Μετρούσα λίγους μήνες στο οικονομικό ρεπορτάζ όταν η αγαπημένη Mary Lampaditi με ρώτησε αν με ενδιέφερε να δουλέψω στο ΕΥΡΩ, την οικονομική εκπομπή στην οποία ήταν αρχισυντάκτρια. Αγχώθηκα και μόνο στην ερώτηση. “Θα σε προτείνω, αλλά δεν σου υπόσχομαι ότι θα γίνει κάτι” μου είχε πει. Τελικά, κάτι έγινε. Το ραντεβού κλείστηκε και στις 4 Δεκεμβρίου του 2000 πέρασα την πόρτα της Μεσογείων. “Κοριτσάκι, έχεις όρεξη για δουλειά;” ήταν η ερώτηση του Νίκος Χατζηνικολάου για να πάρει ένα τρεμάμενο ναι ως απάντηση. Κάπως έτσι ξεκίνησε η δική μου ιστορία στο Mega.
Τρία χρόνια αργότερα, πάλι ο Νϊκος Χατζηνικολάου, μου άνοιξε την πόρτα του δελτίου ειδήσεων. Τον ευχαριστώ θερμά για την ευκαιρία. Όπως ευχαριστώ από την καρδιά μου και τον Christos Panagiotopoulos που μου άνοιξε ένα “παράθυρο” στο κεντρικό δελτίο και με εμπιστεύτηκε σε μία περίοδο που το οικονομικό ρεπορτάζ ήταν το πλέον νευραλγικό. Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Τελευταίο ευχαριστώ στο Νίκο Στραβελάκη, που μου άνοιξε την πόρτα του Παρισιού, των Βρυξελλών, του Λουξεμβουργου, της Φρανκφούρτης. Μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά όλες τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις, να μάθω πράγματα που ελπίζω να βοήθησαν το ρεπορτάζ και το δελτίο. Ελπίζω να φάνηκα άξια της εμπιστοσύνης σας.
16 χρόνια είναι αυτά, δεν περιγράφονται οι στιγμές σε λίγες γραμμές. Αν κάτι με έμαθε το Mega, είναι να κάνω πρωταθλητισμό. Δεν απογοητευόμαστε με τη δυσκολία ενός αγώνα, ξεκινάμε με δυνατή προετοιμασία για να κερδίσουμε τον επόμενο. Τώρα που πλησιάζουμε προς το τέλος δεν διαγράφουμε τίποτα. Κρατάμε και τα καλά και τα κακά. Όλα εμπειρίες είναι. Πολύτιμες για το αύριο.
