξω τίποτα σε κανένα για να είμαι αρεστή! Για όσους μπορούν να καταλάβουν έχει καλώς. Για όλους τους άλλους δε πειράζει. Για το μέλλον, αν πάσα στιγμή τα πάντα είναι πιθανά και ανοιχτά βέβαια όλα τα ενδεχόμενα και επιλογές. Το θέμα είναι αυτό που κάνεις, να το υποστηρίξεις, γιατί διάφορα γίνονται γίνονται γύρω μας και δεν υποστηρίζονται. Όλοι θέλουμε το διαφορετικό, το να επιχειρήσουμε, να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο, αλλά να μη γίνεσαι περίγελος, μωρέ παιδί μου»…
-Για τον Σάκη λες;
«Όχι για τον Σάκη, τον Μάκη, τον Κώστα. Μέχρι εκεί, λέω! Πως δηλαδή, όλοι για όλα δεν είμαστε! Δεν υπάρχει λόγος! Άνθρωποι με πολύ ωραίες πορείες πίσω τους και προσπαθούν να κάνουν, άλλο για να αποδείξουν, πως είναι ποιοτικοί χωρίς να το υποστηρίξουν! Δε μπορούν. Δε γίνεται! Και χαλάνε έτσι κι αυτό που είχαν κατορθώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Δεν παίζουμε και στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο και δε ξέρω εγώ τι, βγάζοντας και δυο κομμάτια ποπ στις πίστες. Αυτό κουβαλάει όλο και μια γελοιοποίηση, ακυρώνοντας την πιο πριν επιτυχία. Και παγκοσμίως δε συμβαίνει! Μια σημαντική ποπ σταρ δεν θα βρεις να το σου πει πως θα δοκιμάσει να πει άριες στην όπερα ξαφνικά. Εδώ τα βλέπουμε όλα αυτά, τα απίστευτα…»…
-Σε ανθρώπους έκανες λάθη;
«Όχι! Κανένα! Μετράω πολύ τα πράγματα πριν ανοιχτώ σε σχέσεις και επαγγελματικής και φιλικής και οποιασδήποτε μορφής. Δεν είμαι επιπόλαια καθόλου! Δεν έχω φίλους απ την πρώτη μέρα και απ τον ενθουσιασμό της γνωριμίας. Δε με πούλησαν φίλοι και δε μπορώ να λαϊκίσω λέγοντας τέτοια πράγματα. Αυτούς επέλεξα, ύστερα από αρκετή τριβή και είναι εκεί χρόνια».
-Αν γυρίζαμε τον χρόνο πίσω θα πολιτευόσουν ξανά με τον Καρατζαφέρη;
«Με τον συγκεκριμένο, ίσως, όχι, αλλά θεωρώ πως το κεφάλαιο της πολιτικής δεν έχει κλείσει ακόμα».
-Θα έπιανες τόση διαμάχη με τον Λαζόπουλο, ή θα το άφηνες να ξεχαστεί;
«Όχι! δεν θα το άφηνα να ξεχαστεί και να περάσει. Θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα! Έτσι είμαι, αυτή είμαι! Διεκδικώ πάντα αυτό που θεωρώ δίκαιο και όχι μόνο για μένα, αλλά για τα πάντα γύρω μου. Είμαι μαχήτρια έντονη και σε όλους τους τομείς και για πολλά πράγματα».
-Κατά καιρούς, όμως, έχεις κάνει δηλώσεις και έχεις κάνει πράγματα που δεν μπορεί, γνώριζες πως θα συζητηθούν και θα γίνει ντόρος. Γιατί να θιγείς τόσο από μια σάτιρα στο κάτω κάτω;
«Ενοχλήθηκα για συγκριμένα πράγματα, όταν ξέφυγε από σάτιρα πλέον και ήταν γελιοποίηση, ύβρις και κάθε όριο είχε ξεπεραστεί. Ήταν ένα κολαστήριο επί τριετίας. Αν δε σου αρέσει που ο άλλος πολιτεύεται και το είπε μέσω τραγουδιού, με γεια σου με χαρά σου, αλλά για μια εβδομάδα, για τριάντα μέρες, για κάτι μήνες… ε… όχι επί τρία χρόνια, επειδή κάνεις νούμερα και παίρνεις χρήματα πολλά, αλλά πολλά, κάθε εβδομάδα και ενδεχομένως πάντα. Αντέδρασα και εγώ και άλλοι εκείνη την εποχή, που σατιριζόταν. Όσο για το αν επιδιώκω τον ντόρο, ναι, πάντα κάνω πράγματα, τραγούδια και δηλώσεις που με νοιάζει να συζητηθούν. Δεν θέλω να περνώ απαρατήρητη. Επιλέγω πιπεράτους στίχους και κάνω αντίστοιχες δηλώσεις. Ένα παιχνίδι είναι η σόου μπιζ και το παίζεις με όλα τα μέσα. Δεν είναι λέμε ένα τραγούδι και φύγαμε. Αλλιώς θα πάψεις να υπάρχεις! Επιδιώκω να σχολιάζομαι λοιπόν, αλλά μη προκαλώντας για αυτό καθεαυτώ. Και άλλο να σχολιάζομαι και να αποτελώ πρόσωπο για σάτιρα και άλλο να με χαρακτηρίζεις άδικα. Δεν με καθιστούν ηλίθια οι επιλογές μου, ούτε χαζή και όλα αυτά που άκουγα! Τολμάω. Καμία δε θα έλεγε τα τραγούδια αυτά που είπα εκείνη την εποχή, στο όνομα του καθωσπρεπισμού και του δηθενισμού! Και το τσαλάκωμα επιδιώκω και την έκθεση και το εξετρίμ. Δεν φοράμε μπουρκες, σ αυτή τη χώρα. Είμαστε Ευρώπη και για αυτό θεωρώ πως εκφραζόμαστε και πιο απελευθερωμένα. Υποκρισία στο όνομα του καθωσπρεπισμού, παντού! Τώρα είναι όλοι φιλόζωοι, αλλά πριν από πολλά χρόνια, πήγαινα με το σκυλάκι μου καλεσμένη στις εκπομπές. «Η σκυλού» σχολίαζαν και έκριναν. Άργησε να έρθει η αγάπη για τα ζώα και να τρέχουν όλες οι εκπομπές με ζώα. Τότε εμένα με έλουζαν με χαρακτηρισμούς απ την κορυφή ως τα νύχια. Όμως, έφτασα στο να χω το σκυλάκι μου εξώφυλλο σε δίσκο και τυχαίο δεν είναι τίποτα. Ήθελε τόλμη εκείνη την εποχή η φιλοζωία».
-Να διευκρινίσω πως δεν θέλω να σε πιέσω, γιατί πολλά χρόνια γνωριζόμαστε και εκτιμώ την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια σου και δε θέλω να σε στεναχωρήσω…
«Βρε παιδάκι μου, πίεσε με! Πίεσε με κι άλλο! Αλλιώς θα βγάλουμε κάνα πράμα μελάτο και δεν λέει… Πότε μελάτο εμείς!».
-Πίστεψες στην αριστερά και στον Αλέξη Τσιπρα;
«Θεωρώ, πως η Ελλάδα είναι μια χρεωμένη χώρα, που πρέπει να κατανοήσει, πως όπως σε όλη μας τη ζωή, κανείς δεν χαρίζει τα χρωστούμενα! Έγινε μια αισχρή διαχείριση των χρημάτων που μας δάνειζαν επί σειρά ετών, από πολλές κυβερνήσεις με επακόλουθο αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Είναι ζωτικό για τις επόμενες γενιές Ελλήνων να μην αφήσουμε πίσω μας χρέη. Να ζήσουν οι επόμενοι καλύτερα. Βέβαια τα λάθη συνεχίζονται. Η κατανομή δεν είναι σωστή και γίνεται δυσβάστακτο το να πληρώνουν αυτοί που δεν αντέχουν, πια. Όμως, στον οικονομικό πόλεμο που ζούμε, υπάρχουν οι παράπλευρες απώλειες και η δίκαια κατανομή δεν υπάρχει. Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν είναι δίκαιο σ αυτή τη ζωή! Η σημερινή κυβέρνηση είναι πολύ νέα, χωρίς εμπειρία, που κάνει λάθη αλλά το χειρότερο είναι πως αργεί να πάρει αποφάσεις και όσο αργούν τόσο πιο δύσκολη η διέξοδος. Πάνω απ όλα να μη κοιτάζει πόσους φόρους θα βάλει αλλά πόσο μεγάλη ανάπτυξη πρέπει να φέρει ταχύτατα στη χώρα».
-Ψήφισες περισσή το καλοκαίρι ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
«Τίποτα. Δεν πήγα να ψηφίσω. Ήταν λάθος μου».
-Ποιον πολιτικό συμπαθείς και ξεχωρίζεις;
«Τον κύριο Λεβέντη, που επί τόσα χρόνια λοιδορήθηκε και αυτός σαν έμενα και θεωρώ πως θα έπαιρνε σωστές αποφάσεις και σίγουρα, όπως τον κρίνω, δεν θα είχε καμία διάθεση κλεψιάς του ελληνικού κυρτούς και λεηλάτησες του δημόσιου χρήματος όπως συνέβηκε».
-Ποιον πολιτικό θεωρείς όμορφο;
«Γλυκούλη βρίσκω τον Κωστή τον Χατζηδάκη».
-Οι γυναίκες στην πολιτική πως σου φαίνονται; Νιώθεις πιο κοντινή σε σένα την Κωνσταντοπούλου, την Κουντουρά, την Κεφαλογιάννη ή κάποια άλλη ή καμία;
«Η Ελίζα η Βοζεμεπεργκ που είναι ευρωβουλευτής, μ αρέσει πολύ. Έχει πυγμή και σωστή άποψη. Την Όλγα Κεφαλογιάννη δεν την γνωρίζω προσωπικά, αλλά έκανε έργο και δεν βλέπω να συνεχίζεται, δυστυχώς! Και η Ντόρα η Μπακογιάννη έχει λόγο, δυναμική, όραμα. Οι γυναίκες πολιτικοί πάντως, είναι καλύτερες απ τους άνδρες και στη γνώμη, στην άποψη και στην ηθική -ως πολιτικά όντα εννοώ!».
–Έχεις κάνει ένα απ τα πλέον τολμηρά εξώφυλλα που θυμάμαι να έχουν επιχειρήσει συναδέλφωσες σου πότε. Τόλμησες να περπατήσεις ολόγυμνη στην παραλιακή, με ένα τσαντάκι μπροστά σου μόνο. Πλήρωσες αυτή σου την τόλμη;
«Μπα καθόλου! Ισα ίσα! Ήταν η εποχή που το είδωλο της Μαντόνα ήταν τεράστιο και όλες κάναμε αντιγραφές χωρίς κατακραυγή. Το είχε κάνει αυτή πρώτη, λοιπόν και εγώ την μιμήθηκα. Την αγαπώ εκείνη την εποχή, όταν έγινε η φωτογράφιση που θυμήθηκες. Ήταν με συνεργασίας σε μεγάλα κέντρα, με μεγάλους τραγουδιστές, με φωτά, με χαρά, με ευτυχία …»…
-Πιστεύεις στους μεγάλους έρωτες;
«Όπως έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμή ο μεγαλύτερος έρωτας μου, που μου έδωσε χαρά είναι η δουλειά και δεν υπήρξε κάτι πιο συναρπαστικό. Όλα είναι ένα σκαλί δυο τρία πιο κάτω από αυτή την ηδονή. Δυστυχώς μάλλον…».
-Είχες, φημολογείται, τις πλέον μυθικές εκδηλώσεις λατρείας από θαυμαστές. Δεν θες να τα συζητάς. Τα σκέφτεσαι όμως; Τα θυμάσαι που και που;
«Όχι. Τα χουν ζήσει πολλοί τραγουδιστές και έτσι γίνεται με αγαπημένα τραγούδια και πρόσωπα. Πριν κάνω δισκογραφία, είχα συνεργαστεί με τα ιερά τέρατα της ελληνικής μουσικής. Τους ζούσα στη κάθε μέρα και στην πραγματικότητά τους. Και έβλεπα τι γινόταν απ τον κόσμο! Εκεί υπήρχε θαυμασμός απέραντος και εκδηλώσεις λατρείας παράφορες. Τίποτα παρά πάνω δεν είχα εγώ ή το σπουδαίο. Έτσι, με εκδηλώσεις θαυμασμού, αντιδρούν οι άνθρωποι, όταν κάτι τους αρέσει. Είναι ευχάριστο, αλλά δε θα σταθώ εκεί! Δεν ανακάλυψα, δα και την πυρίτιδα. Δεν με αφορά να μείνει τίποτα, μα τίποτα από μένα πίσω. Και να μη θυμούνται καθόλου, αν θα φύγω από τον κόσμο. Δεν θα ήθελα και δε με ενδιάφερε να με θυμάται κανείς. Η στιγμή μετράει για μένα. Η χαρά του 25 χρόνια μετά, ένα τραγούδι να ξεχωρίζει σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Δεν πρόκειται να ζω στους αιώνες των αιώνων, το ξέρω και απολαμβάνω αυτό που κατακτώ. Να πιστεύω το αντίθετο θα ταν ουτοπία για να μη πω κάτι χειρότερο».
–Έχεις ακόμα στις τεράστιες τσάντες σου φάρμακα για κάθε ατύχημα και πρόβλεψης του απροσδόκητου; Συνεχίζεις να είσαι ας κοντρόλ φρικ, μανιώδης με τον έλεγχο;
«Χαχαχαχαχα… Εννοείται πως ναι. Αλλάζουν οι άνθρωποι; Ποτέ! Ελέγχω τα πάντα! Και τους άντρες! Όποιος είναι μαζί μου δέχεται έλεγχο φουλ τάιμ».
-Τι θες να σκέφτονται όταν ακούγεται το «Έφη Σαρρή»;
-«ΧΑΡΑ»! Δεν το είπαμε, τόσες φορές;
