Στα χέρια του Γάλλου δισεκατομμυριούχου Bernard Arnault περνά ο έλεγχος της Christian Dior έναντι τιμήματος 12,1 δισ. ευρώ. Το πέρασμα των δραστηριοτήτων του οίκου μόδας στην αυτοκρατορία της LVMH αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κινήσεις στον χώρο της μόδας. Η συμφωνία αποτιμά την αξία της Christian Dior στα 260 ευρώ ανά μετοχή, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση, ήτοι κατά 15% πάνω από την τιμή κλεισίματος της Δευτέρας γα τη μετοχή της Dior, την οποία η οικογένεια Arnault ελέγχει ήδη σε ποσοστό 74%.
Μετά από μια σειρά σχεδιασμένων μεταβιβάσεων, η LVMH εξαγοράζει την Christian Dior Couture, που προσφέρει δημιουργίες όπως τσάντες χειρός Lady Dior, χειροποίητα κοστούμια και τουαλέτες, καθώς και pret-a-porter γυναικεία και ανδρικά ενδύματα. Η οικογένεια Arnault κατέχει επίσης ένα μερίδιο 47% της εισηγμένης LVMH,που ήδη έχει υπό την ιδιοκτησία της τα αρώματα και τα καλλυντικά Dior χάρη σε μια συμφωνία που χρονολογείται από τη δεκαετία του ’60, με στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου για τη διάσωση της εταιρείας που εκείνη την εποχή αντιμετώπιζε προβλήματα.
Όπως σχολιάζει ο στρατηγικός αναλυτής της Jupiter Asset Management, Stephen Mitchell, «η επανένωση της Christian Dior Couture με την Christian Dior Parfums, που θα τελούν πλέον υπό μια ηγεσία, θα είναι μια καλή εξέλιξη για τους μετόχους της LVMH».
Η μετοχή της τελευταίας σημείωσε άνοδο 3,2% νωρίτερα στο Παρίσι, ενώ της Dior έκανε άλμα 13%. Οι επενδυτές της Dior μπορούν να επιλέξουν πληρωμή σε ρευστό ή μετοχές της Hermes International.
Σημειώνεται ότι η ανταλλαγή μετοχών της Hermes με μετοχές της Dior βοηθούν την οικογένεια Arnault να αποκομίσει ρευστό από μια επικερδή επένδυση χωρίς να πληρώσει φόρους για την πώληση.
Ποιος είναι όμως ο Bernard Arnault; Το 2014 η Μαρία Κορινθίου είχε επιμεληθεί ένα εξαιρετικό άρθρο για το hommemagazine.gr:
Ελάχιστοι γνώριζαν τον Arnault, όταν ανέλαβε το 1984. Λίγο αργότερα, όταν στην κατοχή του ήρθε η Moët Hennessy Louis Vuitton, εταιρεία που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση του οίκου Louis Vuitton και της Moët Hennessy (οι φημισμένοι παραγωγοί σαμπάνιας και κονιάκ είχαν συγχωνευτεί από το 1971), τον ήξεραν όχι μόνο οι επιχειρηματίες του χώρου, αλλά όλος ο κόσμος.
Απόμακρος, σιωπηλός, με ανέκφραστο πρόσωπο που θυμίζει παίκτη του πόκερ, ο «λύκος με το κασμιρένιο παλτό» είναι και σημαντικός συλλέκτης τέχνης.
Από τότε πολλά έχουν γραφτεί για τη στρατηγική του: κατά μέτωπον επίθεση προκειμένου να πιάσει ένα ακόμη θήραμα, και πολυσυλλεκτικότητα, αφού η πολυμελής οικογένεια της LVMH μετράει πάνω από 60 μέλη, περιλαμβάνοντας φίρμες όπως οι Bulgari, Sephora, Μark Jacobs και Μoyant. «Είναι αδύνατο να πετύχεις σήμερα αυτό που πέτυχε ο Dior το 1947 με το Νew Look. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Ομως μπορείς να είσαι εξίσου επιτυχημένος με τη βοήθεια ενός δυνατού και μεγάλου ομίλου που θα σου δώσει τα πάντα όσον αφορά το μάνατζμεντ και την επένδυση», λέει ο Arnault.
Εκτός από μεγιστάνα, η αυτοκρατορία της LVMH τον κατέστησε μυθική φιγούρα, αφού θεωρείται ο εφευρέτης της μοντέρνας βιομηχανίας πολυτελών ειδών· πριν από αυτόν ο όρος απλώς δεν υπήρχε. Απόμακρος, σιωπηλός, με ένα ανέκφραστο πρόσωπο που θυμίζει παίκτη του πόκερ, ένα εταιρικό αρπακτικό για κάποιους, ο «λύκος με το κασμιρένιο παλτό», όπως τον χαρακτηρίζουν, ο 68χρονος Αrnault είναι επίσης ένας σημαντικός συλλέκτης τέχνης.
Πολλοί πλούσιοι είναι συλλέκτες. Αλλωστε ποια καλύτερη ένδειξη status θα μπορούσε να υπάρχει από έναν πίνακα του Rothko; Στην περίπτωση του Arnault, όμως, η αγάπη για την τέχνη είναι γνήσια, κάτι που αποδεικνύεται και από το κατόρθωμα να σβήσει τα όρια ανάμεσα σε αυτήν και το εμπόριο: οι συνεργασίες του οίκου Louis Vuitton με κορυφαίους καλλιτέχνες όπως οι Takashi Murakami, Stephen Sprouse, Richard Prince και Οlafur Eliasson άλλαξαν για πάντα τη σχέση ανάμεσα στην πολυτέλεια, τη μόδα και την τέχνη. Ο Arnault είναι ταλαντούχος πιανίστας, παντρεμένος με πιανίστρια. Η αγάπη για την τέχνη δημιουργήθηκε από νωρίς, αφού με την οικογένειά του επισκέπτονταν συχνά μουσεία…
«Το πρώτο σημαντικό έργο τέχνης που αγόρασα, ήταν όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’80», διηγείται. «Πήγα σε μια δημοπρασία και πουλιόταν ένας Monet. Ηταν από τις αρχές του 20ού αιώνα και απεικόνιζε τη γέφυρα του Charing Cross . “Δεν είναι δυνατόν”, σκέφτηκα. Νόμιζα ότι δεν θα κατάφερνα να τον αποκτήσω, αλλά τελικά ήμουν ο μοναδικός που έκανα προσφορά και κατοχυρώθηκε σε μένα για ένα σχετικά μικρό ποσό». Ο Αrnault δηλώνει ότι αγοράζει μόνο έργα που του αρέσουν. «Πρέπει να νιώσω κάποιο συναίσθημα για έναν πίνακα, προκειμένου να τον αγοράσω. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει απόλυτα για το Fondation Louis Vuitton. Ενα έργο πρέπει να εγκριθεί από την επιμελήτρια Suzanne Page για να εκτεθεί στο ίδρυμα. Δεν νομίζω ότι θα ήθελε τον Monet μου», λέει γελώντας.
Το Fondation Louis Vuitton, το πολιτιστικό ίδρυμα του κολοσσού ειδών πολυτελείας και δημιούργημα του starchitect Frank Gehry που άνοιξε τις πόρτες του στις 27 Οκτωβρίου toy 2014, είναι ένα δώρο του Arnault προς το Παρίσι· ένα δώρο που κόστισε περισσότερα από 135 εκ. δολάρια και μπορεί να ανατρέψει το όχι και τόσο καλό image που έχει ο Arnault, λόγω της αδίστακτης «επεκτατικής» πολιτικής του. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Patrick Thomas, chief executive του Hermès, πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Arnault «επιτέθηκε» στον οίκο για να τον εξαγοράσει. «Οταν θέλεις να σαγηνεύσεις μια γυναίκα, δεν ξεκινάς σοδομίζοντάς τη».
Το Fondation Louis Vuitton σηματοδοτεί τον ανασχεδιασμό της εικόνας του ομίλου LVMH σε έναν όμιλο φιλικό, δημιουργικό, ανοιχτό στον κόσμο. Και όπως γράφουν οι Νew York Times: «Αυτή είναι μια ευκαιρία για τον λύκο της πολυτέλειας να γίνει αρνάκι».
