Η Μαριάννα Καλλέργη είναι μια όμορφη κοπέλα που εκτός ρινγκ θυμίζει περισσότερο μοντέλο παρά αθλήτρια του κικ-μπόξινγκ. Ομως, όταν βρίσκεται στο ρινγκ μεταμορφώνεται σε μια δυναμική γυναίκα που δεν το βάζει κάτω. Η Μαριάννα μίλησε πρόσφατα για την πικρία που της άφησε το «Survivor» από όπου πάντως αποχώρησε μέ χαμόγελο: «Αισθάνθηκα ότι αδικήθηκα. Κάποια άτομα παίζουν τα δικά τους παιχνίδια μέσα στην ομάδα. Κακά τα ψέματα, όλοι κοιτάζουν το προσωπικό τους συμφέρον. Και εγώ κοιτάζοντας την υγεία μου, το προσωπικό μου συμφέρον κοίταξα», παραδέχεται.
Για τα πρόσωπα που της έλειψαν περισσότερο το διάστημα που βρισκόταν στον Αγιο Δομίνικο, λέει: «Η οικογένεια μου και η σχέση μου», απαντά. Ομως, πώς είχε αντιδράσει ο σύντροφός της όταν του ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχει στο ριάλιτι; «Εννοείται ότι το είχα συζητήσει μαζί του. Ήταν μία δύσκολη απόφαση. Στην αρχή υπήρξε λίγη γκρίνια, αλλά άμα εμπιστεύεσαι τον άλλον λύνονται όλα. Είχαμε και λίγες ζήλιες, αλλά λογικό δεν είναι; Καλή είναι η ζήλια στη σωστή δόση, γιατί έτσι διατηρείται και η σχέση».
Για τη ζωή της στα ρινγκ τονίζει ότι έχει πονέσει πολύ, αλλά έχει γευτεί και μεγάλες χαρές και νίκες: «Στα ρινγκ έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου. Πόνεσα πάρα πολύ, αλλά γεύτηκα μεγάλες χαρεί και νίκες. Πόνεσα και σωματικά και ψυχικά. Δεν σταματούσα ποτέ. Ημουν σαν μηχανή. Πήγαινα σχολείο, φροντιστήριο και μετά πίσω στο ρινγκ. Τίποτα άλλο. Δεν με θυμάμαι να πηγαίνω σε καφετέρια και να κάθομαι. Δεν είχα προσωπική ζωή. Ημουν σαν στρατιώτης.
Κάποια στιγμή κουράστηκα απ’ όλη αυτή τη στέρηση, αλλά δεν το μετανιώνω. Είμαι σκληρή με τον εαυτό μου και έχω μεγάλες απαιτήσεις από εμένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να είμαι ή να φαίνομαι τέλεια. Γιατί πολύ απλά δεν είμαι. Τα έχω βρει με τον εαυτό μου σε κάποια κομμάτια. Προσπαθώ να με μάθω ακόμα, θέλω να με τεστάρω συνέχεια. Εχω θέμα με αυτό. Είμαι “άρρωστη”. Μέχρι να γεράσω θέλω να με δοκιμάζω!».
Σήμερα διδάσκει την πολεμική τέχνη της και σε μικρά παιδιά. Η συναναστροφή με τα παιδιά τής έχει ξυπνήσει το μητρικό ένστικτο; «Σίγουρα θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνω μητέρα. Είναι δώρο θεού. Θα το ήθελα κάποια στιγμή, αλλά όπως έρθει. Μπορεί και να μη γίνει. Όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει».
