Έναν απίθανο τρόπο μείωσης της ποσότητας σκουπιδιών στον Ινδικό Ωκεανό οραματίστηκε μία αρχιτέκτονας, χρησιμοποιώντας τα σκουπίδια προκειμένου να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό πλωτό θέρετρο. Το τεχνητό νησί, που ονομάζεται Recycled Ocean Plastic Resort, θα βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της απομακρυσμένης Αυστραλιανής επικράτειας Cocos (Keeling) Islands και θα μπορούσε να δεχτεί επισκέπτες έως το 2025.
Ξύλινα πεζοδρόμια που θα είναι δεμένα στον πυθμένα του ωκεανού θα σχηματίζουν την κεντρική δομή, με τα «εξωθημένα άκρα» να μαζεύουν σκουπίδια μέσα σε σακούλες πάνω στις οποίες θα τοποθετηθεί ένα πλέγμα από σκυρόδεμα με άμμο και λάσπη έτσι ώστε να δημιουργούνται ακόμη περισσότεροι διάδρομοι. Έτσι το νησί θα επεκτείνεται συνεχώς. Τα καταλύματα θα διαμορφωθούν στη μορφή ενός ξενοδοχείου που θα περιλαμβάνει «κουβούκλια».
Η αρχιτέκτονας πίσω από την καινοτόμο ιδέα, Margot Krasojevic, εξηγεί ότι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του νησιού θα είναι η εξασφάλιση τριών διαδρόμων με προσαρτημένες συσκευές πλευστότητας, στηριγμένες στον πυθμένα του ωκεανού, χρησιμοποιώντας «δομές μακριών στύλων» παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται στις εξέδρες πετρελαίου.
Στη συνέχεια, τα άκρα σε αυτούς τους διαδρόμους θα μαζεύουν σκουπίδια, από μπουκάλια έως ελαστικά, καθώς επιπλέουν και θα τα διοχετεύουν σε δέσμες πλέγματος «που θα κάθονται γύρω από τους διαδρόμους, γεμίζοντας σταδιακά και προσθέτοντας στην επέκταση», με «μια χειροκίνητη εργασία που θα κατανέμει τις ποσότητες μέσα στο πλέγμα».
Αυτοί οι σάκοι στη συνέχεια θα καλυφθούν με βιοαποικοδομήσιμο πλέγμα από ίνες σκυροδέματος, καθώς και άμμο και λάσπη που θα αντλούνται από τον πυθμένα του ωκεανού και θα πλέκονται μαζί για να σχηματίζουν τους επιπλέον διαδρόμους και τις πλατφόρμες, σαν έναν «πλωτό χώρο ταφής σκουπδιών» δηλαδή.
Ενεργώντας ως ένα είδος ικριώματος για ολόκληρο το νησί, θα είναι φυτεμένο ένα μεγάλο πεδίο μαγγροβίων φυτών, με απορροφητικά «πλοκάμια» από συνθετικό καουτσούκ που θα βοηθούν στην αποτροπή ανατροπής και αυτοκατεύθυνσης των κυμάτων.
Η Krasojevic, η οποία πρόσφατα αποκάλυψε το έργο, εξηγεί: «Τα μαγκρόβια έχουν χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος υπεράσπισης πλημμυρών με τη σύλληψη ή παγίδευση ιζημάτων για την αυτο-κατασκευή ενός τύπου αμυντικού τείχους, καθώς και ως πρόληψη πλημμυρών λόγω των ριζών τους που διογκώνονται και απορροφούν το νερό, εμποδίζοντας το νησί να ανατραπεί ή να βυθιστεί. Οι βάρκες θα χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά του σκυροδέματος και τυχόν πρόσθετων υλικών που απαιτούνται για τη δημιουργία της επιφάνειας πάνω από τα πλωτά απόβλητα.
[Τα πλοκάμια] θα ενεργούν σχεδόν σαν σχεδίες διάσωσης. Επεκτείνονται και διογκώνονται στο επερχόμενο φούσκωμα, βυθίζονται καθώς απορροφούν νερό, δημιουργώντας ένα τεχνητό φράγμα που παγιδεύει τα ιζήματα και απορροφά τα νερά των πλημμυρών. Το νησί θα μεγαλώνει καθώς όλο και περισσότερα απόβλητα θα παγιδεύονται», αλλά η αρχιτέκτονας αναφέρει ότι η κλίμακα ανάπτυξης θα «υπαγορεύεται από την ικανότητα του νησιού να εξελιχθεί και από το πόσο αποτελεσματική θα είναι η κατασκευή».
Η Κράσογιεβιτς προσθέτει: «Ένα πειραματικό έργο όπως αυτό θα χρειαστεί να σχεδιαστεί παράλληλα με τη διαδικασία κατασκευής». Μόλις αναπτυχθεί το πλωτό νησί, θα ανοίξει ως κάμπινγκ πριν από την κατασκευή του ξενοδοχείου. «Το ξενοδοχείο θα είναι μια ελαφριά δομή εφελκυσμού, σαν μια σειρά πανιών που μπορούν να τεντωθούν πάνω σε ένα εύκαμπτο πλαίσιο από ανθρακονήματα. Το δυσκολότερο εγχείρημα θα είναι η δημιουργία θεμελίων. Το ξενοδοχείο θα προσφέρει μία σειρά από θόλους σαν διαμερίσματα. Τα ντους θα χρησιμοποιούν φιλτραρισμένο και αποσταγμένο θαλασσινό νερό που θα αντλείται στην εγκατάσταση χρησιμοποιώντας ηλιακή ενέργεια».
Η εταιρεία της Krasojevic, Margot Krasojevic Architecture, έλαβε την προμήθεια για το θέρετρο από μια εταιρεία εξόρυξης της Νότιας Αφρικής, η οποία χρηματοδοτεί το έργο έτσι ώστε «να συμβάλει στην οικοδόμηση οικοσυστημάτων και στη διαχείριση της ρύπανσης λόγω του τεράστιου όγκου τοξικών ρύπων και αποβλήτων που δημιουργούνται από την εξόρυξη».