Η Τέτη Σχοινάκη υπήρξε μία από τις ωραιότερες γυναίκες που πέρασαν από τον ελληνικό κινηματογράφο. Η αγαπημένη ηθοποιός, η οποία έκανε δυναμική επιστροφή στο θέατρο, παίζοντας στην παράσταση «Λεντς» μαζί με τον Ζαχαρία Ρώχα, μίλησε στην Espresso σχεδόν για όλα… Επιλέξαμε κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες ερωτοαπαντήσεις και σας τις παραθέτουμε:
-Έχετε απογοητευτεί ποτέ από την τέχνη σας; Έχει πολλά σκαμπανεβάσματα κατά περιόδους. Για ολόκληρες σεζόν μπορεί να μη χτυπήσει το τηλέφωνο…
«Έτσι είναι, όπως το λέτε. Δεν θέλω να πω ότι είναι αχάριστο επάγγελμα. Εγώ δεν είμαι του να κυνηγήσω δουλειές. Δεν έμαθα να το κάνω από παλιά, όταν ήταν πιο εύκολο, δεν μπορώ να το κάνω τώρα. Και το θέατρο πια θέλει κυνηγητό. Δεν μιλάω για τα οικονομικά, γιατί όπως σε όλες τις δουλειές, δεν πληρώνεσαι ούτε κατά διάνοια όπως στο παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά, όποιος αγαπάει αυτό που κάνει το υπηρετεί και με πολύ λιγότερα.»
-Τηλεοπτικά τα τελευταία χρόνια σας έχουν γίνει προτάσεις;
«Έπαιξα στον «Λάκη τον γλυκούλη« και στη Μαρία την άσχημη», αλλά όχι σε κάποιος μόνιμους ρόλους. Γενικώς, η ιδιωτική τηλεόραση δεν μου έχει πολλή αδυναμία. Δεν ξέρω γιατί.»
–Δεν της κλείσατε όμως και λίγο το μάτι.
«Όχι. Τσαχπινιές δεν κάνω. Ακόμη και οι φίλοι μου είναι εκτός θεάτρου.»
–Η Τέτη Σχοινάκη έζησε μεγάλες στιγμές θαυμασμού…
«Και ζω ακόμη. Σας την έφερα τώρα. Κάθε ηλικία έχει τα δικά της. Μεγαλώνοντας, κερδίζεις άλλα πράγματα. Δεν μπορείς στα 50 και στα 60 να έχεις το κορμί που είχες στα 25, αναμφίβολα. Αυτό που θαυμάζω στους ανθρώπους είναι η γοητεία που μπορεί να εκπέμπει ο καθένας. Αυτό δεν αλλάζει με τα χρόνια. Εχω γνωρίσει άτομα που έχουν φτάσει στα 80 και είναι το ίδιο γοητευτικά, με άλλα, βέβαια, μέτρα και σταθμά. Ίσως είναι το μόνο αγέραστο πράγμα στον άνθρωπο, γιατί πηγάζει από μέσα του».
-Δεν έχετε παιδιά…
«Το θεώρησα μεγάλη ευθύνη. Μπορεί να είναι αρκετά εγωκεντρικό αυτό που θα πω. Δεν ήθελα ένα παιδί. Ήξερα ότι, από τη στιγμή που θα το κάνω, θα πρέπει να αφιερωθώ εξ ολοκλήρου σε αυτό. Ήταν και ασταθής η δουλειά μου, και δεν ήθελα να παντρευτώ. Το να αποφασίσεις να κάνεις ένα παιδί μόνη το θαυμάζω, αλλά εγώ δεν θα το έκανα.»
-Παρασυρθήκατε ποτέ από τα φώτα και τη λάμψη του χώρου;
«Οχι. Ακόμη και την εποχή που ήμουν στα πολύ πάνω μου, πάταγα γερά στα πόδια μου. Ήμουν πολύ προσγειωμένη.»
-Είναι πολύ δύσκολο…
«Ιδίως όταν είσαι πολύ νέος. Ήρθε πολύ γρήγορα όλο αυτό. Ήμουν 22 χρονών. Έλεγα: «Γιατί κάνουν έτσι; Μια δουλειά κάνω, η οποία τυχαίνει να έχει δημοσιότητα». Δεν πίστεψα ποτέ ότι οι ηθοποιοί είμαστε κάτι παραπάνω από τους άλλους ανθρώπους. Κι αυτό που σιχαίνομαι είναι η έπαρση, η οποία στον χώρο μας υπάρχει σε μεγάλο βαθμό.»
-Δεν ξέρουμε τίποτα για την Τέτη Σχοινάκη πέραν της δουλειάς της…
«Θα πρέπει να καταλάβατε από την πρώτη τηλεφωνική επαφή που είχαμε ότι δεν είμαι των συνεντεύξεων. Μου αρέσει η σκηνή και όχι τα γύρω γύρω. Ποτέ δεν μου άρεσαν. Ακόμη και όταν ήμουν στο πικ της καριέρας μου, το οποίο κράτησε πολλά χρόνια. Τις έκανα, βέβαια, γιατί έπρεπε. Δεν νομίζω ότι δούλεψα πολύ υπέρ του εαυτού μου με τις απόψεις που είχα. Εχω πει και «όχι» που δεν έπρεπε. Τώρα πια δεν βρίσκω νόημα στο να προβάλλομαι, με την έννοια ότι ο κύκλος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί – αν και ο ηθοποιός δεν βάζει τελεία. Είμαι λίγο απόλυτη στα πράγματα και αυτό δεν μου βγήκε πάντα σε καλό».
-Σήμερα, όλοι στηρίζονται κατά βάση στην εικόνα…
«Παρ’ όλα αυτά, έχω αρνηθεί και τηλεοπτικές εκπομπές των οποίων το στιλ δεν μου αρέσει. Αν σκεφτόμουν έξυπνα, ίσως έλεγα: «Βγες, βρε παιδί μου». Γιατί κάθε άνθρωπος μπορεί να εμφανιστεί σε μια εκπομπή που να μην είναι της αισθητικής του, αλλά, από την άλλη, η προσωπικότητά του θα φανεί και θα διαφοροποιήσει το περιεχόμενο.»
-Πώς σας φαίνονται οι σημερινοί νέοι καλλιτέχνες, οι οποίοι επιλέγουν πρωτίστως να εκτίθενται και μετά να δρουν πάνω στη σκηνή;
«Όταν ξεκινάς ως μαθήτρια του Εθνικού Θεάτρου και γνωρίζεις τη Μαίρη Αρώνη, τον Μάνο Κατράκη, την Αντιγόνη Βαλάκου, να μη αναφέρω όλους αυτούς τους τεράστιους θεατρανθρώπους, φτιάχνεις μέσα σου έναν σεβασμό για το θέατρο. Οι νέοι, δυστυχώς, ξεκινούν διαφορετικά. Πρώτα τηλεόραση και μετά θέατρο. Δεν μπορεί να έχουν την ίδια δομή θεατρικής προσωπικότητας που είχαν οι πιο παλιοί ηθοποιοί.»
