Η Όλγα Κεφαλογιάννη είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο όμορφες βουλευτίνες του ελληνικού Κοινοβουλίου και οι δημόσιες εμφανίσεις της αποτελούν πόλο έλξης για φωτογράφους και media. Η Βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός παραχώρησε συνέντευξη στην Σάσα Σταμάτη και στις εφημερίδα «Παραπολιτικά», με αρκετό ενδιαφέρον. Απομονώσαμε τις πιο ενδιαφέρουσες ερωτοαπαντήσεις, τις λιγότερο «πολιτικές» και σας τις παραθέτουμε:
-Κατ’ αρχάς, σε πειράζει να μιλάμε στον ενικό; Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ.
Φυσικά και στον ενικό. Η ευγένεια δεν προσδιορίζεται πάντα με το αν χρησιμοποιούμε ενικό ή πληθυντικό. Αλλα πράγματα μας κάνουν ευγενείς ή αγενείς. Είναι και ο τρόπος που προσεγγίζουμε πάντα έναν άνθρωπο. Εμένα πρέπει να σου πω ότι πολλοί μου μιλάνε στον ενικό και μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό. Δείχνει ότι υπάρχει εγγύτητα με τον κόσμο. Πάμε λοιπόν.
-Χαίρομαι ιδιαίτερα και εγώ. Πώς σου φαίνεται ο χώρος όπου γίνεται η συνέντευξη; Το παλιό υπουργείο Παιδείας έγινε ξενοδοχείο. Πώς αισθάνεσαι ως πρώην υπουργός Τουρισμού;
Πάρα πολύ χαρούμενη. Και ως πρώην υπουργός Τουρισμού, αλλά και ως Αθηναία, που αγαπάει την πόλη της και θέλει να τη βλέπει να φωτίζεται. Συμβολίζει πολλά αυτός ο χώρος. Ελληνική επένδυση, μέσα στον καιρό της κρίσης, κόντρα στις αντιξοότητες, κόντρα στο ρεύμα της απαισιοδοξίας. Εκμεταλλεύονται την άνοδο του τουρισμού τα προηγούμενα χρόνια και δίνουν ζωή στο κέντρο της πόλης. Είναι μια σημαντική επένδυση τόσο σε οικονομικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο. Και, φυσικά, ο χώρος είναι πανέμορφος.
-Εχεις ηγετικές φιλοδοξίες στον χώρο της πολιτικής;
Θα σου πω ξεκάθαρα ότι όποιος ασχολείται με την πολιτική δεν μπορεί να μην έχει και φιλοδοξίες, αλλά το πιο σημαντικό είναι, αυτή την περίοδο ειδικά, να έχεις τη βασική φιλοδοξία να είσαι χρήσιμος για την πατρίδα σου. Σε πολλές χώρες στο εξωτερικό, χώρες φιλελεύθερες, θέτουν ξανά το θέμα της αγάπης για την πατρίδα. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι κακό. Ενας νέος πατριωτισμός είναι αναγκαίος και πιστεύω ότι αυτό πρέπει να είναι και η φιλοδοξία καθενός από εμάς που ασχολούμαστε με τα κοινά.
-Εχει χτυπήσει το καμπανάκι της μητρότητας;
Για μένα δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα για μια γυναίκα από το να γίνεται μητέρα. Είναι κάτι που το θαυμάζω, το να βλέπω γυναίκες που και να έχουν τα παιδιά τους και να συνεχίζουν να είναι δραστήριες στα επαγγελματικά τους. Μου αρέσει πολύ που έχω δύο αδελφές και είναι και οι δύο πολύ αφοσιωμένες μανούλες. Η αδελφή μου η Χριστίνα έχει τέσσερα παιδάκια και η Δανάη τρία. Οπότε έχω επτά ανίψια, τα οποία υπεραγαπώ. Από εκεί και πέρα, το αν η καθεμιά από εμάς θα γίνει μάνα έχει να κάνει και με πολλά άλλα θέματα και αυτό είναι κάτι το οποίο σε μένα δεν έτυχε.
-Θα υιοθετούσες ένα παιδί;
Αισθάνομαι ότι τα τρομερά ανίψια που έχω είναι παιδιά μου. Με έναν τρόπο έχω υιοθετήσει τα ανίψια μου, με την έννοια ότι θέλω να είμαι κοντά τους, να τους δίνω κάτι διαφορετικό. Είμαι η θεία τους που κάνει κάτι διαφορετικό από ό,τι κάνουν οι μαμάδες τους. Μαζί τους είμαι τελείως χαλαρή και αυθόρμητη. Με βλέπουν σαν να μην είμαι μεγάλη. Με τη θεία Ολγα πάντα τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά και γίνεται χαμός. Ερχονται σπίτι και τα αφήνω και το διαλύουν όλο. Μια ανιψιά μου μού μοιάζει πολύ. Να φανταστείς πιο πολύ μοιάζει σε μένα παρά στην αδελφή μου. Οταν μας βλέπουν στον δρόμο, μου λένε: «Κόρη σας είναι;».
-Σε ενοχλεί που θα προηγηθεί το πόσο όμορφη είσαι και μετά θα ασχοληθούν με τη δουλειά σου στην πολιτική;
Θα σου έλεγα ότι υπάρχει ακόμα μια προκατάληψη για τη γυναίκα στην πολιτική. Ακόμα και τώρα είναι πολύ πιο δύσκολο για μια γυναίκα να επιβληθεί -και στην πολιτική- για αυτό που είναι, για την αξία της και την αποτελεσματικότητά της, διότι πάντα θα κοιτάνε κάποια άλλα πράγματα και θα υπάρχουν σχόλια για το φύλο της, παρά για τη δουλειά της.
-Στη Βουλή σεξιστικά σχόλια δέχεσαι από άνδρες;
Ειδικά στις αρχές άκουγα αρκετά, αλλά ακόμα και εκεί επιβάλλεσαι με τον τρόπο σου. Οχι πάντα με την αυστηρότητα. Πολλές φορές τούς «τη λες» λίγο χαριτωμένα και μαζεύονται.
-Εχεις κορμάρα. Γυμνάζεσαι;
Γυμνάζομαι από μικρή, αλλά μη φανταστείς. Εγώ, πρώτα από όλα, είμαι Ταύρος. Μου αρέσει το καλό φαγητό, η καλή ζωή. Δεν υπάρχει περίπτωση να πω ότι θα κάνω δίαιτα ή ότι θα στερηθώ πράγματα που μου αρέσουν. Γυμνάζομαι για να μπορώ να τρώω. Αλλιώς δεν θα γυμναζόμουν (γέλια).
-Σε έχει φέρει κάποιος σε δύσκολη θέση;
Θα έλεγα ότι το πιο περίεργο πράγμα που άκουσα ήταν από έναν συνάδελφό μου, ο οποίος ήταν κοντά σε μένα στην ηλικία και μου είχε πει καθαρά ότι, κατά τη γνώμη του, η πολιτική δεν είναι για τις γυναίκες. Με είχε σοκάρει. Ο ίδιος, όμως, πολλά χρόνια μετά με παραδέχτηκε και για τη δουλειά που είχα κάνει στο υπουργείο Τουρισμού, αλλά και για τη στάση που έχω κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια.
-Το καλοκαίρι είσαι η χαρά των παπαράτσι.
Αυτό που μου λες τώρα με κάνει να νιώθω άβολα. Το να αισθανθώ ότι μπορεί κάποιος να με παρακολουθεί με μια κάμερα, να με βγάλει φωτογραφία ή κάποιο βιντεάκι αρχίζει και γίνεται μια υπερβολική για μένα δέσμευση στην προσωπική μου σφαίρα. Είμαστε δημόσια πρόσωπα, άρα ξέρουμε ότι εκτιθέμεθα. Από την άλλη, πρέπει να μπορούμε να αισθανθούμε ότι έχουμε και τις προσωπικές μας στιγμές και ότι δεν υπάρχει πάντα ένα μάτι κάποιου που θα τις παραβιάσει. Δεν υπάρχει σε αυτό σεβασμός στην Ελλάδα, ούτε θα τρέχω να κρύβομαι, από την άλλη όμως θα ήθελα να σεβαστούν κάποιες προσωπικές στιγμές μου. Πολλές φορές, που είμαι με τα ανίψια μου, δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι κάποιος θα μας βγάλει φωτογραφίες και δεν θα μπορώ να προστατεύσω τους δικούς μου ανθρώπους.
-Οταν είδες τον εαυτό σου εξώφυλλο στα περιοδικά με το μπικίνι πώς αισθάνθηκες;
Δεν μπορώ να σου πω ότι ήμουν και πολύ χαρούμενη. Με είχαν βρει σε μια παραλία που ούτε καν μπορούσα να το φανταστώ. Είναι οι στιγμές που θες να χαλαρώσεις, που θες να είσαι ο εαυτός σου και δεν μπορείς να είσαι πάντα σε επιφυλακή, μήπως κάποιος σε παρακολουθεί. Είναι αυτό το κομμάτι που σε ρωτάνε συνήθως: Τι θυσιάζεις; Θυσιάζεις το ότι δεν μπορείς να είσαι ανέμελος.
-Τι είναι αυτό που σου λείπει από τον πατέρα σου;
Από την αρχή που έφυγε ο πατέρας μου μού έλεγαν όλοι «μετά από ένα διάστημα θα τον αισθάνεσαι παντού δίπλα σου» και αυτό είναι κάτι που είναι σχεδόν μαγικό. Ναι μεν σου λείπει ως φυσική παρουσία, από την άλλη όμως αισθάνεσαι ότι είναι πάντα κοντά σου, γιατί σου έχει μάθει τόσο πολλά πράγματα και σε έχει κάνει να αισθάνεσαι τόσο δυνατή, που αυτή η αγάπη του και η ευχή του σε ακολουθούν παντού. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, η πίκρα της απώλειας δεν φεύγει. Μου λένε πολλές φορές: «Ο πατέρας σου θα ήταν υπερήφανος για σένα, θα σε συμβούλευε». Δεν είναι αυτό που σου λείπει, είναι να έχεις τον πατέρα σου. Ο άνδρας που πάντα σε αγαπούσε.
