Τη δεκαετία του 1950, η ιταλική αυτοκινητροβιομηχανία της Ferrari προσέφερε κινητήρα της σε ένα αγωνιστικό ταχύπλοο σκάφος για έναν και μόνο λόγο: να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στο νερό. Η πρόταση ήρθε από τον Ακίλε Καστόλντι, πρωταθλητή εκείνη την εποχή των αγώνων ταχύτητας ταχύπλοων σκαφών, και ο Έντσο Φεράρι συμφώνησε να βοηθήσει. Το αποτέλεσμα ήταν το αγωνιστικό ταχύπλοο σκάφος 1952 Ferrari Arno XI.
Το 1952 Ferrari Arno XI ναυπηγήθηκε για να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας στην κατηγορία των 800 κιλών. Τα ρεκόρ του Καστόλντι ήταν αλλεπάλληλα από το 1940, και για να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ παρήγγειλε στην Cantieri Timossi ένα υδροπλάνο.
Όταν ο Έντσο έμαθε ότι είχαν βάψει το άνω τμήμα του υδροπλάνου με το κόκκινο της Ferrari, έστειλε την ομάδα της Scuderia F1 για να συνδράμει το εγχείρημα με την τεχνογνωσία της. Όλο αυτό κατέληξε στο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στην επιφάνεια του νερού: 150,40 μίλια την ώρα (περίπου 242 χιλιόμετρα την ώρα), ένα παγκόσμιο ρεκόρ που μέχρι σήμερα δεν έχει καταρριφθεί.
Αρχικά, ο Καστόλντι απέκτησε τον κινητήρα V12 (4,5 λίτρων) της Ferrari. Όταν ο Έντσο κατάλαβε ότι ο Καστόλντι πήγαινε για παγκόσμιο ρεκόρ, άρχισαν τα πειράματα για να αυξήσουν την ιπποδύναμη. Τελικά, η ομάδα μηχανικών πρόσθεσε στον V12 δύο ακόμη μηχανικούς υπερσυμπιεστές που «τάιζαν» τον κινητήρα μεθανόλη. Ο κινητήρας των 385 ίππων κατέληξε να έχει, στους αγώνες, ιπποδύναμη μεταξύ 550 και 600 ίππων. Σήμερα, αυτή η «πλωτή» Ferrari αναζητά νέο ιδιοκτήτη, συνοδευόμενη από ένα ιστορικό πολύ καλά ντοκουμενταρισμένο, με εκατοντάδες φωτογραφίες εποχής και ιδιόχειρες σημειώσεις των μηχανικών που επενέβησαν τότε στον κινητήρα του αγωνιστικού υδροπλάνου, ενώ ο νέος «καπετάνιος» θα αποκτήσει επίσης και ένα αντίγραφο του πιστοποιητικού της U.I.M. για το ρεκόρ του Ακίλε Καστόλντι, το 1953.
