42.grNews DeskΧρυσός Ολυμπικονίκης ο Λευτέρης Πετρούνιας

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2016 – ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΕΝΕΪΡΟ

Χρυσός Ολυμπικονίκης ο Λευτέρης Πετρούνιας

Αυτό είναι το πρώτο μετάλλιο για την ελληνική γυμναστική μετά από 12 χρόνια [ΕΙΚΟΝΕΣ + VIDEO]

Ενθουσίασε ο Λευτέρης Πετρούνιας, με το πρόγραμμα του στον τελικό στους κρίκους. Παρουσίασε ένα πρόγραμμα με μεγάλο βαθμό δυσκολίας και το εκτέλεσε άψογα μέχρι το τέλος.
Οι κριτές των βαθμολόγησαν με 16.000. Ο χρυσός Ελληνας Ολυμπιονίκης, αμέσως όταν τελείωσε το πρόγραμμα του, αγκαλιάστηκε και πανηγύρισε με τον προπονητή του Δημήτρη Ράφτη.

Ο Λευτέρης Πετρούνιας που αγωνίστηκε 2ος, μετά τους 16.000 βαθμούς που απέσπασε, το μόνο που είχε να κάνει ήταν να περιμένει να τελειώσουν οι συναθλητές του το πρόγραμμά τους, για να κρεμάσει το Ολυμπιακό μετάλλιο στο στήθος του. Ο Έλληνας πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης, στέφθηκε και Ολυμπιονίκης με 16,000 βαθμούς στον τελικό του οργάνου και με μια άσκηση που είχε συντελεστή δυσκολίας 6,80 και βαθμολογήθηκε με 9,200 στην εκτέλεση.

Αυτό είναι το πρώτο μετάλλιο για την ελληνική γυμναστική μετά από 12 χρόνια, τότε που στην Αθήνα το 2004 ο Δημοσθέσης Ταμπάκος είχε κατακτήσει κι αυτός το χρυσό στους κρίκους.
Το ασημένιο κατέκτησε ο Βραζιλιάνος Ολυμπιονίκης του Λονδίνου Αρτούρ Ζανέτι με 15,766 (6,70) και το χάλκινο ο Ρώσος Ντένις Αμπλιάζιν με 15,700β. (6,80).

Petrounias-lefteris-2

Petrounias-lefteris-3

Petrounias-lefteris-4

Petrounias-lefteris-5

Μικρός ήταν ο ορισμός του υπερκινητικού. Με έφεση στο σκαρφάλωμα, αφού δεν είχε αφήσει δέντρο ή τοίχο στη γειτονιά του (Νέα Σμύρνη) που να μην είχε ανεβεί…
Μόνο που τότε δύσκολα μπορούσαν να φανταστούν οι οικείοι του ότι ο αεικίνητος Λευτέρης θα έφτανε να σκαρφαλώσει στην κορυφή του κόσμου, όντας κάτοχος χρυσού μεταλλίου σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ εδώ και λίγη ώρα είναι πλέον και χρυσός Ολυμπιονίκης (όλοι οι τίτλοι στους κρίκους).

Κι όλα ξεκίνησε από εκείνη τη βόλτα που έκανε στο γυμναστήριο και η οποία άλλαξε τις ισορροπίες μέσα του. Στα 5 του χρόνια ο Λευτέρης Πετρούνιας βρέθηκε στη μεγάλη αίθουσα με όλα τα όργανα (στρώματα, δίζυγο, τραμπολίνο κ.ά.) και στα δικά του μάτια το προπονητήριο φάνταζε με έναν παιδότοπο όπου μπορούσε να παίξει με όλα τα παιχνίδια.
Κι αυτό έκανε, καθώς ήθελε να τα δοκιμάσει όλα. Γι’ αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι και ξέδινε στον ίππο, το μονόζυγο, τους κρίκους…

Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να καταλήξει σε ένα κι όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος, ο τότε προπονητής του την ημέρα που έγινε 12 χρονών του επέτρεψε να κάνει σ’ όποιο όργανο ήθελε το πρόγραμμα που θα επέλεγε ο ίδιος. Το ένστικτο του τον έστειλε στους κρίκους, όπου εκτέλεσε το πρόγραμμα που επινόησε κι αυτό ήταν. Ένας μεγάλος έρωτας είχε γεννηθεί, όμως όπως όλες οι μεγάλες αγάπες είχε τα πάνω και τα κάτω της…
Πίσω από κάθε εκκολαπτόμενο πρωταθλητή κρύβεται (κι αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάει κανείς) μια παιδική ψυχή, κι ο Λευτέρης κάποια στιγμή δεν άντεξε. Εκείνη η αίθουσα που κάποτε έμοιαζε με τον τόπο των ονείρων του, είχε εξελιχθεί σε τόπο… μαρτυρίου. Είχε μπουχτίσει από τη γυμναστική, τις προπονήσεις το συγκεκριμένο στρατιωτικό ωράριο, την πειθαρχία, την ακρίβεια…

Έτσι τα άφησε όλα κι έγινε ένα κανονικό παιδί, ένας έφηβος που ζούσε τη ζωή του σαν όλους τους άλλους… Αλλά, όπως είπαμε, στις μεγάλες αγάπες πάντα μένει η σπίθα που αναζωπυρώνει τη φωτιά κι έτσι το 2007 ο Λευτέρης αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα της επιστροφής. Εκεί αντιλήφθηκε ότι αυτός ο κόσμος είναι σκληρός. Οι παλιοί συνοδοιπόροι του δεν τον υποδέχθηκαν με ανοικτές αγκάλες, οι προπονητές δεν ήθελαν να τον αναλάβουν (τον παρότρυναν μάλιστα να σταματήσει), αλλά ο ίδιος δεν τους άκουσε κι αφού ξεκίνησε δειλά, δειλά το 2010 βρήκε τον μέντορα του Δημήτρη Ράφτη στα χέρια του οποίου από ένας ταλαντούχος αθλητής εξελίχθηκε σε ένα παγκόσμιο πρωταθλητή.
Πλέον είχε ζήσει τη ζωή και ήξερε ότι για να φτάσει ψηλά έπρεπε να κάνει θυσίες. Και τις έκανε. Και δικαιώθηκε. Κι ας έπρεπε να κάνει την καρδιά του πέτρα….

Όπως τον Οκτώβριο του 2015 όταν ένα μήνα μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, έπρεπε να ανέβει στους κρίκους για να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γλασκώβης..
Ανέβηκε, άγγιξε τελειότητα και βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου, για να μπορεί να τον βλέπει πιο καθαρά κι ο πατέρας του και να τον καμαρώνει.
Εξάλλου του το είχε υποσχεθεί ότι θα έφτανε ψηλά… Τόσο που να αισθάνεται ότι είναι κοντά του.

SHARE
MORE NEWS DESK